กลวิธีการตั้งชื่อของชาวเวียดนาม ตามสัทลักษณะเสียงวรรณยุกต์เวียดนาม

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหลักเกณฑ์การตั้งชื่อของชาวเวียดนามตามการเปลี่ยนระดับเสียงวรรณยุกต์ภายใต้ทฤษฎีสัทลักษณะเสียงวรรณยุกต์เวียดนามของ Đoàn Thiện Thuật (2016) และ Hoàng Thị Châu (2009) ได้แก่ จำนวนพยางค์ การเปลี่ยนระดับเสียงวรรณยุกต์ และระดับเสียงสูงต่ำของวรรณยุกต์ เก็บข้อมูลจากชาวเวียดนามที่อาศัยในกรุงฮานอยซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ในเขตภาคเหนือของประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนามจำนวน 50 คน ประกอบด้วยเพศชาย 25 คน และเพศหญิง 25 คน แบ่งเป็น 5 รุ่นตามช่วงอายุทุก 20 ปี ผลการวิจัยพบว่าจำนวนพยางค์ในชื่อของชาวเวียดนามอยู่ระหว่าง 3 ถึง 4 พยางค์ โดยชื่อเพศชายเป็นแบบ 3 พยางค์ ชื่อเพศหญิงเป็นแบบ 3 และ 4 พยางค์ ชาวเวียดนามนิยมตั้งชื่อด้วยเสียงวรรณยุกต์สลับประเภท ทั้งประเภทของการเปลี่ยนระดับเสียงวรรณยุกต์และระดับเสียงสูงต่ำของวรรณยุกต์ในแต่ละพยางค์ แต่ไม่นิยมตั้งชื่อโดยใช้เสียงวรรณยุกต์เปลี่ยนสองระดับ (T₂) และเสียงวรรณยุกต์เปลี่ยนระดับเดียวและหยุดกักที่เส้นเสียง (T₃) วางติดกันเกิน 2 พยางค์ อีกทั้งไม่นิยมตั้งชื่อด้วยวรรณยุกต์เสียงสูงวางติดกันเกิน 3 พยางค์ โดยเฉพาะเสียง sắc และ ngã ไม่นิยมวางติดกันเกิน 2 พยางค์ ยกเว้นเพียงเสียง ngang ในขณะที่วรรณยุกต์เสียงต่ำ ได้แก่ huyền, hỏi และ nặng นิยมวางติดกัน 3 ถึง 4 พยางค์ แต่ไม่นิยมใช้วรรณยุกต์หน่วยเสียงเดียวกันวางติดกันเกิน 2 พยางค์ ดังนั้นชื่อของชาวเวียดนามจึงมีเสียงวรรณยุกต์อย่างน้อย 2 หน่วยเสียงแต่ไม่เกิน 3 หน่วยเสียง กล่าวได้ว่าการตั้งชื่อของชาวเวียดนามตั้งอยู่บนพื้นฐานของจำนวนพยางค์และสัทลักษณะเสียงวรรณยุกต์เวียดนาม โดยมีความแตกต่างกันระหว่างเพศ