การตรวจประวัติอาชญากรรมเพื่อคัดกรองบุคคลเข้ามาอุปสมบทในพระพุทธศาสนา

ผู้แต่ง

  • พระเมธีวราภรณ์ (เชิดชัย กตปุญฺโญ) วัดพนัญเชิงวรวิหาร

คำสำคัญ:

ตรวจประวัติอาชญากรรม, อุปสมบท, พระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสำคัญของการตรวจประวัติอาชญากรรม ขั้นตอนการตรวจประวัติอาชญากรรม และข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการตรวจประวัติอาชญากรรม เพื่อคัดกรองบุคคลที่เข้ามาบวชในพระพุทธศาสนา ผลการศึกษาพบว่า ปัจจุบันมหาเถรสมาคมให้ความสำคัญกับการตรวจประวัติอาชญากรรม กำหนดให้เป็นหน้าที่ของพระอุปัชฌาย์และเจ้าอาวาสต้องพิจารณาผู้ขอบวชอย่างละเอียดถี่ถ้วน โดยมีช่องทางในการขอตรวจประวัติอาชญากรรมโดยใช้ชื่อ-สกุลและเลขบัตรประชาชนของผู้ขอบวช ดังนี้ คือ 1. พระอุปัชฌาย์หรือเจ้าอาวาสส่งข้อมูลผ่านทางสำนักงานพระพุทธศาสนา เพื่อส่งไปยังกองทะเบียนประวัติอาชญากร สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ระยะเวลาดำเนินการ 15-25 วัน 2. ผู้ขอบวชขอตรวจประวัติอาชญากรรมด้วยตนเองผ่านช่องทางออนไลน์ สามารถรับผลได้ที่กองทะเบียนประวัติอาชญากรหรือสำนักงานพิสูจน์หลักฐานจังหวัด ระยะเวลาดำเนินการ 7-10 วัน 3. ผู้ขอบวชขอตรวจประวัติด้วยตนเองที่กองทะเบียนประวัติอาชญากร สำนักงานตำรวจแห่งชาติ สามารถรอรับผลได้ในวันนั้น ปัญหาและข้อเสนอแนะ คือ การตรวจประวัติอาชญากรรมทำให้ทราบภูมิหลังเกี่ยวการกระทำผิดของผู้บวช แต่จะไม่สามารถทราบว่าผู้ขอบวช อยู่ในระหว่างหลบหนีคดีอาญาหรือคดีความสิ้นสุดแล้วหรือไม่ ควรมีการบูรณาการข้อมูลเพื่อสามารถตรวจสอบผู้ที่หลบหนีราชการหรือผู้ต้องหาที่คดีความยังไม่สิ้นสุดเพื่อคัดกรองบุคคลที่จะเข้ามาบวชในพระพุทธศาสนาได้ตามเป้าประสงค์อย่างแท้จริง

References

กมล กลิ่นรำพึง. (2561). ปัญหาการตรวจสอบคัดกรองผู้ขอบวชเป็นพระภิกษุ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2538). พฤติกรรมการบวชของคนไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

บำรุง พันธุ์อุบล. (2559). การจัดองค์กรสงฆ์เพื่อความมั่นคงของพระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ประชาชาติ. (2565). บวชหนีคดีทำได้หรือไม่ ? เปิดคุณสมบัติผู้บวชเป็นพระสงฆ์. สืบค้น 25 มกราคม 2566, จาก https://www.prachachat.net/general/news-849753

พระครูธรรมธรไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล. (2553). วงจรชีวิต (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเพทฯ: โอ เอส พริ้นติ้ง เฮ้าส์ จำกัด.

พระมหาเกรียงไกร โสภณจิตฺโต. (2554). กระบวนการคัดเลือกและวิธีการฝึกอบรมพระอุปัชฌาย์ของคณะสงฆ์ไทย (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระมหาสุทัศน์ ไชยะภา. (2544). บทบาทพระอุปัชฌาย์ต่อการพัฒนาคุณภาพพระนวกะ : ศึกษาเปรียบเทียบบทบาท พระอุปัชฌาย์เถรวาทและพระอุปัชฌาย์มหายานในกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาศาสนาเปรียบเทียบ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

พระสุธีวรญาณ (ณรงค์ จิตฺตโสภโณ). (2541). พุทธศาสนาปริทรรศน์รวมผลงานทางวิชาการเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาเถรสมาคม. (10 มีนาคม 2565). มติมหาเถรสมาคมครั้งที่ 07/2565มติที่ 205/2565เรื่อง ขอความเห็นชอบเพิ่มช่องทางการตรวจสอบประวัติอาชญากรรมของผู้ขอบรรพชาอุปสมบท.

มหาเถรสมาคม. (30 พฤศจิกายน 2560). มติมหาเถรสมาคม ครั้งที่ 28/2560 มติที่ 688/2560 เรื่อง ให้พระสังฆาธิการและพระอุปัชฌาย์เพิ่มความเข้มงวดกวดขันในการปกครอง ควบคุม สอดส่องดูแล อบรมพระภิกษุสามเณรในปกครอง และคัดกรองผู้เข้าบรรพชาอุปสมบท โดยให้เป็นไปตาม พระธรรมวินัย พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ และกฎมหาเถรสมาคม อย่างเคร่งครัด.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2563). คู่มือพระสังฆาธิการ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

แสวง อุดมศรี. (2533). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-02-02

How to Cite