การประกอบสร้างความหมายเชิงสัญญะของตัวละครชูชกในมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา

ผู้แต่ง

  • ยุทธพงษ์ สุยะ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

สัญญะ, การประกอบสร้างความหมายเชิงสัญญะ, ความเป็นอื่น, มหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) ศึกษาการประกอบสร้างความหมายเชิงสัญญะของตัวละครชูชก ที่ปรากฏในมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา (2) ศึกษากระบวนการสร้างความเป็นอื่นให้แก่ชูชก ในมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา และกระบวนการสร้างความเป็นอื่นให้แก่ชูชก ที่ปรากฏในมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา ฉบับสร้อยสังกร รวบรวมและเรียบเรียงโดย พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ฟู อตฺตสิโว) ฉบับไม้ไผ่แจ้เรียวแดง รวบรวมและเรียบเรียงโดย ศาสตราจารย์ ดร.อุดม รุ่งเรืองศรี และฉบับกุฎีคำ รวบรวมและเรียบเรียงโดย พระครูอดุลสีล-กิตติ ซึ่งในการศึกษาจะเน้นการวิเคราะห์โดยเชื่อมโยงระหว่างการศึกษาวรรณกรรมกับแนวคิดทางสังคมเข้าด้วยกัน โดยอาศัยทฤษฎีสัญวิทยาและแนวคิดความเป็นอื่น นำเสนอและวิเคราะห์แบบพรรณนา

          ผลการวิจัยพบว่า สัญญะที่ปรากฏในมหาชาติเวสสันดรชาดกทั้งสามสำนวนนั้น ปรากฏ 3 ลักษณะ คือ สัญญะที่ปรากฏจากรูปลักษณ์ภายนอก หมายถึง รูปร่างลักษณะภายนอกของชูชก สัญญะที่ปรากฏจากพฤติกรรม หมายถึง กิริยา วาจา ท่าทางที่ชูชกแสดงให้ผู้อ่านได้พบ และสัญญะที่ปรากฏจากความรู้สึก หมายถึง ความรู้สึกนึกคิดของผู้อื่นมีต่อชูชก ซึ่งอาจเป็นวลี ข้อความที่กล่าวถึงชูชกโดยตรงหรือข้อความที่ ผู้แต่งประกอบสร้างความหมายเชิงสัญญะให้แก่ตัวละครชูชก

จากการศึกษากระบวนการสร้างความเป็นอื่นให้แก่ชูชกนั้น พบว่า กระบวนการสร้างความเป็นอื่นให้กับตัวละครชูชกนั้นได้ถ่ายทอดผ่านตัวละครชูชกด้วยกระบวนการสร้างความเป็นอื่นจากมนุษย์โดยทั่วไป กระบวนการสร้างความเป็นอื่นด้านเชื้อชาติ และกระบวนการสร้างความเป็นอื่นด้านวรรณะพราหมณ์     อันเป็นกระบวนการที่ถูกผลิตขึ้นเพื่อสะท้อนความคิดทางด้านความเชื่อ โดยมีการผลิตซ้ำ ตอกย้ำและกำหนดกระบวนการดังกล่าวให้สืบทอดผ่านวรรณกรรมมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนามาจนถึงปัจจุบัน

เอกสารอ้างอิง

ขนิษฐา แสงทอง. (2523). ภาพสะท้อนวิถีชีวิต ตอนชูชก ในงานจิตรกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น :กรณีศึกษาวัดสุวรรณารามและวัดดาวดึงษาราม กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ศศ.ด., มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
นคร ปรังฤทธิ์. (2546). การศึกษาวิเคราะห์การเทศน์แบบปฏิภาณที่มีลักษณะขบขันของพระสงฆ์จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ ศศ.ด., บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่.
บุญทัน คนใจบุญ. (2544). การศึกษาพุทธปรัชญาในพฤติกรรมของตัวละครหลักและตัวละครเสริมในมหาเวสสันดรชาดก. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม., มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
พระครูอดุลศีลกิตติ. (2558). มหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา ฉบับกุฎีคำ. เชียงใหม่: ณัฐพลการพิมพ์.
พระสมหมาย ปวโร (ติตะปัน). (2556). การศึกษาวิเคราะห์ วรรณกรรมมหาเวสสันดรชาดก: กรณีศึกษาชูชกกัณฑ์ในคัมภีร์ใบลาน อักษรขอม. วิทยานิพนธ์ พธ.ม., มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, พระนครศรีอยุธยา.
พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ฟู อตฺตสิโว). (2516). มหาชาติภาคพายัพ สำนวนเอก ฉบับสร้อยสังกร. เชียงใหม่: พระสิงห์การพิมพ์.
พิสิฏฐ์ โคตรสุโพธิ์. (2555). การถ่ายทอดศิลปะและวัฒนธรรมภูมิปัญญาล้านนาสู่สังคมโดยผู้ทรงภูมิปัญญาท้องถิ่น. เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2539). ทฤษฎีจิตวิทยาบุคลิกภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
สมาน โซ๊ะเหม. (2528). มหาชาติฉบับเมืองเพชรบุรี กัณฑ์ชูชก : การศึกษาเชิงวิเคราะห์.วิทยานิพนธ์ ศศ.ม., มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
อุดม รุ่งเรืองศรี และคณะ. (2545). เวสสันดรชาดก ฉบับไม้ไผ่แจ้เรียวแดง. เชียงใหม่: มิ่งเมืองการพิมพ์.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-07-02

รูปแบบการอ้างอิง

สุยะ ย. (2021). การประกอบสร้างความหมายเชิงสัญญะของตัวละครชูชกในมหาชาติเวสสันดรชาดกล้านนา. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 8(1), 58–67. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/johuru/article/view/249132