A Preventing and Solving Problems on Children's and Youth Gambling By Participation Process in Western Region Community, Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to: 1) study the condition of problem gambling among children and youth; 2) analyze the community's capacity to prevent and resolve the problem of gambling among children and youth with community participation; and 3) develop a model of preventing and solving problems of children's and youth's gambling through a participation process. Research area of the Western community. A mixed method research in two steps the operation, such as 1) analyze the problem conditions and community potential, 2) developing the model of preventing and solving problems by community participation process. The study involved 200 community member participants and 65 external participants from various local organizations. Quantitative data were analyzed by descriptive statistics, and qualitative data were analyzed by content analysis.
It was revealed the community’s gambling problem for children and youth was not serious. The community needs some prevention and resolution to reduce the tendency of the problem to increase in strength. The important potential of the community to participate is that its people have experience in working to solve problems and continually develop the community, which is consistent with their way of life and culture. Based on the lesson learned, an exemplary model for prevention and resolution of gambling problems among children and youth through community participation process, comprising 3 main stages, namely: 1) the development of community potential and finding a party; 2) the strengthening of community potential and party; and 3) the mobilization of sustainable development based on community potential and readiness.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กิตติ สัจจาวัฒนา. (2560). งานวิจัยเพื่อพัฒนาเชิงพื้นที่ รูปแบบงานวิจัยใหม่ ที่ท้าทายกระบวนทัศน์การวิจัยของประเทศไทย. Area Based Development Research Journal, 9(1), 3–7.
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). คุณลักษณะและวิธีวิทยางานวิจัยเพื่อท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
กาญจน์นภา พงศ์พนรัตน์ และ ธีรโชติ ภุมิภมร. (2559). เยาวชนกับการพนัน: ปัจจัยเสี่ยงความเปราะบางและผลกระทบทางสังคม. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาปัญหาการพนัน.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2560). มาตรฐานการพัฒนาเด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560 – 2564). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สหกรณ์การเกษตรแห่งชาติ.
คงกริษ เล็กศรีนาค, ณรงค์ พลอยดนัย และวิเชียรโชติ สุกโชติรันต์. (2555). พฤติกรรมการเล่นการพนันของเยาวชน กรณีศึกษา: เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัย มข.(บศ.), 12(4), 132-146.
จามะรี เชียงทอง. (2560). สังคมชนบทในโลกสมัยใหม่. เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
โชติเวชญ์ อึ้งเกลี้ยง, พิศมัย รัตนโรจน์สกุล และ พาสนา จุลรัตน์. (2562). กระบวนการเรียนรู้สู่เยาวชนนักคิดสร้างสรรค์. วารสารพัฒนศาสตร์, 2(2), 178-215.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2557). การคลังท้องถิ่น: รวมบทความวิจัยเพื่อเพิ่มพลังให้ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.
นพพร จันทรนำชู. (2559). พัฒนศึกษา: ความหลากหลายของกระบวนทัศน์ทางการศึกษา/การพัฒนา. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 36(2), 149-171.
ประเวศ วะสี. (2550). วิถีมนุษย์ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 4).กรุงเทพฯ: โครงการหนังสือวิชาการจิตตปัญญาศึกษา.
ปาริชาติ วลัยเสถียร, พระมหาสุทิตย์ อบอุ่น, สหัทยา วิเศษ, จันทนา เบญจทรัพย์ และ ชลกาญจน์ ฮาซันนารี. (2552). กระบวนการและเทคนิคของนักพัฒนา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.
ปิยะวัติ บุญหลง. (2544). ฐานคิดงานวิจัยท้องถิ่น งานวิจัยท้องถิ่น สื่อความหมายผ่านฐานคิดและประสบการณ์. เชียงใหม่: ห้างหุ้นส่วนจําากัด เชียงใหม่ บีเอส การพิมพ์.
ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และ สุภาพ ฉัตราภรณ์. (2555). การออกแบบการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ประยุตโต). (2551). การพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระปลัดประพจน์ สุปภาโต, พระมหาประกาศิต สิริเมโธ และ ทินกฤตพัชร์ รุ่งเมือง. (2563). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาชุมชนวัดสำโรง อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 8(3), 828-840.
มธุรดา สุวรรณโพธิ์. (2557). โรคติดพนันในวัยรุ่น (Adolescent pathological gambling). กรุงเทพฯ:สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์.
มนัส สุวรรณ. (2549). การจัดการสิ่งแวดล้อม: หลักการและแนวความคิด. กรุงเทพฯ: โอเดียน สโตร์.
ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ราชกิจจานุเบกษา. (2560). พระราชบัญญัติส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2562, จาก http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/A/063/1.PDF
วุฒิชาติ ทองศรี, ชูพักตร์ สุทธิสา และ กนกพร รัตน์สุธีระกุล. (2557). ทุนทางสังคม และทุนวัฒนธรรมชาติพันธุ์เขมรกับการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดโดยชุมชน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์, 9(1), 93-103.
