การศึกษาวัจนกรรมการแสดงความไม่พอใจตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์ภาษาระหว่างกลาง: กรณีศึกษาผู้เรียนภาษาไทยชาวจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การแสดงความไม่พอใจเป็นวัจนกรรมที่เสี่ยงต่อการคุกคามหน้าผู้ฟัง จึงเป็นหนึ่งใน วัจนกรรมที่ท้าทายสำหรับผู้เรียนภาษาที่สอง และเป็นประเด็นที่น่าสนใจในการนำมาศึกษาตามแนว วัจนปฏิบัติศาสตร์ภาษาระหว่างกลาง งานวิจัยชิ้นนี้มุ่งศึกษาวัจนกรรมการแสดงความไม่พอใจของผู้เรียนภาษาไทยชาวจีน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามชนิดเติมเต็มบทสนทนาจากผู้เรียนภาษาไทยชาวจีน ผู้พูดภาษาไทย และผู้พูดภาษาจีน กลุ่มละ 50 คน ผลการศึกษาพบว่าในสถานการณ์ที่ไม่พอใจผู้ฟัง ผู้เรียนภาษาไทยชาวจีนและผู้พูดภาษาจีนเลือกที่จะแสดงวัจนกรรมมากกว่าผู้พูดภาษาไทย อย่างไรก็ตาม เมื่อเลือกที่จะกล่าวแสดงความไม่พอใจ ผู้เรียนและผู้พูดภาษาจีนนิยมใช้กลวิธีอ้อมมากกว่ากลวิธีตรง ต่างจากผู้พูดภาษาไทยที่นิยมใช้กลวิธีตรงมากกว่ากลวิธีอ้อม ความแตกต่างเช่นนี้อาจก่อให้เกิดปัญหาในการปฏิสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมได้ ผลการศึกษาที่ได้จึงน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการเรียนการสอนภาษาไทยสำหรับผู้เรียนชาวจีนต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
จินดารัตน์ ธรรมรงวุทย์. (2553). ข้อบกพร่องเชิงวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม: กรณีศึกษาการใช้ภาษาไทยของผู้พูดชาวอเมริกันและชาวจีน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชาญวิทย์ เยาวฤทธา. (2555). แนวคิดเรื่อง “บุญคุณ” กับวัจนกรรม 3 ชนิดในสังคมไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาญวิทย์ เยาวฤทธา. (2561). วัจนกรรมการแสดงความไม่พอใจของนักศึกษาต่อผู้ปกครองและปัจจัยที่ผู้พูดคำนึงถึง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 12(2), 96-126.
ณัฐฌาภรณ์ เดชราช. (2562). ข้อบกพร่องเชิงวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการใช้ภาษาไทยสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมของนักศึกษาจีน มหาวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์การเงินยูนนานประเทศจีน. วารสารช่อพะยอม, 30(1), 165-176.
ยางวอน ฮยอน. (2560). การปฏิสัมพันธ์ของชาวเกาหลีที่ใช้ภาษาไทยและชาวไทยในปริบทธุรกิจ: การศึกษาตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์อันตรภาษาและวัจนปฏิบัติศาสตร์ระหว่างวัฒนธรรม [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รดารัตน์ ศรีพันธ์วรสกุล. (2562). การศึกษาวัจนกรรมการแสดงความเห็นแย้งของผู้เรียนภาษาไทยชาวจีนตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์อันตรภาษา: กรณีศึกษานักศึกษาชาวจีนจากมณฑลยูนนานและกวางสี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
รุ่งอรุณ ใจซื่อ. (2549). วัจนกรรมการแสดงความไม่พอใจในภาษาไทย: กรณีศึกษานิสิตนักศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิธรรม อ่องวุฒิวัฒน์. (2560). กลวิธีทางภาษาและข้อคำนึงที่เป็นเหตุจูงใจที่ผู้พูดภาษาไทยใช้ในการแสดงความไม่พอใจ. วารสารธรรมศาสตร์, 36(3), 1-21.
สุธาสินี พลอยขาว. (2551). วัจนกรรมการแสดงความไม่พอใจในกระดานสนทนาทางอินเทอร์เน็ต [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพัตรา สุภาพ. (2518). สังคมและวัฒนธรรมไทย: ค่านิยม ครอบครัว ศาสนา ประเพณี. สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
Zheng, W., รัชนีย์ญา กลิ่นน้ำหอม, และวิสันต์ สุขวิสิทธิ์. (2556). “ผมไม่ว่างครับ”: การศึกษาเปรียบเทียบกลวิธีการปฏิเสธการขอร้องของอาจารย์ระหว่างนักศึกษาไทยกับนักศึกษาจีน. วารสารวจนะ, 1(2), 61-72.
Bandhumedha, N. (1985). Thai views of man as a social being. In A. Pongsapich (Ed.), Traditional changing world view (pp. 86-89). Chulalongkorn University Social Research Institute.
