การศึกษาคำที่มีส่วนท้ายพยางค์กลุ่ม 通 ในเอกสารเซียนหลัวก่วนอี้อี่ว์

Main Article Content

เหล่ย พาน
จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มุ่งศึกษาอักษรจีนที่ใช้ในการกำกับเสียงที่มีส่วนท้ายพยางค์กลุ่ม 通 (tōng) ในเอกสารเซียนหลัวก่วนอี้อี่ว์ (暹羅館譯語, xiānluóguǎn yìyǔ) เชิงสัทวิทยาภาษาจีนโบราณ   (音韻學, yīnyùn xué) ผ่านการเปรียบเทียบภาษาสยามและภาษาไทยปัจจุบัน รวมถึงการวิเคราะห์วิธีการกำกับเสียงภาษาสยาม และตำแหน่งเสียงในอักขรานุกรมหงอู่เจิ้งอวิ้น (洪武正韻, hóngwǔ zhèngyùn) เพื่อทราบถึงที่มาของภาษาจีนที่ใช้เวลานั้นว่าเป็นภาษาถิ่นใด รวมกับการพยายามทำความเข้าใจวิธีการทับเสียงและการเปลี่ยนแปลงของภาษา ผลการวิจัยพบว่า 1) คำและพยางค์ที่ประสมกับสระโ-ะ โ- อุ และ อู ตามด้วยพยัญชนะท้ายพยางค์ ม จะใช้วิธีการเน้นออกเสียงสระนำ -i -  ส่งผลให้เสียงพยัญชนะท้ายพยางค์เปลี่ยนจาก ง เป็น ม โดยอักษรจีนในกลุ่มนี้ทุกตัวอยู่ในระดับสาม 2) คำและพยางค์ที่ประสมกับสระโ-ะ โ- อุ และ อู ตามด้วยพยัญชนะท้ายพยางค์ ง จะออกเสียงสระนำ -i -สั้นลง จึงยังคงพยัญชนะท้ายพยางค์ไว้เหมือนเดิม โดยอักษรจีนในกลุ่มนี้ทุกตัวอยู่ในระดับสามเช่นกัน 3) กลุ่มอักษรจีนที่มีเสียงสอดคล้องกับภาษาสยามในยุคนั้น อักษรจีนในกลุ่มนี้ทุกตัวอยู่ในระดับหนึ่ง และ 4) อักษรจีนที่มีเสียงพยัญชนะท้ายพยางค์ น หรือ -n  กับคำและพยางค์ภาษาสยามที่มีเสียงท้ายพยางค์ ม หรือ -m มีเพียง 1 คำ ซึ่งสันนิษฐานว่า อาจเป็นการแปลงเสียงในลักษณะของการกลมกลืนตามเสียงพยัญชนะต้นของพยางค์ที่ตามมา (anticipatory assimilation)

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พาน เ., & แก้วสุวรรณ์ จ. . (2021). การศึกษาคำที่มีส่วนท้ายพยางค์กลุ่ม 通 ในเอกสารเซียนหลัวก่วนอี้อี่ว์. ภาษาและภาษาศาสตร์, 39(2), 51–70. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/248215
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์. (2559). ความหมายของสัทวิทยาภาษาจีนโบราณ. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 23(1), 22-38.

Feng Chuanbing封傳兵. (2014). 明代南京官話的語音系統及其歷史地位.中南大學學報 (社會科學版), 20(04), 254-258.

He Ni何妮. (2017). 乙種本《暹羅館譯語》整理研究.南開大學.

Li Chenyu 李晨雨. (2020). 清抄本《暹羅館譯語》所見古泰文塞、鼻音韻尾音節的漢字對音. 華東師範大學.

Li Chenyu, & Zheng Wei 李晨雨,鄭偉.(2002).《暹羅館譯語》所見古泰文的漢字對音及相關問題研究. 華東師範大學中國文字研究與應用中心.

Liu Hongjun, & Sun BoJun 劉紅軍,孫伯君. (2008). 存世“華夷譯語”其研究.民族研究, (02), 47-55.

Liu Juntong 刘俊彤. (2015). 從《暹羅館譯語》看明清時期的中泰貢賜關係. 東南亞縱橫, (05), 62-66.

Shi Xianjian 史先建. (2015). 明代暹羅館興亡考辯. 蘭台世界, 78(30), 41-42.

Su Xiaomeng 蘇小萌. (2016).《暹羅館譯語》與現代泰語讀音差異.海外華文教育,78(01), 119-137.

Te mule 特木勒. (2001). 明暹羅館設置考.南京大學民族研究所、暨南大學中國文化史集研究所和香港教育學院社會科學係(編). 元史及民族史研究集刊 (第一次印刷, 181-186). 南方出版社.

Zhang Shilu, & Yang Jianqiao. (2009). 音樂學入門. 復旦大學出版社.

Zhang Wende 張文德. (2009). 論明代通事與西域貢使的關係.西域研究. (03), 1-8.

Mitamura, T. (1960). Shogakusei no FumitoGakunotachiba. Toyoshikenkyu.

Mitsuaki, E. (2016). Gendai on kenkyu myakuketsu perushi ya go yaku ni yowi. Aoyamagakuindaigaku keizaikenkyusho.