Linear Structural Relationship Model of Creative Leadership Affecting School Effectiveness of Secondary Educational Service Area Office 23
Suttichi Nakain, Waro Phengsawat, Wanpen Nunthasree
Keywords:
Creative Leadership, School Effectiveness,, Linear Structural Equation ModelAbstract
The objectives of this study were to develop a linear structural equation model of creative leadership of school Administrators affecting the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area
Office 23 and to assess the goodness-of-fit of the developed model with the empirical data. The study was conducted in 2 phases. The linear structural equation hypothesis model of creative leadership of school
Administrators affecting the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area Office 23 was constructed and developed in the first phase by synthesizing relevant documents and researches as well as interviewing 5 experts. The developed hypothesis model then received an assessment on its goodness-of-fit with the empirical data in the second phase. Data was collected from the sample group of 124 school directors and 236 teachers, totally 360. The tool employed in data collection was a 5-level rating scale questionnaire with IOC between .80 - 1.00, overall reliability value at .97 and discrimination value between .38 - .88 while statistics software and LISREL software were used in data analysis. The study yields the following results:
1. The developed linear structural equation model of creative leadership of school Administrators affecting the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area Office 23 comprises 3 components of creative leadership, namely 1) flexibility and adaptability, which has 5 observed variables; 2) vision, which has 4 observed variables and 3) creativity, which has 4 observed variables while school effectiveness has 4 observed variables.
2. The developed linear structural equation model of creative leadership of Administrators affecting the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area Office 23 shows goodness-of-fit with
the empirical data with Chi-Square = 46.17, df = 65, GFI = .99, AGFI = 0.96, RMSEA = 0.00.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์กรรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
จิติมา วรรณศรี. (2550). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญาการศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ณัฐพงษ์ สุขโข. (2549). ปัจจัยที่มีผลต่อวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรปราการ เขต 1. ปริญญาครุศาสตรมหาบัณทิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ธีระ รุญเจริญ. (2555). กลยุทธ์การพัฒนาความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
นิกัญชลา ล้นเหลือ. (2554). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พระมหาสมพร สุริโย. (2553). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน พระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. ปริญญาปรัชญาดุษฏีบัณทิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
พิมพ์พร พิมพ์เกาะ. (2557). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. ปริญญาการศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พงษ์ศักดิ์ ภูกาบขาว. (2553). ข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อความมีประสิทธิผลของโรงเรียนเรียนร่วมจังหวัดขอนแก่น. ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2555). ผู้บริหารโรงเรียน: สามมิติการพัฒนาวิชาชีพสู่ความเป็นผู้บริหารที่มีประสิทธิผล. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
วิทยา นาควัชระ. (2555). อยู่อย่างสง่า. กรุงเทพฯ: ปรีชาธร อินเตอร์พริ้นท์.
สิรินารถ แววสว่าง. (2557). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถทศึกษาในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้.ปริญญาปรัชญาดุษฏีบัณทิตมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุภาพ ฤทธิ์บำรุง. (2556). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความมีประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดส?านักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 30. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณทิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เสาวนี ตรีพุทธรัตน์. (2547). ปัจจัยองค์การที่ส่งผลต่อความมีประสิทธิผลในการนำหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 ไปใช้ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานการศึกษาขั้นพื้นฐานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2551). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน: การพัฒนาและการตรวจสอบความตรงของตัวแบบ. ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฏีบัณทิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สมประสงค์ โกศลบุญ. (2554). Creativity & Innovation…ความคิดสร้างสรรค์ และกระบวนการแปรความคิดไปสู่นวัตกรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเพื่อสถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ.
อัญชนา พานิช. (2550). องค์ประกอบประสิทธิผลองค์การของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. ปริญญาปรัชญาดุษฏีบัณทิตมหาวิทยาลัยศิลปากร.
Joreskog, K.G. & Sorbom, D. (1985). Lisrel : structural equation modeling with the SIMPLIS command languge. Chicago: Scientific software International.
Lussier,R,N. (2001). Effective leadership. 3rd ed. Sydney: Thomsom/South-Western.
