The Comparative of Admissibility of Evidence Caused by Sting Operation and Entrapment
Main Article Content
Abstract
The purpose of this article is to present the study on the difference between sting operation and entrapment. In order to be useful in the performance of duties of the officers involved in the proceedings of the administration of justice and be consistent with the rule of law. At present, Thai courts have complied with the principle that, if state operation is just a way to find evidence for arrest the offender. It is not an unlawful process. Therefore were able to listen as evidence against the defendant. But if the defendant commits an offense because they are lured to the crime, there is no criminal liability or in some cases not punishing the defendant caused the plaintiff has no power to prosecute. Because the offense is caused by the temptation of private employment, the plaintiff is considered to be the cause of the defendant to commit an offense and therefore is not law injured person.
Article Details
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์. (2551). คำอธิบายกฎหมายอาญาภาค 1 : บทบัญญัติทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: พลสยาม พริ้นติ้ง (ประเทศไทย).
คณิต ณ นคร. (2561). กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: นิติบรรณาการ.
จันทิวา โสมกลิ้ง. (2560). การล่อซื้อยาเสพติดของเจ้าหน้าที่ : ศึกษาปัญหาจากการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
บีบีซี. (2562). กระทงลิขสิทธิ์ : 5 บทเรียนน่ารู้จากกรณีกระทงลายการ์ตูน. สืบค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2562. จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-50298562
พรเพชร วิชิตชลชัย. (2555) คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา.
พร้อมพรรณ ชลถาวรพงศ์. (2560). การรับฟังพบยานหลักฐานที่ได้มาโดยมิชอบตมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิศรุต อนุศาสนนันทน์. (2550). อำนาจหน้าที่ของพนักงานสอบสวนในการรวบรวมพยานหลักฐานที่เป็นข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างประเทศไทยกับสหรัฐอเมริกา (สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศูนย์บริการวิชาการแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (ม.ป.ป.). โครงการศึกษาวิจัย “กฎหมายเกี่ยวกับการล่อให้กระทำความผิดอาญา : ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายนานาชาติ. กรุงเทพฯ: ศูนย์บริการวิชาการแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
สำนักงานอัยการสูงสุด. (2557). แนวทางการพิจารณาข้อแตกต่างของการล่อซื้อกับล่อให้กระทำความผิด. สืบค้นเมื่อ 14 มิถุนายน 2562. จาก http://www.ogad.ago.go.th/dagsu/imagesstories/v57/154.pdf
โสภณ รัตนากร. (2544). คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยาน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: นิติบรรณาการ.
หยาดฝน ชูแสง. (2559). หลักการรับฟังพยานหลักฐานที่เกิดขึ้นหรือได้มาโดยมิชอบ: ศึกษาเปรียบเทียบสถานะของพยานหลักฐานที่ได้มาโดยเอกชนกับกรณีได้มาโดยเจ้าหน้าที่รัฐ(วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต). คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.