The Tourist Recreation Area Management for Mobility Impaired Persons in Chiangmai Province

Main Article Content

Yathaweemintr Peuchthonglang
Mingkwan Kanjina
Prateep Peuchthonglang

Abstract

The research topic “the tourist area management for mobility impaired within tourist recreation areas in Chiang Mai” the object were to study the tourism standard for mobility impaired at Chiang Mai and study Innovation of the tourist area management for mobility impaired. The research used mixed method, gather the qualitative research and the quantitative. The area of research was Royal Park Rajapruek and Chiangmai Zoo. The sample groups which were the staff of the area for 10 people each area was 5 people by purposive sampling and tourist in the area for 20 people each area was 10 people by accidental sampling. The instruments used in the research are two types 1) questionnaire 2) interviews. Data were analyzed using percentage comparative and write descriptive result research founded.


          The tourism standard for mobility impaired in Recreational Attraction in Chiangmai province. The most important factor to go travel was famous and the factor that didn’t go travel was the journey wasn’t convenient. Likewise the obstacles what people not to go was physical. Mostly Answerer though that the standard was good polite and respond require increasingly. In Environmental building, mostly mobility impaired though that standardized and them though that the slope path and parking was standardized.


          Innovation of the tourist area management for mobility impaired within tourist recreation areas in Chiang Mai, physical and building show symbol of mobility every climax place, sign of mobility was clearly seen, The counter information for mobility impaired was inessential because mainly of them travel with family or keeper facilitate for them. Restroom was sliding door especially climax point in tourist attraction and some of slope path have two or three handrail or haven’t. Parking for mobility near the entrance way cause convenient for them.

Article Details

How to Cite
Peuchthonglang, Y. ., Kanjina, M. ., & Peuchthonglang, P. . (2020). The Tourist Recreation Area Management for Mobility Impaired Persons in Chiangmai Province. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 3(2), 183–194. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/243476
Section
Research Articles

References

กรมการท่องเที่ยว. (2560). แผนยุทธศาสตร์การท่องเที่ยว พ.ศ.2561-2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: VIP COPY PRINT.

กรมส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ. (2560). สถิติคนพิการทางการเคลื่อนไหว. ออนไลน์(dep.go.th). สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2562.

กรวรรณ สังขกร และสุรีย์ บุญญานุพงศ์. (2555). การจัดการแหล่งท่องเที่ยวแบบ SLOW TOURISM สำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุในภาคเหนือตอนบน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กาญจนรัตน์ รัตนสนธิ และคณะ. (2554). ศักยภาพการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเมืองมรดกโลกของประเทศไทย กรณีศึกษา: อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย-ศรีสัชนาลัย-กำแพงเพชร และอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม อย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.

จารุณี ศรีบุรี. (2556). แนวทางการจัดการทางอารยสถาปัตย์ของโรงแรมในจังหวัดเชียงใหม่เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวกลุ่มพิเศษ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น.

นราวดี บัวขวัญ ภัชกุล ตรีพันธ์ และปรัชญากรณ์ ไชยคช. (2557). แผนงานวิจัยแนวทางการพัฒนามาตรฐานที่เหมาะสมกับการท่องเที่ยวโดยชุมชนใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้สู่อาเซียน. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

ประยูร ดาศรี. (2557). การสำรวจมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตอุทยานแห่งชาติปางสีดา จังหวัดสระแก้ว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.

ปรางฉัตร จันทรเจริญ. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างมาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวกับแรงจูงใจการท่องเที่ยวในกลุ่มร้อยแก่นสารสินธุ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต).

คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.

ภัทรบดินทร์ สุทธภักดี. (2559). แนวทางการพัฒนานวัตกรรมเพื่อการบริหารจัดการการท่องเที่ยวของ

ชุมชนริมกว๊านพะเยา (การค้นคว้าอิสระ). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ราณี อิสิชัยกุล และคณะ. (2559). แนวทางการพัฒนามาตรฐานและส่งเสริมแล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วณัฐพงศ์ เบญจพงศ์ และคณะ. (2557). การบริการนันทนาการบำบัดในชุมชนสำหรับคนพิการทางร่างกายและการเคลื่อนไหว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิชุพรรณ ทินนบุตรา. (2559). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนพิการที่ใช้รถเข็น ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ.

ศาสน์ สุขประเสริฐ. (2558). มาตรฐานสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับผู้สูงอายุในที่พักอาศัยและสถานที่สาธารณะ. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.