วาทกรรมความยากจนของคนอีสาน ในบทเพลงลูกทุ่งของต่าย อรทัย

สันติ ทิพนา, ราตรี ทิพนา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวาทกรรมความยากจนของคนอีสานในบทเพลง ลูกทุ่งของต่าย อรทัย โดยวิธีการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ผลการวิจัยพบว่าวาทกรรมความยากจนด้านทรัพย์สินเงินทอง ปรากฏวาทกรรมย่อย ดังนี้ 1) ด้านรายได้ ทำงานแลกเงินด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน 2) ด้านที่อยู่อาศัย ต้องเข้ามาเช่าห้องเช่าเล็กๆ 3) ด้านอาหารการกิน หวนคิดถึงอาหารอีสานที่แม่เคยทำให้รับประทาน รับประทานอาหารตามร้านปากซอย ตามแผงขายอาหาร ตามร้านจิ้มจุ่มปากซอย และ 4) ด้านเครื่องนุ่งห่ม สวมเสื้อผ้าที่เสื้อผ้าเก่าๆ หรือเสื้อผ้าที่ราคาไม่แพงมากนักวาทกรรมความยากจนโอกาสทางการศึกษา เพราะปัญหาความยากจนไม่มีทุนที่จะส่งตนเอง เรียนจึงต้องออกมาทำงานหาเงินเพื่อไปจุนเจือครอบครัว คนอีสานได้รับการศึกษาในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น-ตอนปลาย ไม่มีโอกาสเรียนถึงระดับปริญญาตรี และต้องออกมาทำงานเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัววาทกรรมความยากจนอำนาจ ลูกจ้างไม่มีอำนาจในการต่อรองระหว่างนายจ้างจึงได้รับผลกระทบ ต่อค่าแรงขั้นต่ำในการทำงานของลูกจ้าง เพราะไม่มีอำนาจในการต่อรองวาทกรรมปรากฏการณ์การโหยหาอดีต คนอีสานที่จากบ้านเกิดเมืองนอนมาทำงานในเมืองหลวง ทำให้หวนคิดถึงบ้านเกิดของตนเอง หวนคิดถึงพ่อแม่ปู่ย่าตายายญาติพี่น้องของตนเอง หวนคิดถึง แผ่นดินเกิด คิดถึงบุญประเพณี เช่น เทศกาลสงกรานต์ งานไหว้พระธาตุ งานบุญต่างๆ ฯลฯ