การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียง ตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น สำหรับนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา
คำสำคัญ:
รูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียง, โรงเรียนพอเพียงท้องถิ่นบทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างและหาคุณภาพของรูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา และศึกษาผลการทดลองใช้ หลังการใช้รูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่นสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา ด้วยกระบวนการวิจัยและพัฒนา 2 ขั้นตอน คือขั้นที่ 1 สร้างและหาคุณภาพของรูปแบบขั้นที่ 2 ศึกษาผลการทดลองใช้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1.รูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น 2. แบบประเมินคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น 3. แบบสอบถามเพื่อประเมินความพึงพอใจของนักเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่นมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุดและผลการทดลองใช้พบว่านักเรียนมีคุณลักษณะพอเพียงตามแนวทางโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่นหลังการใช้รูปแบบอยู่ในระดับมากและนักเรียนมีความพึงพอใจต่อรูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
กชพร ศรีตะวัน. (2553). กระบวนการส่งเสริมสนับสนุนการปฏิรูปการเรียนรู้โดยใช้หลักปรัชญาของ
เศรษฐกิจพอเพียงกรณีศึกษา : นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนหนองแป้นโนนสูงนาเชือก
ราษฎร์บำรุง อำเภอกมลาไสย จังหวัดกาฬสินธุ์. ครุศาสตรมหาบัณฑิต.สาขาวิชาหลักสูตรและ
การสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม. มหาสารคาม.
กมล แสงบุญ. (2559). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ด้านคิดเป็น ทำเป็นของนักเรียนโรงเรียน
บ้านดอนพะยอมโดยใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต.สาขา
การบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. มหาสารคาม.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2558). แนวทางการดำเนินโครงการโรงเรียนพอเพียง
ท้องถิ่น (Local Sufficiency School : LSS). ส่วนวิชาการและมาตรฐานสำนักการศึกษาท้องถิ่น
กรุงเทพฯ: สำนักประสานและพัฒนาการจัดการศึกษาท้องถิ่น.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ชมพู โกติรัมย์. (2555). ศตวรรษที่ 21 ปัจจัยการผลิตที่ท้าทายก้าวย่างที่ต้องปรับของไทย. มหาวิทยาลัย
ศรีปทุม.กรุงเทพฯ.
ทักษิณา เครือหงส์ และคณะ. (2558). การนำปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไป ใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวัน
สำหรับนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย
มหาสารคาม, 9(พิเศษ), 616.
ปทิตตา ไมรินทร์. (2559). การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานโรงเรียนพอเพียงท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมศักยภาพ
ครูในการปลูกฝังคุณลักษณะพอเพียง แก่นักเรียนโรงเรียนเทศบาลวัดท่าสะต๋อย จังหวัดเชียงใหม่.
(รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: เทศบาลนครเชียงใหม่.
พิชามญฐ์ แซ่จัน และสุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์. (2561). การบริหารสถานศึกษาตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจ
พอเพียงในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1 กรุงเทพฯ. วารสารวิชาการ
บัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 14(2), พ.ค.–ส.ค. 2561, 33-40.
พิริยะ กรุณา. (2561). การบริหารสถานศึกษาแบบพหุวัฒนธรรมในโรงเรียนสองศาสนา. ในการประชุมวิชาการ
เสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “GRADUATE SCHOOL CONFERENCE 2019”. ครั้งที่ 3 (360).
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ภักดี เอื้อราษฎร์. (2555). การเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรม ตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของ
นักเรียน : การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมกรณีโรงเรียนผดุงนารี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษามัธยมศึกษา เขต 26. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต.สาขาวิชาการบริหารจัดการการศึกษา.
มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. มหาสารคาม.
วิทยาลัยช่างศิลปะนครศรีธรรมราช. (2556). การบูรณาการปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกับการจัดการเรียน
การสอน. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม
แห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2545 - 2559). กรุงเทพฯ:
อัญญรัตน์ นาเมือง. (2556). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อการเรียนการสอนหลักปรัชญาของเศรษฐกิจ
พอเพียง สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา.วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 5(3)
ก.ย. - ธ.ค. 2556,96.
อัมพร เรืองศรี และจันทร์ชลี มาพุทธ. (2554). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนตามแนว
ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชาการศึกษาและ
การพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.
Joyce, M. Weil, and M. Showers. (1992). Models of Teaching (4th ed.). Boston: Allyn and
Bacon: A Division of Simon & Schuster, Inc.
Peter J. Keeves. (1988). Model and Model Building. Educational Research Methodology
and Measurement: An International Handbook. Oxford: Pergamon Press.
Raj, M. (1996). Encyclopedic Dictionary of Psychology and Education (Volume 3 (M – Z)).
New Delhi: Anmol.
Rich, Kerry & Rachel Briggs. Making Links : Developing Children’s Thinking Skills using ICT.
Retrieved 25 January 2017, from
http://primary.naace.co.uk/curriculum/pdf_think/Makeing%20link.pdf.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความเป็นลิขสิทธิของคณะมส. มรภ อต.
