ผลของการใช้ “ชูใจ” หุ่นยนต์ปัญญาประดิษฐ์ดูแลผู้สูงอายุที่มีต่อสุขภาพจิตของผู้สูงอายุ ในศูนย์ดูแลผู้สูงอายุ : การศึกษานำร่อง
คำสำคัญ:
หุ่นยนต์, ปัญญาประดิษฐ์, จิตวิทยาคลินิก, ดนตรีบำบัด, ผู้สูงอายุบทคัดย่อ
“ชูใจ” หุ่นยนต์ดูแลสุขภาพใจผู้สูงอายุ เป็นการบูรณาการศาสตร์ด้านปัญญาประดิษฐ์ หุ่นยนต์ จิตวิทยาคลินิก และดนตรีบำบัด มีการทำงานหลัก 4 ด้าน คือ ระบบบริหารจัดการทรัพยากรในศูนย์ ระบบพบแพทย์/ญาติผ่านระบบทางไกล ระบบประเมินการรู้คิดและอารมณ์ และแอปพลิเคชันปัญญาประดิษฐ์ให้ความช่วยเหลือด้านอารมณ์และบริหารสมอง โดยใช้หลักการทางจิตวิทยาคลินิกและดนตรีบำบัด ใช้การศึกษานำร่องแบบกึ่งทดลอง ศึกษาผลของการใช้หุ่นยนต์ชูใจที่มีต่อสุขภาพจิตในผู้สูงอายุ ในรูปแบบศึกษาผลก่อนและหลังการใช้งานแบบกลุ่มเดียว มีการประเมินสุขภาพจิตด้วยแบบประเมินสุขภาพจิตในคนไทยก่อนและหลังการใช้งาน ผู้เข้าร่วมการทดลองเป็นผู้สูงอายุ ณ ศูนย์ดูแลผู้สูงอายุแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพมหานคร จำนวน 9 คน ระยะเวลาเก็บข้อมูล 1 สัปดาห์ โดยผู้สูงอายุใช้งานหุ่นยนต์ชูใจไม่ต่ำกว่า 3 วัน ครั้งละอย่างน้อย 30 นาที ผลการวิเคราะห์ข้อมูลไม่พบความแตกต่างของคะแนนสุขภาพจิตก่อนและหลังการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ค่าเฉลี่ยของคะแนนความกังวลด้านความเจ็บป่วยทางกาย อารมณ์เศร้า และความกังวล มีแนวโน้มลดลงเมื่อเทียบกับคะแนนก่อนทดลอง เป็นข้อบ่งชี้ว่าการใช้งานหุ่นยนต์ชูใจมีผลในเชิงบวกต่อสุขภาพจิต
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2563, เมษายน). สถิติผู้สูงอายุผู้ใช้บริการภายในศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุ กรมกิจการผู้สูงอายุ. http://www.dop.go.th/th/know/side/1/1/293
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย (Aging Society in Thailand). กลุ่มงานวิจัย สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
บริบูรณ์ พรพิบูลย์. (2528). โลกยามชราและแนวการเตรียมตัวเพื่อเป็นสุข. พระสิงห์การพิมพ์.
พัชราภัณฑ์ ไชยสังข์, สิริกร สุธวัชณัฐชา, ปริมวิชญา อินต๊ะกัน, และสายใจ ลิชนะเธียร. (2013). ปัจจัยทำนาย ภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุโรคเรื้อรังในเขตเมือง. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 6(1), 27-37.
มูลนิธิพัฒนางานผู้สูงอายุ. (2558, 19 มิถุนายน). สถานการณ์ผู้สูงอายุในประเทศไทย (ด้านประชากร). http:// fopdev.or.th/tag/สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย
วิไลวรรณ ทองเจริญ. (2554). ศาสตร์และศิลป์การพยาบาลผู้สูงอายุ. โครงการตำราคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัย มหิดล.
ศรีประภา ชัยสินธพ. (2559). สภาพจิตใจของผู้สูงอายุ. คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล. https://med.mahidol.ac.th/ramamental/generalknowledge/general/0717 2014-1131.
สถานีพัฒนาสังคม. (2563, 19 มิถุนายน). ปัญหาการขาดแคลนบุคลากรที่มีความรู้และประสบการณ์ในการดูแลผู้สูงอายุ. สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. http://www.senate.go.th/w3c/ senate/pictures/comm/1549/ file_1487905280.docx
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2563, 19 มิถุนายน). การสำรวจประชากรสูงอายุ ในประเทศไทย พ.ศ. 2557. หอสมุดคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. http://library.md.chula. ac.th/guide/vancouver2011.pdf
Baker, F., Kennelly, J., & Tamplin, J. (2005). Themes in songs written by patients with traumatic brain injury: Differences across the lifespan. Australian Journal of Music Therapy, 16(2005), 25-42.
