ความสัมพันธ์ระหว่างเพศและการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพ ในวัจนกรรมการปฏิเสธต่อการขอร้องในธุรกิจสายการบินต้นทุนต่ำ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
เพศเป็นปัจจัยทางสังคมที่ไม่เพียงทำให้มนุษย์มีความแตกต่างกันทางด้านกายภาพภายนอกเท่านั้น หากแต่ยัง ทำให้เกิดความแตกต่างกันทั้งทางด้านอารมณ์ ความรู้สึก ตลอดจนความเชื่อและค่านิยมต่าง ๆ อีกด้วย จึงทำให้ ความแตกต่างดังกล่าวนี้สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบของการสื่อสารที่แตกต่างกัน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเพศและการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพที่พนักงาน บริการผู้โดยสารภาคพื้นของสายการบินต้นทุนต่ำเลือกใช้ในการกล่าวปฏิเสธต่อสถานการณ์การขอร้องของผู้โดยสาร โดย ข้อมูลที่นำมาใช้ในการวิเคราะห์ได้มาจากการตอบแบบสอบถามชนิดเติมเต็มบทสนทนาของกลุ่มตัวอย่างเพศชายและเพศ หญิง สำหรับแนวคิดและทฤษฎีที่นำมาใช้ในการวิเคราะห์เพื่อจัดประเภทกลวิธีความสุภาพอยู่บนพื้นฐานของแนวคิดและ ทฤษฎีความสุภาพของโรบิน เลคอฟ (1973, 1989) เจฟฟรี ลีช (1983) และบราวน์และเลวินสัน (1978, 1987) ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างเพศชายเลือกใช้ถ้อยคำแสดงการปฏิเสธต่อคู่สนทนามากกว่าเพศหญิง โดยกลุ่ม ตัวอย่างมีการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพเข้ามาเสริมเพื่อทำให้ถ้อยคำแสดงการปฏิเสธดังกล่าวทำหน้าที่ช่วยลดระดับ ความรุนแรงของการคุกคามต่อหน้าของคู่สนทนา ซึ่งพบว่ากลุ่มตัวอย่างเพศชายมีการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพทั้งสิ้น 16 กลวิธี ในขณะที่เพศหญิงมีการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพ 17 กลวิธี เมื่อนำกลวิธีความสุภาพมาวิเคราะห์อย่างละเอียด ลึกซึ้ง โดยการนำมาพิจารณาร่วมกับปัจจัยด้านเพศของคู่สนทนาที่อาจส่งผลต่อการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพ ผลการ วิเคราะห์พบว่ามีความแตกต่างของการเลือกใช้กลวิธีความสุภาพที่ผันแปรไปตามปัจจัยด้านเพศของคู่สนทนา
Article Details
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
53-82). กรุงเทพฯ: ส านักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดียู ศรีนราวัฒน์. (2542). วิธีสื่อสารด้วยการพูดอ้อมของคนไทย, วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 17(2), 26-39.
ทัศนีย์ เมฆถาวรวัฒนา. (2554). ปัจจัยที่ใช้ในการตัดสิน “ความสุภาพ” ในการสนทนาของเพศชายและเพศหญิงในกลุ่มตัวอย่างระดับอุดมศึกษาของไทย, พัฒนบริหารศาสตร์, 51(3), 141-166.
พิมพ์พาภรณ์ บุญประเสริฐ. (2551). ค้าที่แสดงความสุภาพในภาษาไทย: นัยเรื่องเพศสภาพและการแสดงอ้านาจ, วารสารภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย, 2(1), 106-116.
Brown, P. and Levinson, S. (1978). Universals in language usage: Politeness phenomena, In Goody, E. (Eds.). Questions and politeness. Cambridge: Cambridge
University Press.
_______. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Goffman, E. (1967). Interaction Ritual. New York: Doubleday Anchor.
Holmes, J and Meyerhoff, M. (2003). The handbook of language and gender. Oxford: Blackwell Publishing.
Lakoff, R. (1973). The logic of politeness: Or minding your P’s and Q’s, in Corum, C.,Smith-Stark, T. C., and Weiser, A. (Eds.). Papers from the 9th Regional Meeting of
the Chicago Linguistic Society. Chicago, 292-305.
_______. (1989). The limits of Politeness: therapeutic and courtroom discourse, Multilingual, 8 (2-3): 101-129.
Leech, G. (1983). Principles of Pragmatics. London: Longman.
Leo, C. (2013). When enough is enough! Alcohol servers’ refusal styles and key antecedents. International Journal of Hospitality Management, 35, 10-18.
Morkus, N. (2014). Refusals in Egyptian Arabic and American English. Journal of Pragmatics, 70, 86-107.
Yusefi, K., Gowhary, H., Azizifar, A., & Esmaeili, Z. (2015). A pragmatic analysis of thanking strategies among Kurdish speakers of Ilam based on gender and age.
Procedia-Social and Behavioral Sciences, 199, 211-217.
