การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสนทนากลุ่มของผู้ใช้ภาษาชาวไทย
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ธ.ค. 1, 2017
คำสำคัญ:
อภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ การสนทนากลุ่ม
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษาการใช้ภาษาเพื่อแสดงการตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ของผู้ใช้ภาษาชาวไทย จากการเก็บข้อมูลการสนทนาแบบกลุ่มของผู้บอกภาษาชาวไทย ผลการศึกษาพบว่า การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ของผู้ใช้ภาษาไทยจําแนกออกได้เป็น 3 ด้าน ได้แก่ ด้านความเหมาะสมของการใช้ภาษา ด้านกระบวนการ การสนทนาและด้านการสื่อเจตนา การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ในแต่ละด้านสามารถแสดงด้วยการใช้ภาษาใน 3 รูปแบบที่มีความสัมพันธ์กับเจตนาของผู้พูด อันได้แก่ การบรรยายข้อคิดเห็นเชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ การใช้ถ้อยคําบ่งชี้การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ และตัวบ่งชี้บริบทเชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ ผลการวิเคราะห์ดังกล่าวสะท้อน ให้เห็นถึงการระแวดระวังในการใช้ภาษาของผู้พูด และการใช้ภาษาที่แสดงการตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์เพื่อ ควบคุมและจัดการการปฏิสัมพันธ์ในกลุ่มการสนทนาของผู้ใช้ภาษาชาวไทย
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
เฟื่องขจรศักดิ์ ว., ศรลัมพ์ ช., & อินทจักร ท. (2017). การตระหนักรู้เชิงอภิวัจนปฏิบัติศาสตร์ในการสนทนากลุ่มของผู้ใช้ภาษาชาวไทย. ภาษาและภาษาศาสตร์, 36(1), 62–96. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/173465
ประเภทบทความ
Articles
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
ชาฎินีมณีนาวาชัย และ กิ่งกาญจน์ เทพกาญจนา. (2559). การกลายเป็นคําไวยากรณ์ของคํากริยา ไปเป็นคําบ่งชี้ทัศนภาวะ, วารสารมนุษยศาสตร์, 23, 39-69.
นววรรณ พันธุเมธา. (2554). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Aijmer, K. (1996). Conversational routines in English: Convention and creativity. New York, NY: Addison Wesley Longman.
Aijmer, K. (2013). Understanding pragmatic markers. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Blum-Kulka, S., & Sheffer, H. (1993). The metapragmatic discourse of American-Israeli families at dinner. In G. Kasper, & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage pragmatics
(pp. 196-211). Oxford: Oxford University Press.
Brown, D. (2006). Girls and guys, ghetto and bougie: Matepragmatics, ideology and the management of social identities. Journal of Sociolinguistics, 10, 596-610.
Bublitz, W., & Hübler, A. (Eds.). (2007). Metapragmatics in use. Amsterdam: John Benjamins.
Caffi, C. (1998). Metapragmatics. In: J. L. Mey (Ed.), Concise encyclopedia of pragmatics (pp. 581-586). Amsterdam: Elsevier.
Caffi, C. (2006). Metapragmatics. In J. L. Mey (Ed.), Concise encyclopedia of pragmatics (2nd ed., pp. 625-630). Amsterdam: Elsevier.
Cameron, D. (2001). Working with spoken discourse. London: SAGE Publications.
Carranza, I. (2008). Metapragmatics in a courtroom genre. Pragmatics, 18, 169-188.
Coulmas, F. (1981). Poison to your soul: Thanks and apologies contrastively viewed. In F. Coulmas (Ed.), Conversational routine: Explorations in standardized communication situations and prepatterned Speech (pp. 69-91). New York, NY: Mouton Publishers.
Culpeper, J., & Haugh, M. (2014). Pragmatics and the English language. London: Palgrave Macmillan.
Dayter, D. (2014). Self-praise in microblogging. Journal of Pragmatics, 61, 91-102.
Goodwin, C., & Goodwin, M. (1987). Concurrent operations on talk: Notes on the interactive organization of assessments. IPrA Papers in Pragmatics, 1, 1-55.
Green, G. (1975). How to get people to do things with words: The whimperative question. In P. Cole, & J. Morgan (Eds.), Syntax and semantics (Vol. 3, pp. 107-141). New
York, NY: Seminar Press.
Grundy, P. (2008). Doing pragmatics (3rd ed.). London: Hodder Education.
Gumperz, J. (1992). Contextualization and understanding. In A. Duranti, & C. Goodwin (Eds.), Rethinking context: Language as an interactive phenomenon (pp. 229-252).
Cambridge: Cambridge University Press.
Haberland, H. (2007). Language shift in conversation as metapragmatic comment. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 129-140). Amsterdam: John
Benjamins.
Hayashi, M., & Hayano, K. (2013). Proffering insertable elements: a study of other-initiated. In M. Hayashi, G. Raymond, & J. Sidnell (Eds.), Conversational repair and human
understanding (pp. 292-321). Cambridge: Cambridge University Press.
Holt, E. (2016). Laughter at last: Playfulness and laughter in interaction. Journal of Pragmatics, 100, 89–102.
Hongladarom, K. (2007). “Don’t blame me for criticizing you…”: A study of metapragmatics comments in Thai. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.),
Metapragmatics in use (pp. 29-47). Amsterdam: John Benjamins.
Hübler, A. (2011). Metapragmatics. In W. Bublitz, & N. R. Norrick (Eds.), Foundations of pragmatics (pp. 107-138). Berlin: De Gruyter Mouton.
Iwasaki, S. (2009). Time management formulaic expressions in English and Thai. In R. Corrigan, E. Moravcsik, H. Ouali, & K. Wheatley (Eds.), Formulaic language (pp.
588-614). Philadelphia, PA: John Benjamins.
Iwasaki, S., & Ingkaphirom, P. (2005). A reference grammar of Thai. Cambridge: Cambridge University Press.
Kádár, D., & Haugh, M. (2013). Understanding politeness. Cambridge: Cambridge University Press.
Katagiri, Y., & Shimojima, A. (2002). Display acts in grounding negotiations. In K. Kataoka, & S. Ide (Eds.), Bunka intarakkushon gengo. Tokyo: Hitsuzisyobo.
Kecskes, I. (2010). Situation-bound utterances as pragmatic acts. Journal of Pragmatics, 42, 2889-2897.
Keisanen, T., & Kärkkäinen, E. (2014a). Stance. In W. Bublitz, A. Jucker, & K. Schneider (Eds.), Handbooks of pragmatics (pp. 295-322). Berlin: De Gruyter Mouton.
Keisanen, T., & Kärkkäinen, E. (2014b). A multimodal analysis of compliment sequences in every English interactions. Pragmatics, 24, 649-672.
Keller, E. (1981). Gambits: Conversational strategy signals. In F. Coulmas (Ed.), Conversational routine: Explorations in standardized communication situations
and prepatterned speech (pp. 93-114). The Hague: Mouton.
Kitzinger, C. (2013). Repair. In J. Sidnell & T. Stivers (Eds.), Handbook of conversation analysis, (pp. 229-256). Chichester: Wiley-Blackwell.
Komin, S. (1990). Psychology of the Thai people: Values and behavioral patterns. Bangkok: Research Center, National Institute of Development Administration.
Leech, G. (1983). Principles of pragmatics. London: Longman.
Leech, G. (2014). The pragmatics of politeness. Oxford: Oxford University Press.
Lucy, J. (1993). Reflexive language. Cambridge: Cambridge University Press.
Lucy, J. (2000). Reflexivity. Journal of Linguistic Anthropology, 9, 212-215.
Mey, J. (1993). Pragmatics. Oxford: Basil Blackwell.
Morita, E. (2012). “This talk needs to be registered”: The metapragmatic meaning of the Japanese interaction particle ‘yo’. Journal of Pragmatics, 44, 1721-1742.
Overstreet, M. (2010). Metapragmatics. In L. Cumming (Ed.), The pragmatics encyclopedia, (pp. 266-268). New York, NY: Routledge.
Overstreet, M., & Yule, G. (2002). The metapragmatics of ‘and everything’. Journal of Pragmatics, 34, 785-794.
Ran, Y. (2013). The metapragmatic negation as a rapport-oriented mitigating device. Journal of Pragmatics, 48, 98-111.
Schegloff, E. A., Jefferson, G. & Sacks, H. (1977). The preference for self-correction in the organization of repair in conversation. Language, 53(2), 361–382.
Schegloff, E. (2000). When ‘others’ initiate repair. Applied Linguistics, 21, 205-247.
Schegloff, E. (2007). Sequence organization in interaction. Cambridge: Cambridge University Press.
Searle, J. (1976). A classification of illocutionary acts. Language in Society, 5, 1-23.
Silverstein, M. (1993). Metapragmatic discourse and metapragmatic function. In J. Lucy (Ed.), Reflexive language: Reported speech and metapragmatics (pp. 33-58).
Cambridge: Cambridge University Press.
Simpson, R. (1993). Metapragmatic discourse and the ideology of impolite pronouns in Thai. Journal of Linguistics Anthropology, 7, 38-62.
Stude, J. (2007). The acquisition of metapragmatic abilities in preschool children. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 199-222). Amsterdam:
John Benjamins.
Suzuki, S. (2007). Metapragmatic function of quotative markers in Japanese. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 73-85). Amsterdam: John Benjamins.
Takimoto, M. (2012). Metapragmatic discussion in interlanguage pragmatics. Journal of Pragmatics, 44, 1240-1253.
Tanskanen, S. (2007). Metapragmatic utterances in computer-mediated interaction. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 87-106). Amsterdam: John
Benjamins.
Thomas, J. (1995). Meaning in interaction: An introduction to pragmatics. London: Longman.
Verschueren, J. (1980). On speech act verbs. Amsterdam: John Benjamins.
Verschueren, J. (2000). Notes on the role of metapragmatic awareness in language. Pragmatics, 10, 439-456.
Wortham, S., & Reyes, A. (Eds.). (2015). Discourse analysis beyond the speech Event. New York, NY: Routledge.
นววรรณ พันธุเมธา. (2554). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Aijmer, K. (1996). Conversational routines in English: Convention and creativity. New York, NY: Addison Wesley Longman.
Aijmer, K. (2013). Understanding pragmatic markers. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Blum-Kulka, S., & Sheffer, H. (1993). The metapragmatic discourse of American-Israeli families at dinner. In G. Kasper, & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage pragmatics
(pp. 196-211). Oxford: Oxford University Press.
Brown, D. (2006). Girls and guys, ghetto and bougie: Matepragmatics, ideology and the management of social identities. Journal of Sociolinguistics, 10, 596-610.
Bublitz, W., & Hübler, A. (Eds.). (2007). Metapragmatics in use. Amsterdam: John Benjamins.
Caffi, C. (1998). Metapragmatics. In: J. L. Mey (Ed.), Concise encyclopedia of pragmatics (pp. 581-586). Amsterdam: Elsevier.
Caffi, C. (2006). Metapragmatics. In J. L. Mey (Ed.), Concise encyclopedia of pragmatics (2nd ed., pp. 625-630). Amsterdam: Elsevier.
Cameron, D. (2001). Working with spoken discourse. London: SAGE Publications.
Carranza, I. (2008). Metapragmatics in a courtroom genre. Pragmatics, 18, 169-188.
Coulmas, F. (1981). Poison to your soul: Thanks and apologies contrastively viewed. In F. Coulmas (Ed.), Conversational routine: Explorations in standardized communication situations and prepatterned Speech (pp. 69-91). New York, NY: Mouton Publishers.
Culpeper, J., & Haugh, M. (2014). Pragmatics and the English language. London: Palgrave Macmillan.
Dayter, D. (2014). Self-praise in microblogging. Journal of Pragmatics, 61, 91-102.
Goodwin, C., & Goodwin, M. (1987). Concurrent operations on talk: Notes on the interactive organization of assessments. IPrA Papers in Pragmatics, 1, 1-55.
Green, G. (1975). How to get people to do things with words: The whimperative question. In P. Cole, & J. Morgan (Eds.), Syntax and semantics (Vol. 3, pp. 107-141). New
York, NY: Seminar Press.
Grundy, P. (2008). Doing pragmatics (3rd ed.). London: Hodder Education.
Gumperz, J. (1992). Contextualization and understanding. In A. Duranti, & C. Goodwin (Eds.), Rethinking context: Language as an interactive phenomenon (pp. 229-252).
Cambridge: Cambridge University Press.
Haberland, H. (2007). Language shift in conversation as metapragmatic comment. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 129-140). Amsterdam: John
Benjamins.
Hayashi, M., & Hayano, K. (2013). Proffering insertable elements: a study of other-initiated. In M. Hayashi, G. Raymond, & J. Sidnell (Eds.), Conversational repair and human
understanding (pp. 292-321). Cambridge: Cambridge University Press.
Holt, E. (2016). Laughter at last: Playfulness and laughter in interaction. Journal of Pragmatics, 100, 89–102.
Hongladarom, K. (2007). “Don’t blame me for criticizing you…”: A study of metapragmatics comments in Thai. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.),
Metapragmatics in use (pp. 29-47). Amsterdam: John Benjamins.
Hübler, A. (2011). Metapragmatics. In W. Bublitz, & N. R. Norrick (Eds.), Foundations of pragmatics (pp. 107-138). Berlin: De Gruyter Mouton.
Iwasaki, S. (2009). Time management formulaic expressions in English and Thai. In R. Corrigan, E. Moravcsik, H. Ouali, & K. Wheatley (Eds.), Formulaic language (pp.