Bellaire, K., Yorkston, K. M., & Beukelman, D. R. (1986). Modification of breath patterning to increase naturalness of a mildly dysarthric speaker. Journal of Communication Disorders, 19(4), 271-280.
Dziechciaz, M., & Filip, R. (2014). Biological psychological and social determinants of old age: Bio- psycho-social aspects of human aging. Annals of Agricultural and Environmental Medicine, 21(4).
Dongilli, P. A., Jr. (1993). Semantic context and speech intelligibility [Doctoral dissertation]. The University of Nebraska-Lincoln.
Erdfelder, E., Faul, F., & Buchner, A. (1996). GPOWER: A general power analysis program. Behavior research methods, instruments, & computers, 28(1), 1-11.
Grocke, D., & Wigram, T. (2006). Receptive methods in music therapy: Techniques and clinical applications for music therapy clinicians, educators and students. Jessica Kingsley Publishers.
Hustad, K. C., Beukelman, D. R., & Yorkston, K. M. (1998). Functional outcome assessment in dysarthria. In Seminars in Speech and Language, 19(3), 291-302. Thieme Medical Publishers, Inc.
Levitin, D. J., & Tirovolas, A. K. (2009). Current advances in the cognitive neuroscience of music. Annals of the New York Academy of Sciences, 1156(1), 211-231.
Meaney, A. M., Croke, M., & Kirby, M. (2005). Needs assessment in dementia. International Journal of Geriatric Psychiatry: A journal of the psychiatry of late life and allied sciences, 20(4), 322-329.
Monchai. (2560, 8 กุมภาพันธ์). องค์การอนามัยโลก ประเมิน ปี 2583 ประเทศไทยจะมีจำนวนผู้สูงอายุมากที่สุดในโลก. Oknation.net. http://oknation.nationtv.tv/blog/monchai83/2017/02/08/entry-1
Phattharayuttawat, S., Ngamthipwattana, T., & Sukhatungkha, K. (1999). The norm profile for “The Thai Mental Health Questionnaire”. Age (year), 15(20), 212.
Pilon, M. A., McIntosh, K. W., & Thaut, M. H. (1998). Auditory vs visual speech timing cues as external rate control to enhance verbal intelligibility in mixed spastic ataxic dysarthric speakers: a pilot study. Brain injury, 12(9), 793-803.
Rodriguez-Fornells, A., Kramer, U., Lorenzo-Seva, U., Festman, J., & Münte, T. F. (2012). Self-assessment of individual differences in language switching. Frontiers in Psychology, 2, 388.
Tamplin, J. (2008). A pilot study into the effect of vocal exercises and singing on dysarthric speech. NeuroRehabilitation, 23(3), 207-216.
Train the Brain Forum Committee. (1993). Thai mental state examination (TMSE). Siriraj Hospital
Weller, C. M., & Baker, F. A. (2011). The role of music therapy in physical rehabilitation: a systematic literature review. Nordic Journal of Music Therapy, 20(1), 43-61.
Wolfe, D. E. (1983). Effects of music loudness on task performance and self-report of college-aged students. Journal of Research in Music Education, 31(3), 191-201.
World Health Organization. (2001). Men, ageing and health: Achieving health across the life span (No. WHO/NMH/NPH/01.2). World Health Organization.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ปรากฏในวารสารกิจการสื่อสารดิจิทัล เป็นลิขสิทธิ์ของสำนักงาน กสทช. ซึ่งสำนักงาน กสทช. เปิดโอกาสให้สาธารณะหรือบุคคลทั่วไปสามารถนำผลงานไปเผยแพร่ คัดลอก หรือตีพิมพ์ซ้ำได้ ภายใต้สัญญาอนุญาตแบบเปิด (Creative Commons: CC) โดยมีเงื่อนไขสำหรับผู้ที่นำผลงานไปใช้ต้องระบุอ้างอิงแหล่งที่มา (Attribution: BY) ห้ามดัดแปลง (NoDerivatives: ND) และต้องไม่ใช้เพื่อการค้า (NonCommercial: NC) เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากสำนักงาน กสทช.
อนึ่ง ข้อความ ตาราง และภาพที่ปรากฏในบทความซึ่งได้รับการตอบรับให้ตีพิมพ์และเผยแพร่ในวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์ โดยไม่ผูกพันต่อ กสทช. และสำนักงาน กสทช. หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้นิพนธ์แต่ละท่านต้องรับผิดชอบบทความของตนเองแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับ กสทช. และสำนักงาน กสทช. แต่ประการใด
