การสะท้อนมุมมองเทคโนโลยีกับการเผยแผ่พุทธศาสนา

พระมหาทองเก็บ ญาณพโล; พระคณิน โสภณจิตฺโต; พระศักดิ์สยาม โชติปาโล; พระมหาอภิวัฒน์ ภูริวฑฺฒโน; พระคเณศร์ สุเมโธ; พระครูปรีชากิจจาทร ปญฺญาธโร; พระมหาสวัสดิ์ สุรินฺทชโย; พระมหาชุติชัย วุทฺธิชโย; พระอุดมศักดิ์ จิณฺณธมฺโม; ศรัณภัสร์  วรกัมพลรัตน์

ผู้แต่ง

พระมหาทองเก็บ ญาณพโล วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระคณิน โสภณจิตฺโต วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระศักดิ์สยาม โชติปาโล วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระมหาอภิวัฒน์ ภูริวฑฺฒโน วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระคเณศร์ สุเมโธ วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระครูปรีชากิจจาทร ปญฺญาธโร วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระมหาสวัสดิ์ สุรินฺทชโย วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระมหาชุติชัย วุทฺธิชโย วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
พระอุดมศักดิ์ จิณฺณธมฺโม วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร
ศรัณภัสร์ วรกัมพลรัตน์ วัดปากน้ำภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร

คำสำคัญ:

มุมมอง, เทคโนโลยี, การเผยแผ่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสะท้อนมุมมองเทคโนโลยีกับการเผยแผ่พุทธศาสนา ใช้การศึกษาจากเอกสารงานวิจัย การสังเกต แบบมีส่วนร่วมต่อปรากฏการณ์ทางการใช้เทคโนโลยีในปัจจุบัน ผลการศึกษาพบว่า การเผยแผ่พุทธศาสนามีหลากหลายวิธี มีทั้งใช้วิธีการพูด การยกตัวอย่าง วิธีการเขียน ในปัจจุบันมีวัดและคณะสงฆ์ใช้นเทคโนโลยีสารสนเทศ หรือ สื่อออนไลน์บนโลกอินเทอร์เน็ตนานาชนิดในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เพียงแต่ยังมีข้อจำกัดอยู่เพียงเฉพาะพระภิกษุที่มีหน้าที่ในการเผยแผ่เท่านั้น ในอนาคตหากมีการใช้เทคโนโลยีในการผลิต สร้างองค์ความรู้ เผยแผ่พระพุทธศาสนา ทั้งใน Facebook, Youtube Line Chat และช่องทางอื่น ๆ ในแบบออนไลน์ทั้งหมดก็จะเป็นประโยชน์ต่อการสื่อสารและเผยแผ่พระพุทธศาสนาในองค์รวมได้

References

เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2556). Social media สื่อสร้างสรรค์เพื่อการศึกษา. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 6(1), 72-81.

คณาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. (2550). เอกสารประกอบการสอนมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

บุญค้ำ ดีสุขสาม และดวงกมล โพธิ์นาค. (2557). แนวคิดการใช้สื่อสังคมออนไลน์เป็นช่องทางการเผยแพร่พระพุทธศาสนา. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมพระจอมเก้าพระนครเหนือ, 5(1), 161-167.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุคพับลิคเคชั่น.

พิเชฐ ทั่งโต. 2563. เทคโนโลยีสารสนเทศกับยุทธศาสตร์เพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคออนไลน์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(1), 62-75.

พินิจ ลาภธนานนท์ และแทนพันธุ์ เสนะพันธุ์ บัวใหม่. (2557). พฤติกรรมการใช้อินเตอร์เน็ตที่เหมาะสมของพระสงฆ์. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พยุงศักดิ์ วิริยะบัณฑิตกุล. (2554). ว. วชิรเมธี ในมิติธรรมะ SWOT โลก. สืบค้น 6 กุมภาพันธ์ 2567, จาก www.brandage.com/Modules/destopmodules/

พระไพศาล วิสาโล. (2546). พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

พระราชเมธี (วรวิทย์ คงฺคปญฺโญ). (2525). การพัฒนาพระสังฆาธิการ. กรุงเทพฯ: ดำรงการพิมพ์.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิิฎก (ภาษาไทย) ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วรรณธัช ประเสริฐ. (2560). การสื่อสารพุทธศาสนาจากมูลนิธิทางศาสนาสู่พุทธศาสนิกชนเจเนอเรชั่นวาย (ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์และนวัตกรรม). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

สานิตย์ กายาผาด และคณะ. (2542). เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อชีวิต. กรุงเทพฯ: เธิร์ดเวฟ เอ็ดดูเคชั่น