Communication of Tourism in the Secondary City of Ratchaburi Province for the Perception of the Population in Bangkok

Main Article Content

Kancan Rungsriwattana
Pasit Thititanarat
Narong Poldok
Chanwit Ariyaworanant

Abstract

This article aimed to study (1) tourism communication in the secondary city of Ratchaburi Province for the Bangkok population; (2) Bangkok tourists’ perceptions of the secondary city of Ratchaburi Province; (3) the comparison of tourists’ personal factors in Bangkok; (4) the relationship between tourism communication and tourism perception in the secondary city of Ratchaburi Province of tourists in Bangkok; and (5) tourism communication factors that influence tourism perception in the secondary city of Ratchaburi Province of tourists in Bangkok. Data were collected by questionnaire with a confidence of 0.967. The research model was quantitative research by using theoretical concepts. The data were analyzed by descriptive statistics consisting of frequency, percentage, mean, and standard deviation. Data analysis with reference statistics consists of analyzing the values with one-way analysis of Pearson’s correlation coefficient statics and multiple regression analysis.  The research results were found as follows: (1) Personal factors of travelers were different; (2) The perception of tourism in the secondary city of Ratchaburi Province were different; (3) The research hypothesis accepted from tourism communications in print media and social media tourism communication influence the perception of tourism in the secondary city, Ratchaburi Province; (4) The research hypothesis rejected from audio-visual media tourism communication was no influence on the perception of secondary city tourism, Ratchaburi; and (5) Different tourism communication influenced the perception of tourism in the secondary city, Ratchaburi Province.

Article Details

How to Cite
Rungsriwattana, K., Thititanarat, P., Poldok, N., & Ariyaworanant, C. (2021). Communication of Tourism in the Secondary City of Ratchaburi Province for the Perception of the Population in Bangkok . Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 4(3), 907–922. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/251067
Section
Research Articles

References

กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2562), ระบบสถิติทางการทะเบียน; ประกาศจำนวนประชากร ปี 2542 – 2563. สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2563, จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMenu/newStat/sumyear.php

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถิติการท่องเที่ยว ปี 2563 สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ รายจังหวัด ปี 2563. สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2564, จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=594

กิตติพงษ์ เรือนทิพย์ และ จารุวรรณ เหล่าสัมฤทธิ์. (2563). ประเมิน “เราเที่ยวด้วยกัน” กระตุ้นท่องเที่ยวไทยได้ 3.6-6.2 หมื่นล้านบาท. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2563, จาก https://krungthai.com/Download/economyresources/ EconomyResourcesDownload_579Research_Note_20_07_63.pdf

จรีมาศ เทพมณฑา. (2559). นโยบาย แผน และกลยุทธ์ในการประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างการรับรู้ภาพลักษณ์ของกรมป่าไม้(วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฐิติพร คณาวงษ์. (2558). สัมฤทธิผลการประชาสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวโครงการ “12 เมืองต้องห้ามพลาด” ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย(วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พรรณราย ศรีวรชิน. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่าง การเปิดรับข่าวสารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศผ่านสื่ออินเทอร์เน็ตกับความรู้ ทัศนคติและพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดเชียงราย(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พิชัย นิรมานสกุล. (2554). พฤติกรรมการท่องเที่ยว การเปิดรับข่าวสาร การรับรู้ภาพลักษณ์ และการยอมรับคุณค่าแบรนด์เมืองท่องเที่ยวไทย. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์, มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

เลิศพร ภาระสกุล. (2556). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพรรษา บุบผาพันธ์. (2561). การเปิดรับข้อมูลผ่านสื่อสังคมออนไลน์ และทัศนคติที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวชาวไทย(การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

อภิวัฒน์ ปันทะธง, จิรวัฒน์ พิระสันต์ และ นิรัช สุดสังข์. (2555). การพัฒนาสื่อสิ่งพิมพ์เพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนรอบอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย. วารสารวิชาการศิลปะ สถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 3(1), 114-125.

อรทัย ศรีสันติสุข. (2541). ผลกระทบของรายการโทรทัศน์ตามสายที่มีต่อสิทธิเด็ก(รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: คณะวารสารศาสตร์และสื่อมวลชน, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Ault, P. H., Agee, W. K., Cameron, G. T., & Wilcox, D. L. (2002). Public Relations, Strategies and Tactics. (7th ed.). Boston: Allyn & Bacon.

Bernays, E. L., & the American Scene. (1951). Public Relations. New Hampshire: The Rumford Press.

DeFleur, M. L., & Bale-Rokeach, S. (1986). Theories of Mass Communication. (5th ed.). London: Pearson.

Hinkle, D. E, Wiersma, W., & Jurs, S. G. (2003). Applied Statistics for the Behavior Sciences. (5th ed.). Boston: Houghton Mifflin.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York. Harper and Row.