การมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชน กลุ่มชาติพันธุ์ อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • อิสรีย์ วรกุลชัยศรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • อนุภูมิ โซวเกษม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สุรพล สุยะพรหม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วมทางการเมือง, การเลือกตั้งทั่วไป, กลุ่มชาติพันธุ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมทางการเมือง 2. เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมทางการเมือง และ 3. เพื่อศึกษาแนวทางการนำหลักอิทธิบาท 4 มาประยุกต์ใช้ในการมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชนกลุ่มชาติพันธุ์ อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี โดยเก็บข้อจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 259 คน เลือกสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้ที่มีส่วนร่วมในการเลือกตั้งทั่วไป ผู้ที่มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการเลือก จำนวน 6 กลุ่ม ประกอบด้วย ใช้แบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ และแบบสัมภาษณ์ชนิดมีโครงสร้างในการวิจัยเชิงคุณภาพ คือ แบบสัมภาษณ์ชนิดมีโครงสร้าง ใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ และค่าร้อยละ และสถิติเชิงอนุมาน โดยการใช้สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา

          ผลการวิจัยพบว่า 1. การมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชนกลุ่มชาติพันธุ์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2. ปัจจัยสนับสนุน คือ 1. ด้านความสนใจทางการเมือง 2. ด้านอิทธิพลของสื่อ 3. ด้านประเพณีนิยม 4. ด้านนโยบายพรรคการเมือง และหลักอิทธิบาท 4 มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชนกลุ่มชาติพันธุ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 และ 3. การนำหลักอิทธิบาท 4 มาประยุกต์ใช้ในการมีส่วนร่วมทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปของประชาชนกลุ่มชาติพันธุ์ ได้แก่ 1. ด้านฉันทะ เพื่อสร้างความพอใจหรือเต็มใจในการศึกษาข้อมูลต่าง ๆ 2. ด้านวิริยะ เพื่อสร้างความพยายามในการติดตามข้อมูลข่าวสารทางการเมืองในการเลือกตั้ง 3. ด้านจิตตะ เพื่อสร้างความสนใจในการเลือกตั้ง และ (4) ด้านวิมังสา เพื่อสร้างกระบวนการตรวจสอบพฤติกรรมคุณสมบัติของผู้ลงสมัครรับเลือกตั้งและพรรคการเมือง

References

กรภพ ธัญญกรณ์ภูวดล และพิมนกาลล์ ธีร์ก้านพลูกลาง. (2563). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทางการเมืองในระดับท้องถิ่นของประชาชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร. วารสารราชนครินทร์, 17(1), 11–19.

งานทะเบียนราษฎรอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. (2564). สถิติประชากร. เชียงใหม่: งานทะเบียนราษฎรอำเภอฝาง.

จันทรานุช มหากคาญจนะ. (2559). การเมืองเปรียบเทียบ กรอบทฤษฎีพื้นฐานเพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

เชาวณะ ไตรมาส. (2552). การเลือกตั้งแบบใหม่ทำไมคนไทยต้องไปเลือกตั้ง. กรุงเทพ: นโยบายศึกษา.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ และถวิลวดี บุรีกุล. (2548). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

บุญเรือน เนียมปาน. (2564). การมีส่วนร่วมทางการเมืองประชาชนในจังหวัดปทุมธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(12), 292-307.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 34). กรุงเทพฯ: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ.

พระมหาวันเพ็ญ สารโท (ทุมซะ) และคณะ. (2565). การนำหลักอิทธิบาท 4 ไปใช้ในการปกครองบริหารงานของกำนันผู้ใหญ่บ้าน อำเภอนากลาง จังหวัดหนองบัวลำภู. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 2(1), 38-46.

วิศาล ศรีมหาวโร. (2556). สังคมวิทยาการเมืองการปกครอง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

สวาท ฮาดภักดี. (2565). การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองของระชาชนตำบลโคกสี อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. Joumal of Roi Kaensarn Academi, 7(1), 322-335.

สำนักงานเลขาธิการรัฐสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการรัฐสภา.

อภินันท์ ธรรมเสนา. (2564). กลุ่มชาติพันธุ์ไม่ใช่คนอื่น. สืบค้น 25 กันยายน 2564, จาก https://theactive.net/read/the-indigenous-peoples - of - thailand

Dalton, R.J. (2006). Citizen Politics: Public Opinion and Political Parties in Advanced Industrial Democracies (4th ed). California: CQ press.

Yamane, T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis (3rd ed). Tokyo: Harper International Education.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-03-01

How to Cite