“Are you free?”: การถ่ายโอนทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ในวัจนกรรมการขอร้องของผู้เรียนชาวไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การถ่ายโอนทางวัจนปฏิบัติศาสตร์มักเกิดจากอิทธิพลของลักษณะทางภาษาแม่และการรับรู้เชิงสังคมของภาษาแม่ส่งผลต่อการใช้ภาษาของผู้เรียน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การถ่ายโอนทางวัจนปฏิบัติศาสตร์เชิงลบในวัจนกรรมการขอร้องของผู้เรียนชาวไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ โดยใช้แบบสอบถามเขียนเติมบทสนทนาจากกลุ่มตัวอย่างผู้เรียนภาษาอังกฤษชาวไทย จำนวน 30 คน ผู้พูดภาษาอังกฤษ จำนวน 24 คน และผู้พูดภาษาไทยจำนวน 30 คน และการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มตัวอย่างละ 9 คน ผลการวิจัยพบการถ่ายโอนเชิงลบด้านเนื้อความของถ้อยคำ ได้แก่ การกล่าวเพิ่มระดับหรือปริมาณในถ้อยคำให้เหตุผล การกล่าวเกริ่นนำสูตรสำเร็จในถ้อยคำเกริ่นถามความเป็นไปได้ และการกล่าวแสดงความหมายเชิงเวลาในถ้อยคำเกริ่นถามความเป็นไปได้ การถ่ายโอนเชิงลบเหล่านี้ล้วนสะท้อนลักษณะเฉพาะทางการใช้ภาษาแสดงวัจนกรรมการขอร้องของผู้เรียนภาษาอังกฤษชาวไทยที่เกิดจากความแตกต่างของการใช้ภาษาไทยกับภาษาอังกฤษส่งผลมายังการใช้ภาษาของผู้เรียน และการถ่ายโอนบางลักษณะอาจทำให้เกิดข้อผิดพลาดในการสื่อสาร เพื่อหลีกเลี่ยงความล้มเหลวในการสื่อสารพร้อมทั้งเสริมสร้างความรู้ทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ บทความวิจัยนี้อาจเป็นประโยชน์กับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษด้านการเสริมสร้างการใช้ภาษาให้เหมาะสมกับธรรมเนียมการใช้ของสังคมผู้ใช้ภาษาอังกฤษและอาจช่วยสร้างความเข้าใจที่ดียิ่งขึ้นในการสื่อสารระหว่างผู้ใช้ภาษาอังกฤษชาวไทยและเจ้าของภาษาอังกฤษต่อไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
References
คเชนทร์ ตัญศิริ. (2556). “จะ”: อนาคต ความตั้งใจ และการคาดคะเน. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 53(3), 176-200.
ชาญวิทย์ เยาวฤทธา. (2555). แนวคิดเรื่อง “บุญคุณ” กับวัจนกรรม 3 ชนิดในสังคมไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง. (2555). เอกสารคำสอนรายวิชา 2201783 การวิเคราะห์ภาษาไทยตามแนววัจนปฏิบัติศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง) [เอกสารที่ไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะอักษรศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง และศิริพร ภักดีผาสุก. (2561). การสนทนาแบบเน้นภารกิจในภาษาไทยกับปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง: กรณีศึกษาข้อมูลชุด Mister O ภาษาไทย. ภาษาและภาษาศาสตร์ [ฉบับพิเศษ], 36, 1-30.
ทรงธรรม อินทจักร. (2550). แนวคิดพื้นฐานด้านวัจนปฏิบัติศาสตร์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทรงธรรม อินทจักร. (2554). ความสุภาพ ความเกรงใจ และวัจนปฏิบัติศาสตร์ปลดพันธนาการ. ภาษาและภาษาศาสตร์, 29(1), 17-42.
ธนพรรษ สายหรุ่น, ร.อ.หญิง. (2542). กลวิธีการปฏิเสธในภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ: การศึกษาการถ่ายโอนทางวัจนปฏิบัติศาสตร์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาจรีย์ นิพาสพงศ์. (2554). ระดับและรูปแบบความตระหนักเชิงวัจนปฏิบัติศาสตร์ของผู้เรียนภาษาอังกฤษชาวไทยและเจ้าของภาษาชาวอเมริกัน. Veridian E-Journal Silpakorn University, 4(1), 704-728.
