กลุ่มสัจจะออมทรัพย์กับการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ไทย ในการบริหารจัดการ

บทคัดย่อ

งานด้านสาธารณสงเคราะห์เป็น 1 ในพันธกิจของการบริหารกิจการพระพุทธศาสนาตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ฉบับที่ 23 (พ.ศ.2541) สามารถแยกได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ สงเคราะห์ทางวัตถุ และสงเคราะห์ทางจิตใจ พระสงฆ์มีส่วนร่วมในการให้แนวคิดและขับเคลื่อนมีการบริหารจัดการกลุ่มสัจจะออมทรัพย์ในเขตพื้นที่นั้น ๆ โดยยึดโยงกับหลักเดิมคือกลุ่มสัจจะสะสมทรัพย์ที่พระอาจารย์สุบิน ปณีโต วัดไผ่ล้อม จังหวัดตราด ได้ริเริ่มทำไว้ในจังหวัดตราด จนสามารถต่อยอดแนวคิดในหลายที่ที่ผู้เขียนยกตัวอย่างคือ วัดท่าโสม อำเภอเขาสมิง จังหวัดตราด ในลักษณะที่ว่า เป็นการเก็บเงินไว้ในยามลำบาก โดยถือสัจจะเป็นสำคัญ โดยมีกฎเกณฑ์กติกาในกลุ่มพอสมควร เช่น สมาชิกต้องเป็นคนในหมู่บ้านนั้น อย่างน้อย 1 ปี เต็ม ยกเว้นที่ปรึกษา เป็นต้น

กลุ่มสัจจะออมทรัพย์สำเร็จได้ด้วยหลักการส่งเสริมการจัดตั้งกลุ่มหรือองค์กรของพระสงฆ์ โดยผ่านกระบวนการดำเนินกิจกรรมกลุ่มสัจจะออมทรัพย์ ที่ผสมผสานหลักคำสอนทางศาสนาพุทธประยุกต์หลักธรรมคือ ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ เป็นหลักธรรมในพุทธศาสนา ประกอบด้วยหลักธรรม 4 ประการ คือ 1.อุฏฐานสัมปทา ขยันหาทรัพย์ 2.อารักขสัมปทา รู้จักอดออม 3.กัลยาณมิตตตา คบคนดีเป็นเพื่อน 4.สมชีวิตา ไม่ฟุ่มเฟือยอยู่อย่างพอเพียง กลุ่มสัจจะออมทรัพย์จึงทำให้เกิดประโยชน์ต่อพระสงฆ์ ชุมชนและประเทศชาติ