การสื่อสารโดยการประยุกต์ตามหลักพระพุทธศาสนาเพื่อสร้างความนิยมของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดสมุทรสาคร
คำสำคัญ:
การสื่อสาร, การประยุกต์, หลักพระพุทธศาสนา, การสร้างความนิยมบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. ศึกษาความนิยมทางการเมือง 2. ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความนิยมทางการเมือง และ 3. นำเสนอการสื่อสารโดยประยุกต์หลักวจีสุจริตเพื่อสร้างความนิยมการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดสมุทรสาคร โดยการวิจัยแบบผสานวิธี ได้แก่ การวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวมรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 19 รูปหรือคน และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา สรุปตารางความถี่และพรรณนาความ และการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.926 จากประชาชนจังหวัดสมุทรสาคร กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมติฐานโดยวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1. ประชาชนในจังหวัดสมุทรสาคร มีความนิยมนักการเมืองท้องถิ่นที่มีผลงาน ซื่อสัตย์ เข้าถึงประชาชน ทำเพื่อชุมชน และให้ความสำคัญกับคุณธรรมของนักการเมือง โดยความนิยมทางการเมืองของประชาชนต่อนักการเมืองท้องถิ่นอยู่ในระดับปานกลาง 2. ปัจจัยหลักการสื่อสารส่งผลต่อการสร้างความนิยมของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดสมุทรสาคร มีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 สามารถทำนายได้ร้อยละ 69.5 และปัจจัยหลักวจีสุจริต 4 ส่งผลต่อการสร้างความนิยมของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดสมุทรสาคร มีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 สามารถทำนายได้ร้อยละ 38.3 และ 3. การประยุกต์หลักวจีสุจริต 4 ช่วยสร้างความนิยมทางการเมืองของนักการเมืองท้องถิ่นในสมุทรสาคร ได้แก่ 1. สัจจวาจา พูดความจริง โปร่งใส ทำให้ประชาชนเชื่อมั่น 2. อปิสุณาวาจา ไม่พูดให้แตกแยก มุ่งสร้างความสามัคคี 3. สัณหวาจา พูดไพเราะ สุภาพ เข้าใจง่าย ลดการต่อต้าน 4. มันตภาสา พูดอย่างมีสาระ ชัดเจนตรงประเด็น ส่งเสริมบรรยากาศการเมืองที่ดีเปิดกว้าง และประชาธิปไตยระดับท้องถิ่น
เอกสารอ้างอิง
ธีรยุทธ ชะนิล. (2566). การประยุกต์หลักพุทธธรรมและการสื่อสารทางการเมืองของนักการเมืองเพื่อสร้างความนิยมสำหรับการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นในจังหวัดนครศรีธรรมราช (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูศรีปรีชากร (เลื่อน บุญยงค์). (2561). แนวทางการสื่อสารเชิงพุทธเพื่อสันติสุขในสังคมไทย (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระนุชิต นาคเสโน. (2565). การพัฒนาการสื่อสารทางการเมืองตามแนวพระพุทธศาสนาของนักการเมืองท้องถิ่นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาพิพัฒพงศ์ ฐิตธมฺโม. (2565). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการสื่อสารของนักการเมืองไทย. วารสารสิริธรปริทรรศน์, 23(2), 149-162.
พระมหาสมคิด สมฺปนฺโน และคณะ. (2564). การนำหลักสุจริตมาพัฒนาศักยภาพของนักการเมืองท้องถิ่น. วารสารมหาจุฬาตานีปริทรรศน์, 3(5), 40-52.
พระอนุรักษ์ อนุรกฺขิโต และคณะ. (2562). การศึกษาวิเคราะห์ประโยชน์ของสัมมาวาจาในสถาบันครอบครัวของนักเรียนโรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 3(2), 28-40.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัฒนา นนทชิต. (2558). การสื่อสารทางการเมืองกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองการปกครองท้องถิ่น : ศึกษาเฉพาะกรณีเทศบาลเมืองท่าข้าม อำเภอพุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารนวัตกรรมการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน, 3(1), 37-51.
สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร. (2564). กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัดแผนพัฒนาจังหวัด 5 ปี (พ.ศ. 2566-2570). สมุทรสาคร: สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร.
สิงห์ สิงห์ขจร และคณะ. (2562). การสื่อสารในการสร้างความนิยมของผู้นำทางการเมืองท้องถิ่น. วารสาร อัล ฮิกมะฮู มหาวิทยาลัยฟาฏอนี, 9(18), 197-209.
Yamane, T. (1967). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper and Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น