588-614). Philadelphia, PA: John Benjamins.
Iwasaki, S., & Ingkaphirom, P. (2005). A reference grammar of Thai. Cambridge: Cambridge University Press.
Kádár, D., & Haugh, M. (2013). Understanding politeness. Cambridge: Cambridge University Press.
Katagiri, Y., & Shimojima, A. (2002). Display acts in grounding negotiations. In K. Kataoka, & S. Ide (Eds.), Bunka intarakkushon gengo. Tokyo: Hitsuzisyobo.
Kecskes, I. (2010). Situation-bound utterances as pragmatic acts. Journal of Pragmatics, 42, 2889-2897.
Keisanen, T., & Kärkkäinen, E. (2014a). Stance. In W. Bublitz, A. Jucker, & K. Schneider (Eds.), Handbooks of pragmatics (pp. 295-322). Berlin: De Gruyter Mouton.
Keisanen, T., & Kärkkäinen, E. (2014b). A multimodal analysis of compliment sequences in every English interactions. Pragmatics, 24, 649-672.
Keller, E. (1981). Gambits: Conversational strategy signals. In F. Coulmas (Ed.), Conversational routine: Explorations in standardized communication situations
and prepatterned speech (pp. 93-114). The Hague: Mouton.
Kitzinger, C. (2013). Repair. In J. Sidnell & T. Stivers (Eds.), Handbook of conversation analysis, (pp. 229-256). Chichester: Wiley-Blackwell.
Komin, S. (1990). Psychology of the Thai people: Values and behavioral patterns. Bangkok: Research Center, National Institute of Development Administration.
Leech, G. (1983). Principles of pragmatics. London: Longman.
Leech, G. (2014). The pragmatics of politeness. Oxford: Oxford University Press.
Lucy, J. (1993). Reflexive language. Cambridge: Cambridge University Press.
Lucy, J. (2000). Reflexivity. Journal of Linguistic Anthropology, 9, 212-215.
Mey, J. (1993). Pragmatics. Oxford: Basil Blackwell.
Morita, E. (2012). “This talk needs to be registered”: The metapragmatic meaning of the Japanese interaction particle ‘yo’. Journal of Pragmatics, 44, 1721-1742.
Overstreet, M. (2010). Metapragmatics. In L. Cumming (Ed.), The pragmatics encyclopedia, (pp. 266-268). New York, NY: Routledge.
Overstreet, M., & Yule, G. (2002). The metapragmatics of ‘and everything’. Journal of Pragmatics, 34, 785-794.
Ran, Y. (2013). The metapragmatic negation as a rapport-oriented mitigating device. Journal of Pragmatics, 48, 98-111.
Schegloff, E. A., Jefferson, G. & Sacks, H. (1977). The preference for self-correction in the organization of repair in conversation. Language, 53(2), 361–382.
Schegloff, E. (2000). When ‘others’ initiate repair. Applied Linguistics, 21, 205-247.
Schegloff, E. (2007). Sequence organization in interaction. Cambridge: Cambridge University Press.
Searle, J. (1976). A classification of illocutionary acts. Language in Society, 5, 1-23.
Silverstein, M. (1993). Metapragmatic discourse and metapragmatic function. In J. Lucy (Ed.), Reflexive language: Reported speech and metapragmatics (pp. 33-58).
Cambridge: Cambridge University Press.
Simpson, R. (1993). Metapragmatic discourse and the ideology of impolite pronouns in Thai. Journal of Linguistics Anthropology, 7, 38-62.
Stude, J. (2007). The acquisition of metapragmatic abilities in preschool children. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 199-222). Amsterdam:
John Benjamins.
Suzuki, S. (2007). Metapragmatic function of quotative markers in Japanese. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 73-85). Amsterdam: John Benjamins.
Takimoto, M. (2012). Metapragmatic discussion in interlanguage pragmatics. Journal of Pragmatics, 44, 1240-1253.
Tanskanen, S. (2007). Metapragmatic utterances in computer-mediated interaction. In W. Bublitz, & A. Hübler (Eds.), Metapragmatics in use (pp. 87-106). Amsterdam: John
Benjamins.
Thomas, J. (1995). Meaning in interaction: An introduction to pragmatics. London: Longman.
Verschueren, J. (1980). On speech act verbs. Amsterdam: John Benjamins.
Verschueren, J. (2000). Notes on the role of metapragmatic awareness in language. Pragmatics, 10, 439-456.
Wortham, S., & Reyes, A. (Eds.). (2015). Discourse analysis beyond the speech Event. New York, NY: Routledge.
