การมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในกระบวนการประเมิน ผลกระทบสิ่งแวดล้อมทางสังคม

Kanokkul Phetuthai; Wanchai Dhammasaccakarn; Kasetchai Laeheem; Punya Tepsing

Authors

Kanokkul Phetuthai Suratthani Rajabhat University
Wanchai Dhammasaccakarn Suratthani Rajabhat University
Kasetchai Laeheem Suratthani Rajabhat University
Punya Tepsing Suratthani Rajabhat University

Keywords:

Participation, Local Community, Social Environmental Impact Assessment

Abstract

This academic article aimed to study the importance of local community participation in the social-environmental impact assessment process to be an important tool in studying the positive and negative impacts of developing projects or activities in a sustainable direction in terms of both the social environment to helps reduce conflict and protests the project and being ready to deal with the needs of the people in the area.

Therefore, to develop effective and sustainable projects and activities is necessary to promote the participation of local communities in the decision-making process so that citizens can express their opinions and suggestions about projects or activities that may have an impact on the area and help in increasing connectivity and understanding between government organizations, private sector, and local communities. The social impact assessment process is an assessment of future predictions of what will happen to society, like monitoring the implementation of specific policies. or project development, especially in the context of appropriateness of nations, state, or law according to the environmental policy of that state.

References

ขรรค์เพชร ชายทวีป. (2552). ผู้ทรงสิทธิชุมชนตามรัฐธรรมนูญ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตคณะนิติศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฐิติศักดิ์ บุญปราโมทย์. (2554). แนวทางการทำ SEA และการมีส่วนร่วมของชุมชนสำหรับการบริหารจัดการทรัพยากรธรณี. กรุงเทพฯ: ศูนย์บริการวิชาการแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2550, 24 สิงหาคม). ราชกิจานุเบกษา ฉบับกฤษฎีกา.เล่มที่ เล่ม 124 ตอนที่ 47 ก.

สฤณี อาชวานันทกุล และภัทราพร แย้มละออ. (2560). คู่มือการประเมินผลลัพธ์ทางสังคมและผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2549). แนวทางการมีส่วนร่วม ของประชาชนในการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม .

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2564). การประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม. สืบค้น 14 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.onep.go.th/.

Craig, D. (1990). Social impact assessment: Politically oriented approaches and applications. Environmental Impact Assessment Review, 10(1-2), 37-54.

Chaker, A. et al. (2006). A review of strategic environmental assessment in 12 selected countries. Environmental Impact Assessment Review, 26(1), 15-56.

Esteves, A. et al. (2012). Social impact assessment: the state of the art. Impact assessment and project appraisal, 30(1), 34-42.

Gulakov, I., & Vanclay, F. (2019). Social impact assessment and stakeholder engagement in the Russian Federation: representativeness, deliberativeness and influence. Environmental Impact Assessment Review, 75, 37-46.

Inter organizational Committee on Guidelines and Principles. (1994). Guidelines and Principles for Social Impact Assessment. Impact Assessment, 12(2), 107-52.

Zakaria, Y et al. (2023). Social impact assessment (SIA) of the Tamale viaduct project in Ghana: Stakeholders management practices, better or worse? Heliyon.