ยุทธศาสตร์การฟื้นฟูมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า ตำบลลาดค่าง อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย

ผู้แต่ง

  • yaowap kongket -
  • มนตรี คำวัน
  • พงศ์พัฒน์ เหล่าคนค้า

คำสำคัญ:

ยุทธศาสตร์ มรดกทางวัฒนธรรม ชาติพันธุ์ไทแดง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมาของชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง        2) สร้างนวัตกรรมสังคมในการจัดทำยุทธศาสตร์การฟื้นฟูมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม และ 3) เผยแพร่ภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า ตำบลลาดค่าง อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 20 คน ประกอบด้วย ผู้นำหมู่บ้าน ปราชญ์ชาวบ้าน ประชาชน และกลุ่มเยาวชน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสัมภาษณ์โดยวิธีการสนทนากลุ่ม

          ผลการวิจัยพบว่าชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า ตำบลลาดค่าง อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย มีจุดแข็ง (Strengths) สามารถแยกออกเป็น 3 ด้านคือ 1) จุดแข็งด้านทรัพยากรทางธรรมชาติ     2) จุดแข็งด้านประเพณีพิธีกรรมและภูมิปัญญา และ3) จุดแข็งด้านอาหารและผลิตภัณฑ์ของชุมชน   มีจุดอ่อน (Weaknesses) คือ ชุมชนขาดการรวมกลุ่มของประชาชนในการฟื้นฟูประเพณีวัฒนธรรม ขาดองค์ความรู้ในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว และขาดการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม มีโอกาส (Opportunities) คือ เริ่มมีหน่วยงานภาครัฐมาให้ความรู้และส่งเสริมอยู่เป็นประจำ มีนโยบายส่งเสริมการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในระดับชาติและระดับท้องถิ่น มีการส่งเสริมให้หน่วยงานภาครัฐมีส่วนร่วมในการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม และนโยบายส่งเสริมการแต่งกายด้วยผ้าพื้นเมืองของหน่วยงานราชการ มีอุปสรรค (Threats) คือ งบประมาณสนับสนุนจากภาครัฐยังไม่เพียงพอ การส่งเสริมของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องยังไม่ต่อเนื่อง และปัญหาภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทำให้ประชาชนขาดรายได้ต้องไปทำงานต่างถิ่น สรุปเป็นประเด็นยุทธศาสตร์การฟื้นฟูมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า ตำบลลาดค่าง อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย                     4 ประเด็นยุทธศาสตร์ ประกอบด้วย ยุทธศาสตร์ที่ 1 ฟื้นฟูมรดกภูมิปัญญาวัฒนธรรม ยุทธศาสตร์ที่ 2 อนุรักษ์หัตถกรรมผ้าทอมือพื้นถิ่น ยุทธศาสตร์ที่ 3 ส่งเสริมดินแดนประเพณีอันดีงาม และยุทธศาสตร์ที่ 4 สืบทอดตำนานชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง

 

เอกสารอ้างอิง

เกียรติศักดิ์ บังเพลิง. (2558). ชุมชนชาติพันธุ์ “บรู” ร่วมสมัยบนพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว: วิถีชีวิต

และการปรับตัวทางวัฒนธรรม. ดุษฎีนิพนธ์ คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา (สาขาวิชา

มานุษยวิทยา) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จตุพล ทองสกล. (2553). การดำรงอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ของชาวไทดำ บ้านหัวถนน ตำบลดอน พุทรา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการ จัดการภาครัฐและภาคเอกชน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เทวรักษ์ สาระมโน. (2562). ไทแดงกับการเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิต : กรณีศึกษาไทแดงอำเภอ

ภูเรือจังหวัดเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

น้ำทิพย์ เมืองอินทร์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อจำนวนนักท่องเที่ยวจากกลุ่มประเทศอนุ

ภูมิภาคลุ่มน้ำโขงในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์. ศ.ม. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นนทวรรณ แสนไพร. (2554). การเคลื่อนย้าย การตั้งถิ่นฐาน และการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตด้านเศรษฐกิจของชาวดาระอั้งในอำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต(ภูมิศาสตร์) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศศิภา คำก่ำ. (2558). วิถีการดำรงชีวิตและความแตกต่างทางสังคมของคนขมุในการพัฒนา

เศรษฐกิจบริเวณชายแดนไทย-ลาว. วิทยานิพนธ์ สาขาชาติพันธุ์สัมพันธ์และการพัฒนา

คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สำนักงานจังหวัดเลย. (2562). ประวัติศาสตร์หวัดเลย. <http://www.loei.go.th/LW/index. php/en /2017-06-02-06-34-46/2017-06-02-06-15-45 > (16 มกราคม).

อิสราภรณ์ พัฒนวรรณ. (2552). กระบวนการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของชาวไท

เขินในชุมชนนันทาราม ตำบลหายยา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปะ

ศาสตรมหาบัณฑิต (ภูมิภาคศึกษา). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศริญญา สุรี. (2558). ชาวเวียดนามอพยพ : นายทุนยุค “ไทยใหม่” และการกลายเป็นชนชั้นนำเมืองชายแดน. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ศุลีพร อานันทประภา. (2551). กลยุทธ์การท่องเที่ยวจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์. ศ.ม. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อนุรัตน์ อินทร. (2551). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวจังหวัดเชียงรายเป็นศูนย์กลางเชื่อมโยงในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงตอนบน. วิทยานิพนธ์. ปร.ด. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

kongket, yaowap, คำวัน ม. ., & เหล่าคนค้า พ. . (2023). ยุทธศาสตร์การฟื้นฟูมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชุมชนชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า ตำบลลาดค่าง อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 10(2), 68–87. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/johuru/article/view/268543