ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง

สุกัญญา แจ้งนคร; สุภัทรชัย สีสะใบ

ผู้แต่ง

สุกัญญา แจ้งนคร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
สุภัทรชัย สีสะใบ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนา, ทรัพยากรมนุษย์, ภาวนา 4

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาระดับการปฏิบัติงานในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง 2. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง และ 3. นำเสนอแนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นบุคลากรในสังกัดมหาวิทยาลัยฯ จำนวน 174 รูปหรือคน และสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหาร คณาจารย์ และบุคลากรในสังกัดมหาวิทยาลัยฯ จำนวน 10 รูปหรือคน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสรุปข้อมูลการสัมภาษณ์โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง มีระดับการปฏิบัติงานตามหลักวงจรบริหารงานคุณภาพ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ระดับการปฏิบัติงานตามหลักภาวนา 4 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2. ปัจจัยหลักวงจรบริหารงานคุณภาพ ด้านการปรับปรุงแก้ไข ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ 1 จึงยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้ และปัจจัยหลักภาวนา 4 ด้านกายภาวนา ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ส่วนกลาง ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ 2 จึงยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้ และ 3. แนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยยึดหลักภาวนา 4 ได้แก่ กายภาวนา เน้นส่งเสริมสุขภาพและคุณภาพชีวิตของบุคลากร สีลภาวนา มุ่งสร้างวินัย คุณธรรม และความสามัคคีในองค์กร จิตภาวนา ส่งเสริมสมาธิ สติ และบรรยากาศแห่งการเรียนรู้ ปัญญาภาวนา พัฒนาทักษะคิดวิเคราะห์และแก้ปัญหา ส่งเสริมให้มหาวิทยาลัยเป็นศูนย์กลางศึกษาพระพุทธศาสนา และพัฒนาสังคมให้สงบสุขและยั่งยืน

เอกสารอ้างอิง

กันตยา เพิ่มผล. (2550). การพัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาทุนมนุษย์.

กีรติ กมลประเทืองกร. (2560). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงบูรณาการตามหลักภาวนา 4 ของวิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม. วารสารพุทธอาเซียนศึกษา, 2(1), 99-108.

ปริญญา หรุ่นโพธิ์ และจิณห์นิภา เหรียญนาคพันธ์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของบริษัท อีซูซุเอ็นยิ่นแมนูแฟคเจอริ่ง (ประเทศไทย) จำกัด. วารสารวิชาการ Vridian E-Journal Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(1), 1303-1314.

พระครูนันทพลาภิรม (นวพล เพชรชู) และคณะ. (2567). วิเคราะห์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้วยหลักภาวนา 4. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 10(1), 129-142.

พระพรหมคุณากรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2552). ทฤษฎีหรือแนวคิดทางด้านการบริหารและการจัดการองค์กร. กรุงเทพฯ: บริษัทพิมพ์สวย.

ภาษิต สุขวรรณดี. (2559). การพัฒนามนุษย์ตามแนวภาวนา 4. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 17(1), 18-33.

รัตติยา จันทร์สว่าง และคณะ. (2566). การบริหารงานวิชาการในยุคดิจิทัลตามหลักภาวนา 4 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 4. วารสารการบริหารการศึกษา มมร. วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 3(2), 105-116.

รุจิเรศ หนุนนาค. (2562). การปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่องที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์นวัตกรรมของบุคลากรทางการแพทย์ของโรงพยาบาลเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วัชรี ทรงประทุม. (2549). มิติใหม่ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). นทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2547). การพัฒนาองค์กรและบุคลากร : แนวคิดใหม่ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). Singapore: Time Printers Sdn. Bnd.