การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านความรู้ ในรายวิชาแผนที่และการวางแผนการใช้ประโยชน์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีระหว่างการใช้และไม่ใช้วิธีการทดสอบย่อย
คำสำคัญ:
การวิจัยในชั้นเรียน, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ผลการเรียนรู้, ความพึงพอใจบทคัดย่อ
การศึกษาในครั้งนี้ เป็นการวิจัยในชั้นเรียนที่มีกระบวนวิจัยเชิงทดลอง หรือเชิงปฏิบัติการโดยมีผู้วิจัยเป็นผู้สอนในรายวิชาแผนที่และการวางแผนการใช้ประโยชน์ ซึ่งมุ่งหวังเพื่อการหาแนวทางกระบวนการเรียนการสอนที่สามารถช่วยให้มีการพัฒนาผลการเรียนรู้ด้านความรู้ของนักศึกษาให้มีเพิ่มมากขึ้น การศึกษาได้ทําการแบ่งนักศึกษาออกเป็น ๒ กลุ่ม ที่มีวิธีการเรียนการสอนที่แตกต่างกัน คือ ๑) กลุ่มทดลองที่มีการทดสอบย่อย และ ๒) กลุ่มควบคุมที่ไม่มีการใช้การทดสอบย่อย ผลการศึกษาทําให้ทราบว่า นักศึกษาในกลุ่มทดลองมีผลการเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านความรู้สูงกว่านักศึกษาในกลุ่มควบคุม นักศึกษาก็มีความพึงพอใจกับกระบวนการเรียนการสอนที่มีวิธีการทดสอบย่อยในระดับมาก ดังนั้น จากการศึกษาจึงสรุปได้ว่ากระบวนการเรียนการสอนที่มีการทดสอบย่อยสามารถช่วยพัฒนาผลการเรียนรู้ของนักศึกษาให้สูงขึ้นได้
Downloads
เอกสารอ้างอิง
พิสณุ ฟองศรี (๒๕๕๑). วิจัยชั้นเรียน : หลักการและเทคนิคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : บริษัทด่านสุทธาการพิมพ์.
ศนิชา เลิศการ (๒๕๔๗). “ความพึงพอใจของนักเรียนต่อการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ที่เน้นผู้เรียนเป็นสําคัญ” วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Allwright, D. and Bailey, Kathleen M. (1991). Focus on The Language Classroom : An Introduction to Classroom Research for Language Teachers. Cambridge : Cambridge University Press.
Best, John W., and Kahn, Jame V. (1986). Research in Education. New Jersey : Prentice-Hall Inc.
Bloom, Benjamin S. (1976). Human characteristics and school learning. New York : McGraw-Hill.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ผู้เขียนบทความต้องยินยอมในข้อกำหนดต่าง ๆ ของวารสารก่อนส่งบทความตีพิมพ์
