การสนทนาแบบเน้นภารกิจในภาษาไทยกับปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง: กรณีศึกษาข้อมูลชุด Mister O ภาษาไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 28, 2018
คำสำคัญ:
การสนทนาในภาษาไทย การสนทนาแบบเน้นภารกิจ ปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรม วัจนปฏิบัติศาสตร์แนวปลดปล่อย สนทนาวิเคราะห์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การสนทนาแบบเน้นภารกิจหรือก็คือการสนทนาที่เกิดขึ้นในขณะที่ผู้ร่วมสนทนาช่วยกันทำภารกิจบางอย่างเป็นการปฏิสัมพันธ์แบบหนึ่งที่น่าสนใจศึกษา งานวิจัยที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าผู้พูดจากต่างภาษาใช้กลวิธีแตกต่างกันในการสนทนาชนิดนี้ บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสนทนาแบบเน้นภารกิจในภาษาไทยและปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง ข้อมูลที่ศึกษามาจากฐานข้อมูลชุด Mister O ภาษาไทย ซึ่งประกอบด้วยบทสนทนา จำนวน 10 บท แนวคิดที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ สนทนาวิเคราะห์และวัจนปฏิบัติศาสตร์แนวปลดปล่อย ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าคู่สนทนาชาวไทยใช้กลวิธีการเสนอความคิดเห็นแบบตรงและแบบที่คำนึงถึงผู้ฟังเกือบจะเท่าๆ กัน นอกจากนี้กลวิธีที่เป็นลักษณะเด่น ได้แก่ กลวิธีกล่าวซ้ำคู่สนทนาและกลวิธีร่วมกันต่อเส้นเรื่อง ส่วนปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับรูปแบบการปฏิสัมพันธ์ที่พบก็คือมุมมองตัวตนแบบพึ่งพากันและแนวคิดเรื่อง “สนุก” ผู้วิจัยพบว่าแม้ผู้พูดชาวไทยจะต้องคำนึงถึงการปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมาย แต่ก็มิได้ละเลยความรู้สึกของผู้ที่ตนกำลังปฏิสัมพันธ์ด้วย ทำให้การสนทนาแบบเน้นภารกิจในภาษาไทยเป็นไปในลักษณะสอดประสานกันมากกว่าแข่งกันเสนอความคิดเห็น
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
พานโพธิ์ทอง ณ., & ภักดีผาสุข ศ. (2018). การสนทนาแบบเน้นภารกิจในภาษาไทยกับปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง: กรณีศึกษาข้อมูลชุด Mister O ภาษาไทย. ภาษาและภาษาศาสตร์, 36, 1–30. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/155869
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
กรชนก นันทกนก. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชนกลุ่มชาติพันธุ์
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2547). การใช้ภาษาในห้องคุยทางอินเทอร์เน็ต. บทความวิชาการนำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติ
เรื่องภาษา สังคม และการสื่อสาร: วัจนปฏิบัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม และวาทกรรมศึกษา จัดโดยคณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง, และศิริพร ภักดีผาสุข. (2560). การพูดเล่นและการหยอกล้อคู่สนทนา: ลักษณะเด่นของการสนทนาแบบ
เน้นภารกิจในภาษาไทย. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 34(2), 1-40.
ทักษิณา วุฒิเจริญ. (2557). โทรศัพท์แจ้งเหตุฉุกเฉินของกองกำกับการศูนย์รวมข่าวกองบังคับการสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ
กองบัญชาการตำรวจนครบาล (191): การวิเคราะห์บทสนทนาเชิงสถาบัน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
เนื่องน้อย บุณยเนตร, และสุวรรณา สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). (2542). คำ: ร่องรอยความคิด ความเชื่อไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3).
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นริศรา หาสนาม. (2558). ถ้อยคำแสดงการเป็นผู้ฟังของผู้ร่วมสนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันในบทสนทนาภาษาไทย
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นววรรณ พันธุเมธา. (2549). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยาภรณ์ ธนสิทธิสุรโชติ. (2545). กลไกการเปลี่ยนประเด็นในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นิยะดา รสิกวรรณ. (2544). การครอบครองการสนทนาในสถานการณ์การสื่อสารแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2555). ปฏิจจสมุปบาท: ขั้นตอนการรู้แจ้งความจริงของพระพุทธเจ้าและการปรับใช้เพื่อแก้ปัญหาสังคม.
วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 37(3), 148-171.
บุรีรัตน์ รอดทิพย์. (2544). การเปิดการสนทนาทางโทรศัพท์ในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ปิรัญญา วงศ์ขัติย์. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างนักจัดรายการวิทยุคลื่น 94.0 EFM
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
พระวิสัชนา วรปญฺโญ (พงษ์อาดิต). (2559). การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องอิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎของธรรมชาติ.
ธรรมทรรศน์, 16(3), 191-202.
รุจิรา สุวรรณน้อย. (2541). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองในภาษาไทยนครศรีธรรมราช
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
โรจน์ศักดิ์ แสงแก้ว. (2557). การแสดงความสนิทสนมในการสนทนาระหว่างเพื่อนเพศเดียวกัน
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
วัชรพล บุพนิมิตร. (2539). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองของผู้พูดภาษาไทยกรุงเทพฯ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
วิลเลียม เคลาสเนอร์. (2542). สนุก. ใน สุวรรณา สถาอานันท์, และเนื่องน้อย บุณยเนตร (บรรณาธิการ),
คำ: ร่องรอยความคิดความเชื่อไทย. (หน้า 337-354). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีณา วุฒิจำนงค์. (2558). การกล่าวซ้ำคู่สนทนาในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ศิริพร ภักดีผาสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ:
โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ ฝ่ายวิจัย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandhumedha, N. (Ed.). (1998). Thai views of man as a social being. In Traditional
and changing Thai world view. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Chang, C. (2015). Self-construal and Facebook activities: Exploring differences in social interaction orientation.
Computers in Human Behavior, 53, 91-101.
Cheng, R. W., & Lam, S. (2013). The interaction between social goals and self-construal on achievement
motivation. Contemporary Educational Psychology, 38(2), 136-148.
Fraser, B. (1980). Conversational mitigation. Journal of Pragmatics, 4(4), 341-350.
Fujii, Y. (2012). Differences of situating Self in the place/ba of interaction between the Japanese
and American English speakers. Journal of Pragmatics, 44(5), 636-662.
Fujii, Y., & Kim, M. (2007). What causes differences in the processes of negotiation?: A comparison of story
co-construction by Japanese, Korean, and American pairs. Paper presented at the 10th International
Pragmatics Conference, Goteborg, Sweden.
Goffman, E. (1956). The Presentation of Self in Everyday Life. Edinburgh: University of Edinburgh Social Sciences
Research Centre.
______. (1967). Interaction Ritual: Essays on Face-to-face Behavior. New York: Garden City.
Gendrin, D. M. (2010). Relational Interdependent Self-Construal, Imagined Interactions, and Conversational
Constraints among Vietnamese Americans. Intercultural Communication Studies, XIX(1), 10-28.
Hanks, W. F., Ide, S., & Katagiri, Y. (2009). Towards an emancipator pragmatics. Journal of Pragmatics, 41(1), 1-9.
Hongladarom, K. (2009). Indexicality in Thai and in Tibetan: Implications for a Buddhism grounded approach.
Journal of Pragmatics, 41(1), 47-59.
Jin, S. A., & Park, N. (2009). Parasocial Interaction with My Avatar: Effects of Interdependent Self-Construal and
the Mediating Role of Self-Presence in an Avatar-Based Console Game, Wii. Cyber Psychology &
Behavior, 12(6), 723-727.
Katagiri, Y. (2007). Content-relationship in consensus building dialogues. Toward a parameterization of interaction
styles. Proceedings of the 135th Conference of Linguistic Society of Japan, 330-335.
Kim, M. (2013). Negotiating disagreement in conversation: Interaction between language and culture.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
______. (2014). Why self-deprecating? Achieving ‘oneness’ in conversation. Journal of Pragmatics, 69, 82-98.
Kita, S. (1999). Japanese ideology of conversation and its structural manifestations: A study of aiduchi and head
nods. In Verchueren, J. (Ed.). Selected Papers from the 6th International Pragmatics Conference, Vol 1:
Language and Ideology. International Pragmatics Association.
Kiuchi, A. (2006). Independent and interdependent self-construals: Ramifications for a multicultural society.
Japanese Psychological Research, 48(1), 1–16.
Klausner, W. J. (1987). Reflections on Thai Culture. Bangkok: Suksit Siam.
Kobayashi, K. (2013). How do listeners participate in conversation?: A study of
Backchannels in Japanese and English. Paper presented at the 2013
Mister. O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Komin, S. (1991). Psychology of the Thai People: Values and Behavioral Patterns.
Bangkok: National Institute of Development Administration (NIDA).
