การศึกษาเปรียบเทียบความรับผิดของพระภิกษุวิกลจริตที่กระทำความผิดตามพระธรรมวินัยและความรับผิดของบุคคลวิกลจริตตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 65

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษากรณีพระภิกษุและคฤหัสถ์กระทำผิดอาญาขณะวิกลจริต 2. เพื่อศึกษาสภาพวิกลจริตของพระภิกษุและคฤหัสถ์ที่ทำให้พ้นจากความรับผิดทางวินัย และโทษทางอาญา 3. เพื่อศึกษากฎหมายต่างประเทศเกี่ยวกับความรับผิดของบุคคลวิกลจริตทางอาญาและกระบวนการทางกฎหมายบ้านเมือง การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยเอกสาร วิเคราะห์ข้อมูลใช้หลักการพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. กรณีพระภิกษุและคฤหัสถ์กระทำผิดอาญาขณะวิกลจริต คนวิกลจริตไม่รู้สำนึกของการกระทำ แต่อาจเป็นอันตรายแก่บุคคลในสังคม สังคมไม่ปลอดภัย พบว่าผู้กระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิต จิตฟั่นเฟือน ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ สำหรับความผิดนั้น หรือได้รับการลดโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 65 2. สภาพวิกลจริตของพระภิกษุและคฤหัสถ์ที่ทำให้พ้นจากความรับผิดทางวินัยและโทษทางอาญา คนผิดปกติทางจิตที่มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา แจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่หรือตำรวจโดยไม่ชักช้าเพื่อนำไปสู่การบำบัดรักษา 3. กฎหมายต่างประเทศเกี่ยวกับความรับผิดของบุคคลวิกลจริตทางอาญาและกฎหมาย กฎหมายของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี มีลักษณะคล้ายกับประมวลกฎหมายอาญาของไทย ผู้กระทำผิดขณะวิกลจริตมีทั้งไม่ต้องรับโทษและได้รับการลดโทษ ศาลจะส่งตัวผู้วิกลจริตไปรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวช