การประยุกต์ใช้นโยบายและมาตรการภาครัฐของธุรกิจนำเที่ยวนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในช่วงวิกฤต COVID-19

ผู้แต่ง

  • ธนาภรณ์ ภู่พฤกษชาติ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • นิรมล พรมนิล คณะบริหารธุรกิจและนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • วารัชต์ มัธยมบุรุษ คณะบริหารธุรกิจและนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ชมพูนุช จิตติถาวร วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

นโยบายภาครัฐ, มาตรการ, ธุรกิจนำเที่ยว, โควิด-19, ประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้นโยบายและมาตรการภาครัฐเพื่อฟื้นฟูธุรกิจนำเที่ยวนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในช่วงวิกฤต COVID-19 งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในประเทศไทย (Inbound Tour Operator) จำนวน 6 ธุรกิจ และการค้นคว้าจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า นโยบายที่เกี่ยวข้องกับการจัดการวิกฤตเชิงรุก ได้แก่ นโยบายด้านการเงินและการคลัง และนโยบายเกี่ยวข้องกับการจัดการวิกฤตเชิงรับ สามารถช่วยให้ธุรกิจนำเที่ยวฟื้นฟูจากภาวะวิกฤต COVID-19 ได้ทั้งธุรกิจนำเที่ยวในประเทศไทยและต่างประเทศ ส่วนนโยบายที่เกี่ยวข้องกับการจัดการวิกฤตเชิงโต้ตอบ ได้แก่ มาตรการด้านความปลอดภัยและสุขอนามัย การรับรอง และเครื่องหมายรับรองสำหรับธุรกิจด้านการท่องเที่ยว พบว่า มีเพียงผู้ประกอบการธุรกิจนำเที่ยวในประเทศไทยที่ปรับใช้มาตรการดังกล่าวอย่างชัดเจนเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่น ๆ

 

ประวัติผู้แต่ง

นิรมล พรมนิล, คณะบริหารธุรกิจและนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา

 

 

วารัชต์ มัธยมบุรุษ, คณะบริหารธุรกิจและนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา

 

 

 

ชมพูนุช จิตติถาวร, วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา

 

 

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). COVID-19 กับผลกระทบต่อการท่องเที่ยวไทย สถานการณ์การท่องเที่ยวของประเทศไทย ไตรมาส 1/2563. รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว, 1(4), 1-68.

Collins, S. (27 May 2020). COVID-19 recovery in the UK – the importance of domestic demand. Retrieved November 2, 2020, from HVS: https://www.hvs.com/article/8787-covid-19-recovery-in-the-uk-the-importance-of-domestic-demand

Douglas, Mö. (1994). Risk and Blame: Essays in Cultural Theory. London: Routledge.

Fakhruddin, B., et al. (2020). Are we there yet? The transition from response to recovery for the COVID-19 pandemic. Progress in Disaster Science, 7(100102), 1-5.

Gössling, S., et al. (2021). Pandemics, tourism and global change: a rapid assessment of COVID-19. Journal of Sustainable Tourism, 29(1), 1-20.

Israeli, A. A., & Reichel, A. (2003). Hospitality Crisis Management Practices: The Israeli Case. in Tourism, Security and Safety: From Theory to Practice. (pp. 313-333). UK: Elsevier.

Lai, I., & Wong, J. W. C. (2020). Comparing crisis management practices in the hotel industry between initial and pandemic stages of COVID-19. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 32(10), 3135-3156.

Lew, A. A., et al. (2020). Visions of travel and tourism after the global COVID-19 transformation of 2020. Tourism Geographies, 22(3), 455-466.

Naumov, N., et al. (2021). Sanitation and hygiene as factors for choosing a place to stay: perceptions of the Bulgarian tourists. Anatolia, 32(1), 144-147.

Rodríguez-Antón, J.M. & Alonso-Almeida, M.d.M. (2020). COVID-19 Impacts and Recovery Strategies: The Case of the Hospitality Industry in Spain. Sustainability, 12(20), 1-17.

Stafford, G., Yu, L., & Armoo, A. K. (2002). Crisis Management and Recovery: How Washington, D.C., Hotels Responded to Terrorism. Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 43(5), 27–40.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-07-04

รูปแบบการอ้างอิง

ภู่พฤกษชาติ ธ., พรมนิล น., มัธยมบุรุษ ว., & จิตติถาวร ช. (2023). การประยุกต์ใช้นโยบายและมาตรการภาครัฐของธุรกิจนำเที่ยวนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในช่วงวิกฤต COVID-19. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 10(1), 73–85. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/johuru/article/view/263890