ธรรมาภิบาลกับการแก้ไขปัญหาคอร์รัปชันในระบบราชการไทย
คำสำคัญ:
ธรรมาภิบาล, คอร์รัปชัน, ระบบราชการไทย, การบริหารภาครัฐบทคัดย่อ
การนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้แก้ไขปัญหาคอร์รัปชันในระบบราชการไทย ปัญหาคอร์รัปชันเป็นปัญหาเรื้อรังที่บั่นทอนการพัฒนาประเทศ สะท้อนผ่านดัชนีชี้วัดภาพลักษณ์คอร์รัปชัน (CPI) ปี 2567 ที่ประเทศไทยได้คะแนนเพียง 34 คะแนน อยู่อันดับที่ 107 จาก 180 ประเทศ รูปแบบการทุจริตที่พบมาก ได้แก่ การทุจริตจัดซื้อจัดจ้าง การรับสินบน การซื้อขายตำแหน่ง และระบบอุปถัมภ์ สาเหตุสำคัญมาจากระบบอุปถัมภ์ที่ฝังรากลึกในสังคมไทย ค่านิยมทางสังคม ความหละหลวมของระบบราชการ และปัญหาเศรษฐกิจของข้าราชการบางกลุ่ม ธรรมาภิบาลเป็นแนวทางสำคัญในการแก้ไขปัญหา ประกอบด้วยหลักการ 6 ประการ ได้แก่ หลักนิติธรรม หลักคุณธรรม หลักความโปร่งใส หลักการมีส่วนร่วม หลักความรับผิดชอบ และหลักความคุ้มค่า การประยุกต์ใช้ธรรมาภิบาลต้องดำเนินการแบบองค์รวมเนื่องจากทุกหลักการมีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกัน แนวทางป้องกันและแก้ไขคอร์รัปชันต้องอาศัยการส่งเสริมจริยธรรมในระดับบุคคลและองค์กร ควบคู่กับการส่งเสริมธรรมาภิบาลในทุกภาคส่วน นอกจากนี้ ควรบูรณาการหลักคุณธรรมทางศาสนาเข้ากับการบริหารงานภาครัฐ โดยเฉพาะหลักหิริ-โอตตัปปะและหลักฆราวาสธรรม 4 ซึ่งการแก้ปัญหาจะมีประสิทธิภาพต้องดำเนินการทั้งการปลูกฝังจิตสำนึกและการบังคับใช้กฎหมายอย่างเข้มงวดและเป็นธรรม โดยอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วนเพื่อสร้างสังคมที่โปร่งใสและปราศจากคอร์รัปชันอย่างยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
ชญาดา จิรกิตติถาวร. (2566). ทุจริตคอร์รัปชัน กฎหมายดี แต่ปัญหายังหนัก. สืบค้น 18 มีนาคม 2568, จาก https://shorturl.asia/PITJL
ชัยอนันต์ สมุทรวานิช. (2550). จดหมายเปิดผนึกจากที่ประชุมคณาจารย์ คณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: ผู้จัดการ.
ไทยพับลิก้า. (2568). ดัชนีวัดภาพลักษณ์คอร์รัปชันปี 2567 ไทยได้ 34 คะแนน อยู่อันดับ 107. สืบค้น 26 เมษายน 2568, จาก https://shorturl.asia/AH98T
ธงชัย คล้ายแสง. (2562). หลักธรรมาภิบาลกับการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่. วารสารวิจยวิชาการ, 2(2), 183-184.
ธีรยุทธ บุญมี. (2551). ธรรมรัฐแห่งชาติยุทธศาสตร์ก็หายนะประเทศไท. กรุงเทพฯ: สายธาร.
นิยม รัฐอมฤต. (ม.ป.ป.). ธรรมาภิบาล. สืบค้น 17 มีนาคม 2568, จาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php?title=ธรรมาภิบาล
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2552). การกำกับดูแลองค์การที่ดี. กรุงเทพฯ: สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี.
เบญจพร พึงไชย. (ม.ป.ป.). สรุปสาระความรู้โครงการเสริมสร้างประสิทธิภาพการป้องกันการทุจริตของหน่วยงานภาครัฐหลักสูตร เครือข่ายภาคประชาสังคมในการต่อต้านการทุจริต. สืบค้น 18 มีนาคม 2568, จาก https://shorturl.asia/hY6tw
ประสงค์ สุ่นศิริ. (2561). ความทุจริตในวงราชการไทย. สืบค้น 17 มีนาคม 2568, จาก http://www.anticorruption.in.th/2016/th/detail/1213/4/ความทุจริตในวงราชการไทย
พระครูปลัดประวิทย์ วรธมฺโม และคณะ. (2564). การนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้กับการบริหารงานภาครัฐ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(4), 35-47.
พระสราวุธ ฐิตสีโล. (2566). การบริหารงานภาครัฐตามหลักธรรมาภิบาลยุค 4.0. วารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์, 1(2), 73-86.
พิชญ์ณิฐา พรรณศิลป์ และคณะ. (2559). การคอรัปชั่นในระบบราชการไทย : แนวทางการป้องกันและแก้ไข. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4(2), 326-340.
เมธา หริมเทพาธิป. (2559). ธรรมาภิบาลกับการแก้ปัญหาคอรัปชั่น. วารสารพุทธมัคค์, 1(2), 33-41.
วิทยากร เชียงกุล. (2550). สภาวะการศึกษาไทย ปี 2549/2550 การแก้ปัญหาและการปฏิรูปการศึกษาอย่างเป็นระบบองค์รวม. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงาน ป.ป.ช.. (2566). สถานการณ์การทุจริตประเทศไทย. สืบค้น 18 มีนาคม 2568, จาก https://shorturl.asia/XJGIj
แสงชัย อภิชาตธนพัฒน์. (ม.ป.ป.). หลักธรรมาภิบาลในการบริหารองค์กร. สืบค้น 17 มีนาคม 2568, จาก https://www.constitutionalcourt.or.th/occ_web/ewt_dl_link.php?nid=8735
อภิชาติ พานสุวรรณ และพระมหาบุญรอด มหาวีโร. (2564). ปัญหาการทุจริตคอร์รัปชันในระบบราชการ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(8), 489-499.
Rhodes, R. (1997). Understanding Governonce: Plligy Networks, Governce, Reftexivity, and Accountability. Maidenhead: Open University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น


