หน้าที่พลเมืองกับความรับผิดชอบต่อสังคมในโลกยุคใหม่

ผู้แต่ง

  • สำเริง ราชฉวาง นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

หน้าที่พลเมือง, ความรับผิดชอบทางสังคม, โลกยุคใหม่

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความหมายและพัฒนาการของหน้าที่พลเมืองในบริบทโลกยุคใหม่ที่กำลังเผชิญกับความซับซ้อนทางสังคม การเมือง เศรษฐกิจ และเทคโนโลยี โดยเน้นการเชื่อมโยงหน้าที่พลเมืองกับแนวคิดเรื่อง ความรับผิดชอบต่อสังคม (Social Responsibility) และกรอบทฤษฎีประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม (Participatory Democracy) เพื่อชี้ให้เห็นว่าการมีสถานะเป็นพลเมืองตามกฎหมายเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ หากต้องเสริมด้วยจิตสำนึกและบทบาทเชิงคุณธรรมในพื้นที่สาธารณะ ผลการวิเคราะห์พบว่า การทำหน้าที่พลเมืองในโลกยุคใหม่จำเป็นต้องข้ามพ้นจากกรอบแบบเดิมที่เน้นการปฏิบัติตามกฎหมาย ไปสู่การมีส่วนร่วมเชิงรุกในประเด็นสาธารณะ เช่น สิ่งแวดล้อม ความเหลื่อมล้ำ และสิทธิมนุษยชน ข้อเสนอเชิงนโยบายที่ได้จากบทความนี้ ได้แก่ การออกแบบระบบการศึกษาที่ปลูกฝังพลเมืองวิพากษ์ การสร้างพื้นที่ปลอดภัยในการแสดงความเห็นต่าง การส่งเสริมบทบาทของสื่อในฐานะเวทีพลเมือง และการผลักดันนโยบายที่ทำให้หน้าที่พลเมืองเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างเพื่อสร้างประชาธิปไตยที่ยั่งยืนและมีความหมายมากยิ่งขึ้นในสังคมร่วมสมัย

เอกสารอ้างอิง

สำนักงานสภาการศึกษา. (2564). รายงานการศึกษาไทย พ.ศ. 2562-2564. สืบค้น 15 มกราคม 2568, จาก https://shorturl.asia/bmFN2

สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2567). รัฐบาลแพรทองธาร กับสัญญาประชาคมชุดใหม่. สืบค้น 10 มกราคม 2568, จาก https://shorturl.asia/GPlA0

Biesta, G. (2011). Learning democracy in school and society: Education, lifelong learning, and the politics of citizenship. New York: Springer.

Dalton, R. J. (2009). The good citizen: How a younger generation is reshaping American politics. Washington, D.C., USA: CQ Press.

Freire, P. (1970). Pedagogy of the oppressed. New York: Herder and Herder.

Galston, W. A. (1991). Liberal purposes: Goods, virtues, and diversity in the liberal state. Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Gutmann, A. & Thompson, D. (2004). Why deliberative democracy?. New York: Princeton University Press.

Hoskins, B. & Mascherini, M. (2009). Measuring active citizenship through the development of a composite indicator. Social Indicators Research, 90(3), 459-488.

Todsaporn, R. (2021). Civic education in Thailand: Authoritarian legacy and student activism. Asian Journal of Political Science, 29(1), 1-19.

Westheimer, J. & Kahne, J. (2004). What kind of citizen? The politics of educating for democracy. American Educational Research Journal, 41(2), 237-269.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-25

รูปแบบการอ้างอิง

ราชฉวาง ส. (2025). หน้าที่พลเมืองกับความรับผิดชอบต่อสังคมในโลกยุคใหม่. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 8(3), 358–371. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jidir/article/view/279621