Kudo, K. (2013). Topic shifts in Japanese and English conversation. Paper presented at the 2013 Mister O Corpus
Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Lakoff, G. (1972). Hedges: A study in meaning criteria and the logic of fuzzy concepts. Papers presented at the
8th Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society (Chicago Linguistic Society 8). Chicago, Ill.: Chicago
Linguistic Society.
Lee, D., Kim, H. S., & Kim, J. K. (2012). The role of self-construal in consumers’ electronic word of mouth (eWOM)
in social networking sites: A social cognitive approach. Computers in Human Behavior, 28(3), 1054–1062.
Machi, S. (2007). “My/your story” vs. “Our story”: Repetition in English and Japanese conversation
(Master’s Thesis). Japan Women’s University. Japan
Makus, H. R., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation.
Psychological Review, 98(2), 224-253.
Mayouf, A. M., & Katagiri, Y. (2009). Silence is a sign of agreement: A study of consensus Building behaviors in
Arabic task-oriented dialogues. Paper presented at the 11th International Pragmatics Conference, Melbourne,
Australia.
______. (2011). Interactional functions of discourse modality In Libyan Arabic: Marking of the social status
of the interactants. Paper presented at the 12th International Pragmatics Conference, Manchester, U.K.
Moerman, M. (1988). Talking Culture: Ethnography and Conversation Analysis. Philadelphia: University of
Pennsylvania Press.
Moscovitch, D. A., Hofmann, S. G., & Litz, B. T. (2005). The impact of self-construals on social anxiety:
A gender-specific interaction. Personality and Individual Differences, 38(3), 659–672.
Moses, J. F., Dwyer, P. C., Fuglestad, P., Kim, J., Maki, A., Snyder, M., & Terveen, L. (2018). Encouraging online
engagement: The role of interdependent self-construal and social motives in fostering online participation.
Personality and Individual Differences, 133, 47-55.
Mulder, N. (1996). Inside Thai Society: Interpretations of Everyday Life. Amsterdam: Pepin Press.
Panyametheekul, S., & Herring, S. C. (2007). Gender and turn allocation in a Thai chat room. In Danet, B.,
& Herring, S.C. (Eds.). The Multilingual Internet:
Language, Culture, and Communication Online. New York: Oxford University Press.
Phillips, H. (1965). Thai Peasant Personality: The Patterning of Interpersonal Behavior in the Village of Bang Chan.
Berkeley: University of California Press.
Sacks, H., Schegloff, E. A., & Jefferson, G. (1974). A simplest systematic for the organization of turn-taking for
conversation. Language, 50(4), 696-735.
Schiffrin, D. (1987). Discourse Markers. Cambridge: Cambridge University Press.
Tannen, D. (1989). Talking Voices: Repetition, Dialogue, and Imagery in Conversational Discourse. New York:
Cambridge University Press.
______. (1990). You Just Don’t Understand: Women and Men in Conversation. London: Virago.
Ueno, K. (2013). Social indexicality of question-asking in teacher-student Japanese conversation.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Vongvipanond, P. (1994). Linguistic Perspectives of Thai Culture. Paper Presented at a Workshop of Teachers
of Social Science, The University of New Orleans. Retrieved from: https://thaiarc.tu.ac.th
/thai/peansiri.htm#mpr.
Wannaruk, A. (1997). Back-channel behavior in Thai and American casual telephone conversation
(Doctoral Dissertation). University of Illinois at Urbana-Champaign. Illinois.
Weisz, J. R. (1993). Culture and the development of child psychopathology: Lessons from Thailand. In D.
Cicchetti (Ed.), Rochester Symposium on Developmental Psychopathology (Vol. 1). pp. 89-117.
Cambridge: Cambridge University Press.
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2547). การใช้ภาษาในห้องคุยทางอินเทอร์เน็ต. บทความวิชาการนำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติ
เรื่องภาษา สังคม และการสื่อสาร: วัจนปฏิบัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม และวาทกรรมศึกษา จัดโดยคณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง, และศิริพร ภักดีผาสุข. (2560). การพูดเล่นและการหยอกล้อคู่สนทนา: ลักษณะเด่นของการสนทนาแบบ
เน้นภารกิจในภาษาไทย. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 34(2), 1-40.
ทักษิณา วุฒิเจริญ. (2557). โทรศัพท์แจ้งเหตุฉุกเฉินของกองกำกับการศูนย์รวมข่าวกองบังคับการสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ
กองบัญชาการตำรวจนครบาล (191): การวิเคราะห์บทสนทนาเชิงสถาบัน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
เนื่องน้อย บุณยเนตร, และสุวรรณา สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). (2542). คำ: ร่องรอยความคิด ความเชื่อไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3).
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นริศรา หาสนาม. (2558). ถ้อยคำแสดงการเป็นผู้ฟังของผู้ร่วมสนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันในบทสนทนาภาษาไทย
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นววรรณ พันธุเมธา. (2549). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยาภรณ์ ธนสิทธิสุรโชติ. (2545). กลไกการเปลี่ยนประเด็นในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นิยะดา รสิกวรรณ. (2544). การครอบครองการสนทนาในสถานการณ์การสื่อสารแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2555). ปฏิจจสมุปบาท: ขั้นตอนการรู้แจ้งความจริงของพระพุทธเจ้าและการปรับใช้เพื่อแก้ปัญหาสังคม.
วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 37(3), 148-171.
บุรีรัตน์ รอดทิพย์. (2544). การเปิดการสนทนาทางโทรศัพท์ในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ปิรัญญา วงศ์ขัติย์. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างนักจัดรายการวิทยุคลื่น 94.0 EFM
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
พระวิสัชนา วรปญฺโญ (พงษ์อาดิต). (2559). การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องอิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎของธรรมชาติ.
ธรรมทรรศน์, 16(3), 191-202.
รุจิรา สุวรรณน้อย. (2541). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองในภาษาไทยนครศรีธรรมราช
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
โรจน์ศักดิ์ แสงแก้ว. (2557). การแสดงความสนิทสนมในการสนทนาระหว่างเพื่อนเพศเดียวกัน
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
วัชรพล บุพนิมิตร. (2539). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองของผู้พูดภาษาไทยกรุงเทพฯ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
วิลเลียม เคลาสเนอร์. (2542). สนุก. ใน สุวรรณา สถาอานันท์, และเนื่องน้อย บุณยเนตร (บรรณาธิการ),
คำ: ร่องรอยความคิดความเชื่อไทย. (หน้า 337-354). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีณา วุฒิจำนงค์. (2558). การกล่าวซ้ำคู่สนทนาในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ศิริพร ภักดีผาสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ:
โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ ฝ่ายวิจัย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandhumedha, N. (Ed.). (1998). Thai views of man as a social being. In Traditional
and changing Thai world view. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Chang, C. (2015). Self-construal and Facebook activities: Exploring differences in social interaction orientation.
Computers in Human Behavior, 53, 91-101.
Cheng, R. W., & Lam, S. (2013). The interaction between social goals and self-construal on achievement
motivation. Contemporary Educational Psychology, 38(2), 136-148.
Fraser, B. (1980). Conversational mitigation. Journal of Pragmatics, 4(4), 341-350.
Fujii, Y. (2012). Differences of situating Self in the place/ba of interaction between the Japanese
and American English speakers. Journal of Pragmatics, 44(5), 636-662.
Fujii, Y., & Kim, M. (2007). What causes differences in the processes of negotiation?: A comparison of story
co-construction by Japanese, Korean, and American pairs. Paper presented at the 10th International
Pragmatics Conference, Goteborg, Sweden.
Goffman, E. (1956). The Presentation of Self in Everyday Life. Edinburgh: University of Edinburgh Social Sciences
Research Centre.
______. (1967). Interaction Ritual: Essays on Face-to-face Behavior. New York: Garden City.
Gendrin, D. M. (2010). Relational Interdependent Self-Construal, Imagined Interactions, and Conversational
Constraints among Vietnamese Americans. Intercultural Communication Studies, XIX(1), 10-28.
Hanks, W. F., Ide, S., & Katagiri, Y. (2009). Towards an emancipator pragmatics. Journal of Pragmatics, 41(1), 1-9.
Hongladarom, K. (2009). Indexicality in Thai and in Tibetan: Implications for a Buddhism grounded approach.
Journal of Pragmatics, 41(1), 47-59.
Jin, S. A., & Park, N. (2009). Parasocial Interaction with My Avatar: Effects of Interdependent Self-Construal and
the Mediating Role of Self-Presence in an Avatar-Based Console Game, Wii. Cyber Psychology &
Behavior, 12(6), 723-727.
Katagiri, Y. (2007). Content-relationship in consensus building dialogues. Toward a parameterization of interaction
styles. Proceedings of the 135th Conference of Linguistic Society of Japan, 330-335.
