การเปลี่ยนแปลงและผลกระทบทางสังคมหลังเกิดโรคระบาดโควิค 19
คำสำคัญ:
การเปลี่ยนแปลง, โรคระบาด, โควิด-19บทคัดย่อ
วิกฤตการณ์ของเชื้อไวรัส โควิค 19 ผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ โดยจะแสดงอาการตั้งแต่ระดับความรุนแรงน้อย ได้แก่ คัดจมูก เจ็บคอ ไอ และมีไข้ โดยในบางรายที่มีอาการรุนแรงจะมีอาการปอดบวมหรือหายใจลำบากร่วมด้วย หากผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัว เช่น เบาหวาน และโรคหัวใจ จะเป็นกลุ่มที่เสี่ยงต่อการเจ็บป่วยรุนแรง การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด 19 นั้น ส่งผลกระทบอย่างมหาศาลทั่วทั้งโลก ทุกประเทศได้รับความเสียหายเหมือนกันหมดจากการแพร่ระบาดของโควิค 19 ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทุก ๆ ด้าน เช่น เกิดการสูญเสียทางด้านทุนมนุษย์ (Human Capital) ของประเทศ คนออกจากบ้านไปทำงานไม่ได้ นักเรียนนักศึกษาออกจากบ้านไปเรียนไม่ได้ต้องหยุดเรียน เพราะกลัวติดโควิค 19 ในระยะแรก ๆ ที่แพร่ระบาดเชื้อยังมีความรุนแรงอยู่มาก วัคซีนที่จะป้องกันยังอยู่ในระหว่างการผลิตและทดลอง สำหรับคนที่ยังไม่คุ้นชินกับการป้องกันเกิดความกลัวไปหมด จนบางครั้งจิตตก การขาดแคลนทรัพยากรในการลงทุน ในโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็น ที่จะต้องเจ็บไข้ได้ป่วยเรื้อรังทำให้ธุรกิจต้องหยุดชะงัก ธุรกิจจำนวนมากได้รับผลกระทบโดยตรง ไม่ว่าจะเป็น ธุรกิจร้านอาหาร ธุรกิจค้าขาย ธุรกิจ ท่องเที่ยว ฯลฯ การเกิดภาวะเฉียบพลันนี้ทำให้เกิด “New Normal” เป็นการเรียนรู้วิถีชีวิตปกติรูปแบบใหม่เพื่อป้องกันตนเอง นอกจากนี้สังคมยังมีการเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงของประชากร การขยายตัวของสังคมเมือง การเกิดขึ้นของสถาบันต่างๆในสังคมที่มีความชำนาญเฉพาะด้านมากขึ้น การเปลี่ยน แปลงในเชิงเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงในเรื่องของการติดต่อสื่อสาร และทรัพยากรธรรมชาติ เป็นต้น นอกจากการเปลี่ยนแปลงในเชิง โครงสร้างทางสังคมแล้ว ความคิดของคนในสังคมมีการเปลี่ยนแปลงด้วยเช่นกัน
References
จินตวีร์ เกษมสุข. (2554). การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณฐวัฒน์ คณารักสมบัติ, 2563.กลยุทธ์การสื่อสารสุขภาพทางสื่อโฆษณาออนไลน์ในช่วงการระบาดของไวรัสโควิด-19. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 9(2), 160-171.
ศรุตานนท์ ชอบประดิษฐ์. (2563). วิกฤตโควิด 19 ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างไร. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 3(2), 1-14.
สมัครสมร ภักดีเทวา และ เอกนฤน บางท่าไม้. (2564). การเรียนรู้ยุคใหม่กับการเรียนการสอนออนไลน์ ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช, 34(1), 1-18.
สุริชัย หวันแก้ว. (2553). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภาภรณ์ พรหมบุตร. (2563). การบริหารจัดการศึกษารับความปกติใหม่หลังวิกฤตโควิด-19. วารสารศิลปะการจัดการ, 4(3), 783-795.
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2563). 5 คำถามและ 4 โจทย์ว่าด้วยการสนทนาเรื่อง “ความปกติใหม่” ใน “โลกหลังโควิด”. สืบค้น 30 เมษายน 2565, จาก https://tdri.or.th/2020/04/new-normal-in-post-covid-world/
Rogers. E. M. (1995). Diffusion of Innovation. (4th ed). New York: The Free Press.
TNN Health. (2565). เมื่อ WHO ระบุว่า โควิด-19 กำลังกลายเป็นโรคประจำถิ่นและคาดว่า การแพร่ระบาดยุติลงในปี 2565 แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรและเมื่อไหร่ว่าโควิด-19 ไม่ใช่โรคระบาดที่น่ากังวลอีกต่อไป. สืบค้น 10 มีนาคม 2565, จาก: https://news.trueid.net/detail/7ob9ewEBO03m.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น