ปิยะวัลย์ วิรุฬหชัยพงษ์. (2543). โครงสร้างและกลวิธีการขอร้องในภาษาไทยและภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน: การศึกษาวัจนปฏิบัติเปรียบต่าง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิญญา สร้อยธุหร่ำ. (2553) พหุหน้าที่ของคำว่า “จะ” ในภาษาไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Abe, H. (2017). The realization of the apology speech act in English by Japanese speakers: Cross-cultural differences, pragmatic transfer, and pedagogical implications [Doctoral dissertation]. Doshisha Women’s College of Liberal Arts.
Abuarrah, S., Lochtman, K., & Lutjerhams, M. (2013). Cross cultural pragmatics requests’ use of strategy and level of directness in Palestinian Arabic and British English. An-Najah Univ. J. Res. (Humanities), 27(5), 1109-1144.
Bardovi-Harlig, K., & Dörnyei, Z. (1998). Do language learners recognize pragmatic violations? Pragmatic versus grammatical awareness in instructed L2 learning. TESOL Quarterly, 32(2), 233-259.
Beebe, M. L., Takahashi, T., & Uliss-Weltz, R. (1990). Pragmatic transfer in ESL refusals. In R. Scarcella, E. Andersen, & S. Krashen (Eds.), Developing communicative competence in a second language (pp. 55-73). Newbury House.
Bergman, M., & Kasper, G. (1993). Perception and performance in native and nonnative apology. In G. Kasper & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage pragmatics (pp. 82-107). Oxford University Press.
Blum-Kulka, S., House, J., & Kasper, G. (1989). Cross-cultural pragmatics: Requests and apologies. Ablex.
Blum-Kulka, S., & Olshtain, E. (1984). Requests and apologies: A cross-cultural study of speech act realization patterns. Applied Linguistics, 5(3), 196-213.
Breuer, A., & Geluykens, R. (2007). Variation in British and American English requests: A contrastive analysis. In B. Kraft & R. Geluykens (Eds.), Cross-cultural pragmatics and interlanguage English (pp. 107-126). Lincom Europa.
Brown, P., & Levinson, S. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge University Press.
Chen, R. (2010). Pragmatics east and west: Similar or different? In W. Bublitz, A. H. Jucker, & K. P. Schneider (Eds.), Pragmatics across languages and cultures (pp. 167-187). Walter de Gruyter.
Chiravate, B. (2011). Perception of politeness in English requests by Thai EFL learners. The Southeast Asian Journal of English Language Studies, 17(2), 59-71.
Comrie, B. (1976). Aspect. Cambridge University Press.
Cook, M., & Liddicoat, A. J. (2002). The development of comprehension in interlanguage pragmatics: The case of request strategies in English. Australian Review of Applied Linguistics, 25(1), 19-39.
Ellis, R. (1997). Second language acquisition. Oxford University Press.
Eslamirasekh, Z. (1993). A cross-cultural comparison of the requestive speech act realization patterns in Persian and American English. In L. F. Bouton & Y. Kachru (Eds.), Pragmatics and language learning, monograph series 4 (pp. 85-103). University of Illinois at Urbana-Champaign.
Fukada, A., & Asato, N. (2004). Universal politeness theory: Application to the use of Japanese honorifics. Journal of Pragmatics, 36(11), 1991-2002.
Fukushima, S. (1996). Request strategies in British English and Japanese. language sciences, 18(3-4), 671-688.
Fukushima, S. (2000). Requests and culture: Politeness in British English and Japanese. Peter Lang.
Gairns, R., & Redman, S. (1986). Working with words. Cambridge University Press.
Hanks, W. F., Ide, S., & Katagiri, Y. (2009). Introduction: Towards an emancipatory pragmatics. Journal of Pragmatics, 41(1), 1-9.
Hofstede, G. (1991). Cultures and organizations: Software of the mind. McGraw-Hill.
Hongladarom, K. (2009). Indexicality in Thai and Tibetan: Implications for a Buddhism grounded approach. Journal of Pragmatics, 41, 47-59.
Ide, S. (1989). Formal forms and discernment: Two neglected aspects of universals of linguistic politeness. Multilingua, 8, 223-248.
