แรงจูงใจในการเรียนดนตรีตามทฤษฎีการเรียนรู้ด้านสติปัญญา

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

การเรียนรู้ดนตรีมีหลายด้าน ทั้งด้านเนื้อหาความรู้ การพัฒนาทักษะความสามารถ และการสื่ออารณ์ ซึ่งแรงจูงใจจึงปัจจัยหนึ่งที่สำคัญ มีความซับซ้อน และมีผลต่อการเรียนรู้ดนตรี ผู้เรียนดนตรีแต่ละคนมีแรงจูงใจและได้รับการสนับสนุนในการเรียนที่แตกต่างกัน ดังนั้นผู้สอนดนตรีจึงควรนำความรู้เรื่องแรงจูงใจ และวิธีสร้างแรงจูงใจที่มีหลายแบบและหลายมุมมองไปประยุกต์ใช้ให้เป็นประโยชน์และมีความหมายในการออกแบบและจัดการเรียนการสอนดนตรีเพื่อช่วยให้ผู้เรียนเกิดประโยชน์และประสิทธิภาพสูงสุด แรงจูงใจแบ่งออกเป็น 2 ชนิดคือ แรงจูงใจภายนอก และแรงจูงใจภายใน นอกจากนี้จากกลุ่มนักทฤษฎีการเรียนรู้ยังมีแนวคิดเรื่องแรงจูงใจที่แตกต่างกัน 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มนักทฤษฎีการเรียนรู้ด้านพฤติกรรม กลุ่มนักทฤษฎีการเรียนรู้ด้านสติปัญญา และกลุ่มนักทฤษฎีการเรียนรู้ด้านตนเอง อย่างไรก็ตาม บทความนี้จะมุ่งเน้นที่กลุ่มนักทฤษฎีการเรียนรู้ด้านสติปัญญาซึ่งมีความเชื่อว่า การที่ผู้เรียนดนตรีสามารถสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีได้นั้นขึ้นกับลักษณะกระบวนการคิดของผู้เรียนเอง ซึ่งมาจากการตีความประสบการณ์ที่ผู้เรียนเคยได้รับ  เพราะฉะนั้นผู้สอนดนตรีจึงมีหน้าที่ในการปรับเปลี่ยนลักษณะวิธีคิดของผู้เรียนในการสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรี ซึ่งมีทฤษฎีที่เกี่ยวข้องคือ 1) ทฤษฎีความคาดหวังและการให้คุณค่า (Expectancy-Value Theory) 2) ทฤษฎีการวางเป้าหมาย (Goal Theory) และ 3) ทฤษฎีการอ้างสาเหตุ (Attribution Theory) สำหรับการเรียนดนตรี นอกจากนี้ได้กล่าวถึงข้อเสนอแนะสำหรับผู้สอนดนตรีเพื่อเป็นแนวทางให้กับผู้สอนดนตรีในการสร้างแรงจูงใจให้กับผู้เรียนดนตรี