Kim, M. (2013). Negotiating disagreement in conversation: Interaction between language and culture.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
______. (2014). Why self-deprecating? Achieving ‘oneness’ in conversation. Journal of Pragmatics, 69, 82-98.
Kita, S. (1999). Japanese ideology of conversation and its structural manifestations: A study of aiduchi and head
nods. In Verchueren, J. (Ed.). Selected Papers from the 6th International Pragmatics Conference, Vol 1:
Language and Ideology. International Pragmatics Association.
Kiuchi, A. (2006). Independent and interdependent self-construals: Ramifications for a multicultural society.
Japanese Psychological Research, 48(1), 1–16.
Klausner, W. J. (1987). Reflections on Thai Culture. Bangkok: Suksit Siam.
Kobayashi, K. (2013). How do listeners participate in conversation?: A study of
Backchannels in Japanese and English. Paper presented at the 2013
Mister. O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Komin, S. (1991). Psychology of the Thai People: Values and Behavioral Patterns.
Bangkok: National Institute of Development Administration (NIDA).
Kudo, K. (2013). Topic shifts in Japanese and English conversation. Paper presented at the 2013 Mister O Corpus
Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Lakoff, G. (1972). Hedges: A study in meaning criteria and the logic of fuzzy concepts. Papers presented at the
8th Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society (Chicago Linguistic Society 8). Chicago, Ill.: Chicago
Linguistic Society.
Lee, D., Kim, H. S., & Kim, J. K. (2012). The role of self-construal in consumers’ electronic word of mouth (eWOM)
in social networking sites: A social cognitive approach. Computers in Human Behavior, 28(3), 1054–1062.
Machi, S. (2007). “My/your story” vs. “Our story”: Repetition in English and Japanese conversation
(Master’s Thesis). Japan Women’s University. Japan
Makus, H. R., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation.
Psychological Review, 98(2), 224-253.
Mayouf, A. M., & Katagiri, Y. (2009). Silence is a sign of agreement: A study of consensus Building behaviors in
Arabic task-oriented dialogues. Paper presented at the 11th International Pragmatics Conference, Melbourne,
Australia.
______. (2011). Interactional functions of discourse modality In Libyan Arabic: Marking of the social status
of the interactants. Paper presented at the 12th International Pragmatics Conference, Manchester, U.K.
Moerman, M. (1988). Talking Culture: Ethnography and Conversation Analysis. Philadelphia: University of
Pennsylvania Press.
Moscovitch, D. A., Hofmann, S. G., & Litz, B. T. (2005). The impact of self-construals on social anxiety:
A gender-specific interaction. Personality and Individual Differences, 38(3), 659–672.
Moses, J. F., Dwyer, P. C., Fuglestad, P., Kim, J., Maki, A., Snyder, M., & Terveen, L. (2018). Encouraging online
engagement: The role of interdependent self-construal and social motives in fostering online participation.
Personality and Individual Differences, 133, 47-55.
Mulder, N. (1996). Inside Thai Society: Interpretations of Everyday Life. Amsterdam: Pepin Press.
Panyametheekul, S., & Herring, S. C. (2007). Gender and turn allocation in a Thai chat room. In Danet, B.,
& Herring, S.C. (Eds.). The Multilingual Internet:
Language, Culture, and Communication Online. New York: Oxford University Press.
Phillips, H. (1965). Thai Peasant Personality: The Patterning of Interpersonal Behavior in the Village of Bang Chan.
Berkeley: University of California Press.
Sacks, H., Schegloff, E. A., & Jefferson, G. (1974). A simplest systematic for the organization of turn-taking for
conversation. Language, 50(4), 696-735.
Schiffrin, D. (1987). Discourse Markers. Cambridge: Cambridge University Press.
Tannen, D. (1989). Talking Voices: Repetition, Dialogue, and Imagery in Conversational Discourse. New York:
Cambridge University Press.
______. (1990). You Just Don’t Understand: Women and Men in Conversation. London: Virago.
Ueno, K. (2013). Social indexicality of question-asking in teacher-student Japanese conversation.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Vongvipanond, P. (1994). Linguistic Perspectives of Thai Culture. Paper Presented at a Workshop of Teachers
of Social Science, The University of New Orleans. Retrieved from: https://thaiarc.tu.ac.th
/thai/peansiri.htm#mpr.
Wannaruk, A. (1997). Back-channel behavior in Thai and American casual telephone conversation
(Doctoral Dissertation). University of Illinois at Urbana-Champaign. Illinois.
Weisz, J. R. (1993). Culture and the development of child psychopathology: Lessons from Thailand. In D.
Cicchetti (Ed.), Rochester Symposium on Developmental Psychopathology (Vol. 1). pp. 89-117.
Cambridge: Cambridge University Press.