Bond, M. H. (1986). The psychology of the Chinese people. Oxford University Press.
Bond, M. H. (1991). Beyond the Chinese face: Insights from psychology. Oxford University Press.
Brown, P., & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universal in language usage. Cambridge University Press.
Dogancay-Aktuna, S., & Kamish, S. (1996, August 5-8). Linguistics of power and politeness in Turkish: Revelations form speech acts [Paper presentation]. The 8th Annual International Linguistics Conference, Ankara, Turkey.
Du, J. S. (1995). Performance of face-threatening acts in Chinese: Complaining, giving bad news and disagreeing. In G. Kasper (Ed.), Pragmatics of Chinese as a native and target language (pp. 165-206). University of Hawaii Press.
Garrott, J. R. (1995). Chinese cultural values: New angles, added insights. International Journal of Intercultural Relations, 19(2), 211-225.
Gu, Y. (1990). Politeness phenomena in modern Chinese. Journal of Pragmatics, 14(2), 237-257.
Hall, E. T. (1976). Beyond Culture. Anchor.
Hofstede, G. (2011). Dimensionalizing cultures: The Hofstede model in context. Online readings in psychology and culture, 2(1), 1-26.
Hurford, J. R., & Heasley, B. (1983). Semantics: A coursebook. Cambridge University Press.
Kádár, D., & Pan, Y. (2011). Politeness in China. In D. Z. Kádár & S. Mills (Eds.), Politeness in East Asia (pp. 125-146). Cambridge University Press.
Kanchina, Y., & Deepadung, S. (2019). Request modifications used by Chinese learners and native speakers of Thai. Journal of the Southeast Asian Linguistics Society, 12(1), 83-112.
Kirkbride: S., Tang, S. F., & Westwood, R. I. (1991). Chinese conflict preferences and negotiating behaviour: Cultural and psychological influences. Organization studies, 12(3), 365-386.
Klausner, W. (1976). Reflections on Thai culture. Siam society Bangkok
Komin, S. (1991). Psychology of the Thai people: Values and behavioral patterns. Research Center, National Institute of Development Administration.
Krashen, S. D., & Terrell, T. D. (1983). The natural approach: Language acquisition in the classroom. Alemany Press.
Murphy, B., & Neu, J. (1996). My grade's too low: The speech act set of complaining. In G. Susan & J. Neu (Eds.), Speech acts across cultures: Challenges to communication in a second language (pp. 191-216). Mouton de Gruyter.
Noisiri, W. (2002). Speech act of complaint: Pragmatic study of complaint behaviour between males and females in Thai. University of Sussex, 1-18.
Olshtain, E., & Weinbach, L. (1987). Complaints: A study of speech act behavior among native and non-native speakers of Hebrew. In J. Verschueren & M. Bertuccelli-Papi (Eds.), The pragmatic perspective: Selected papers from the 1985 international pragmatics conference (pp. 195-208). John Benjamins Publishing.
Pan, Y., & Kádár, D. Z. (2011). Politeness in historical and contemporary Chinese. A&C Black.
Ralston, D. A., Egri, C. P., Stewart, S., Terpstra, R. H., & Yu, K. (1999). Doing business in the 21st century with the new generation of Chinese managers: A study of generational shifts in work values in China. Journal of International Business Studies, 30(2), 415-427.
Rhurakvit, M. (2012). Complaints in Thai and English: An interlanguage pragmatic study [Unpublished doctoral thesis]. Queen Mary University of London.
Searle, J. R. (1976). A classification of illocutionary acts. Language in society, 5(1), 1-23.
Spencer-Oatey, H. (2002). Managing rapport in talk: Using rapport sensitive incidents to explore the motivational concerns underlying the management of relations. Journal of Pragmatics, 34(5), 529-545.
Sun, J., & Wang, X. (2010). Value differences between generations in China: A study in Shanghai. Journal of Youth Studies, 13(1), 65-81.
Tanck, S. (2002). Speech act sets of refusal and complaint: A comparison of native and non-native English speakers’ production. Studies in Second Language Acquisition, 13(1), 65-81.
Wolfson, N. (1989). Perspectives: sociolinguistics and TESOL. Newbury House Publishers Cambridge.
Yang, L., & Wannaruk, A. (2019). A cross-cultural pragmatic study of the speech act of complaining by native Thai and Chinese speakers. Kasetsart Journal of Social Sciences, 40(3), 670-676.
Yin, H., Ruangkanjanases, A., & Chen, C. (2015). Factors affecting Chinese students' decision making toward Thai universities. International Journal of Information and Education Technology, 5(3), 189-195.
Yuan, Z. (2011). A contrastive study of American and Chinese university students’ complaining strategies. Chinese Journal of Applied Linguistics, 34(1), 111-128.
Zhang, D. (2001). The speech act of complaining: A cross-cultural comparative study of Chinese and American English speakers [Master’s thesis, Iowa State University]. https://lib.dr.iastate.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=17212&context=rtd
