ความสัมพันธ์ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การสมรรถนะสูงของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดนครราชสีมา

รชพล ศรีขาวรส; ชลิดา กันหาลิลา; เดชฤทธิ์ ถิตย์ฉาย; พภัสสรณ์ อนุเวียง

ผู้แต่ง

รชพล ศรีขาวรส วิทยาลัยนครราชสีมา
ชลิดา กันหาลิลา มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล
เดชฤทธิ์ ถิตย์ฉาย นักวิชาการอิสระ
พภัสสรณ์ อนุเวียง นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง, การพัฒนา, องค์การสมรรถนะสูง, ผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การสมรรถนะสูงของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2. ศึกษาการเป็นองค์การสมรรถนะสูงขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3. ศึกษาความสัมพันธ์ภาวะผู้นำ
การเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การสมรรถนะสูงของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ 4. เสนอแนวทางในการเสริมสร้างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ประชากรการวิจัยเชิงปริมาณ ได้แก่ ข้าราชการ พนักงาน ลูกจ้างที่ปฏิบัติงานในเทศบาลเมือง 4 แห่ง 1,220 คน ได้กลุ่มตัวอย่าง 301 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม และวิเคราะห์หาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ การวิจัยเชิงคุณภาพโดยมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญเลือกแบบเจาะจง ได้แก่ นายกเทศมนตรี รองนายกเทศมนตรี ปลัดเทศบาล สมาชิกสภาเทศบาล พนักงาน ลูกจ้าง 32 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และการวิเคราะห์แบบอุปนัยด้วยการตีความสร้างข้อสรุปข้อมูล

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การสมรรถนะสูงของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อยู่ในระดับมากทุกด้าน ดังนี้ การสร้างแรงบันดาลใจ การมีอิทธิพลอย่างมีอุดมการณ์ การคำนึงถึงความเป็นปัจเจกบุคคลและการกระตุ้นทางปัญญา 2. การเป็นองค์การสมรรถนะสูงขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอยู่ในระดับมากทุกด้าน ดังนี้ คุณภาพการบริหารจัดการ คุณภาพบุคลากร การปรับปรุงกระบวนการพัฒนาต่อเนื่อง การปฏิบัติอย่างเปิดเผย และการให้ความสำคัญกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 3. ความสัมพันธ์ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการพัฒนาองค์การสมรรถนะสูงของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พบว่า ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้นำทั้ง 4 ด้าน มีความสัมพันธ์เชิงบวกต่อการเป็นองค์การสมรรถนะสูง นัยสำคัญทางสถิติ.01 4. แนวทางในการเสริมสร้างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง ผู้นำควรสื่อสารวิสัยทัศน์ที่น่าดึงดูดและท้าทายเพื่อปลุกพลังกระตุ้นบุคลากรเกิดความกระตือรือร้นและทุ่มเท สร้างบรรยากาศเชิงบวก สร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศ

เอกสารอ้างอิง

จุฑาทิพย์ สุจริตกุล. (2562). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0 กรณีศึกษา : องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดภูเก็ต. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 4930-4943.

ชุตินันท์ มุ่งการนา และคณะ. (2562). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้ กับประสิทธิผลของเทศบาลนคร : การวิเคราะห์เส้นทาง. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์),11(21), 1-22.

ชุตินันท์ มุ่งการนา. (2561). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้ กับประสิทธิผลของเทศบาลนคร (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ปัณณธร เธียรชัยพฤกษ์. (2561). ทิศทางองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอนาคต. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 3(2), 183-196.

พิไลวรรณ จาวสุวรรณวงษ์. (2555). การศึกษาความเป็นองค์การที่มีสมรรถนะสูง (High Performance Organization) : กรณีการศึกษาเปรียบเทียบ กระทรวงพลังงาน และบริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2550). มนุษยสัมพันธ์ : พฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ และคณะ. (2557). เมนูคอร์รัปชันและการแสวงหาผลประโยชน์. กรุงเทพฯ: Way of Book.

สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น จังหวัดนครราชสีมา. (2566). ข้อมูลบุคลากร สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. นครราชสีมา: สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น จังหวัดนครราชสีมา.

อรุณี ละมั่งทอง. (2562). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับองค์การแห่งการเรียนรู้ของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอสนามชัยเขต จังหวัดฉะเชิงเทรา (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ฉะเชิงเทรา: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

อ้อยฤดี สันทร. (2560). กลยุทธ์การพัฒนาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารเทศบาลนครในเขตจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.

อัศมาอีล เบ็ญวาเด็ง. (2562). การเป็นองค์การสมรรถนะสูงของกรมทางหลวง (การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการจัดการ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Bass, B. M. (1985). Leadership and performance beyond expectation. New York: Free Press.

de Waal, A. (2005). The Characteristics of a high performance organization. Retrieved March 2, 2023, from https://shorturl.asia/LdnOV

Yamane. T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd). New York: Harper and Row.