Intachakra, S. (2012). Politeness motivated by the ‘heart’ and ‘binary rationality’ in Thai culture. Journal of Pragmatics, 44, 619-635.
Kasper, G. (1992). Pragmatic transfer. Second Language Research, 8(3), 203-231.
Kasper, G., & Blum-Kulka, S. (1993). Interlanguage pragmatics. Oxford University Press.
Kasper, G., & Rose, K. R. (2002). Pragmatic development in a second language. Blackwell.
Kecskes, I. (2000). A cognitive-pragmatic approach to situation-bound utterances. Journal of Pragmatics, 32(6), 605-625.
Kecskes, I. (2008). Formulaic language in English lingua franca. In I. Kecskes & L. Horn (Eds.), Explorations in pragmatics: Linguistic, cognitive and intercultural aspects (pp. 191-218). De Gruyter Mouton.
Keshavarz, H., Eslami, Z. R., & Ghahraman, V. (2006). Pragmatic transfer and Iranian EFL refusals: A cross-cultural perspective of Persian and English. In K. Bardovi-Harling, J. C. Félix-Brasdefer, & A. S. Omar (Eds.), Pragmatics language learning (Vol. 11, pp. 359-402). University of Hawai’i Press.
Kim, H. K. (2007). The role of the learner subjectivity and pragmatic transfer in the performance of requests by Korean ESL learners [Doctoral dissertation]. Texas A&M University.
Lakoff, R. (1973). The logic of politeness, or minding your P’s & Q’s. In C. Corum, T. Cedric Smith-Stark, & A. Weiser (Eds.), The Ninth Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society (pp. 292-305). Chicago Linguistic Society.
Leech, G. N. (1983). Principles of pragmatics. Longman.
Modehiran, P. (2005). Correction making among Thais and Americans: A study of cross-cultural and interlanguage pragmatics [Doctoral dissertation]. Chulalongkorn University.
Odlin, T. (1989). Language transfer. Cambridge University Press.
Ogiermann, E. (2009). Politeness and in-directness across cultures: A comparison of English, German, Polish and Russian requests. Journal of Politeness Research, 5, 189-216.
Panpothong, N., & Phakdeephasook, S. (2014). The wide use of mai-pen-rai ‘It’s not substantial’ in Thai interactions and Its relationship to the Buddhist concept of Tri Laksana. Journal of Pragmatics, 69, 99-107.
Pin-Ngern, A. (2015). An interlanguage pragmatic study of Thai EFL learners’ apology: Linguistic realization and metapragmatic awareness [Doctoral dissertation]. Chulalongkorn University.
Pizziconi, B. (2003). Re-examining politeness, face and the Japanese language. Journal of Pragmatics, 35(10-11), 1471-1506.
Prachanant, N. (2006). Pragmatic transfer in responses to complaints by Thai EFL learners in the hotel business [Doctoral dissertation]. Suranaree University of Technology.
Schmidt, R. (1993). Consciousness, learning and interlanguage pragmatics. In G. Kasper & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage pragmatics (pp. 21-42). Oxford University Press.
Shamsabadi, R., & Rasekh, A. E. (2014). A cross-cultural investigation of compliments and compliment responses: Comparing Persian speakers, EFL leaners and English native. ELT Voices- International Journal for Teachers of English, 4(6), 124-137.
Spencer-Oatey, H. (2002). Managing rapport in talk: Using rapport sensitive incidents to explore the motivational concerns underlying the management of relations. Journal of Pragmatics, 34, 529-545.
Spencer-Oatey, H. (2008). Culturally speaking: culture, communication and politeness theory (2nd ed.). Continuum.
Suttipanyo, J. (2007). Request strategies by Thai learners of English and American exchange students [Master’s thesis]. Srinakharinwirot University.
Thomas, J. (1983). Cross-cultural pragmatic failure. Applied Linguistics, 4, 91-112.
Trosborg, A. (1995). Interlanguage pragmatics: Requests, complaints and apologies. Mouton de Gruyter.
Wannarak, A. (2008). Pragmatic transfer in Thai EFL refusals. RELC Journal, 39(3), 318-337.
Weizman, E. (1993). Interlanguage requestive hints. In G. Kasper & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage Pragmatics (pp. 123-137). Oxford University Press.