ศูนย์ศึกษาปัญหาการพนัน. (2561). ผลการสำรวจสถานการณ์การพนันของเยาวชน พ.ศ. 2560 (รายงานสถิติยอดเยี่ยมกลุ่มเยาวชนปี 2560). กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาปัญหาการพนัน คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ภายใต้การสนับสนุนของสำนักงานมูลนิธิส่งเสริมสุขภาพ (สสส.)
สยาม อรุณศรีมรกต และ ยงยุทธ วัชรดุลย์. (2559). เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน 17 ประการของสหประชาชาติเพื่อโลกอนาคต. วารสารวิจัยสหวิทยาการไทย, 11(3), 1-7.
สินธุ์ สโรบล. (2552). วิธีวิทยาวิจัยเพื่อการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาชุมชน: บทสังเคราะห์งานวิจัยเพื่อท้องถิ่นในประเทศไทยและประสบการณ์จากต่างประเทศ. เชียงใหม่: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ฝ่ายวิจัยเพื่อท้องถิ่น.
สีลาภรณ์ บัวสาย. (2551). ABC งานวิจัยรูปแบบใหม่เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่. กรุงเทพฯ: สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สุภางค์ จันทรวานิช. (2553). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทร นนทเกษ. (2559). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้. สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2562, จาก https://www.msociety.go.th/download/article/article_20130716113550.pdf
สุวรรณี คำมั่น. (2551). รายงานการศึกษา สภาพปัจจุบัน ปัญหา และแนวโน้มบริบทการเปลี่ยนแปลงสังคมโลกและสังคมไทย ภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์ด้านสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
โสภณ แดงมาศ, อภิชาติ ใจอารีย์ และ นิรันดร์ ยิ่งยวด. (2562). แนวทางการพัฒนาศักยภาพชุมชนเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตลาดซา-สุขใจวิถีไทย-มอญ ตำบลดอนกระเบื้อง อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี. Christian University Journal, 25(4), 11-28.
อคิน รพีพัฒน์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข.
อนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์. (2548). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม: การเรียนรู้ร่วมกับชุมชน. เชียงใหม่: เครือข่ายงานวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฎ สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรงศึกษาธิการ.
อุทิศ ทาหอม, พิชิต วันดี และ สำราญ ธุระตา. (2558). ทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของชุมชนบ้านตามา จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม,11(2), 44-59.
อภิชาติ ใจอารีย์. (2556). สิทธิชุมชน: สิทธิตามรัฐธรรมนูญเพื่อการดูแลทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น. นครปฐม: บริษัท เพชรเกษมการพิมพ์ จำกัด.
อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2560). เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา: วิธีการแห่งศาสตร์พระราชาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 9 ตุลาคม 2562 จาก https://mgronline.com/daily/detail/9600000103010
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2544). วิธีคิดเชิงซ้อนในการวิจัยชุมชน: พลวัตและศักยภาพของชุมชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Creighton, J. L. (2005). The public participation handbook: making better decisions through citizen involvement. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Creswell, J. W. (2014). Research design: qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. (4th ed.). California: SAGE Publications.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1980). Participation's place in rural development: seeking clarity through specificity. World Development, 8, 324-328.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure for Project Design Implementation and Evaluation: Rural Development Committee Center for international Studies. New York: Cornell University Press.
Delfabbro, P., & Thrupp, L. (2003). The social determinants of youth gambling in South Australian adolescents. Adolescent, 26, 313-330.
Durkheim, E. (1951). Suicide: a study in sociology. New York: The Free Press.
Fabiansson, C. (2010). Pathways to excessive gambling: a societal perspective on youth and adult gambling pursuits. Burlington, VT: Ashgate.
Friedmann, J. (1993). Empowerment: the politics of alternative development. Oxford: Blackwell, Cambridge M.A. & Oxford UK.
Gainsbury, S., Parke, J., & Suhonen, N. (2013). Consumer attitudes towards Internet gambling: Perceptions of responsible gambling policies, consumer protection, and regulation of online gambling sites. Computers in Human Behavior, 29(1), 235–245.
Mikkelsen, B. (1995). Methods for Development Work and Research: A Guide for Practitioners. London: SAGE Publications.
Raylu, N., & Oei, T.P. (2004). Role of culture in gambling and problem gambling. Clinical Psychology Review, 23, 1087-1114.
Robinson, W. J. Jr., & Green, P. G. (2010). Introduction to community development theory, practice, and service-learning. USA: SAGE Publications, Inc.
United Nations Development Program. (2007). Thailand human development report year 2007: sufficiency economy and human development. Bangkok: Office of the United Nations Development Program (UNDP).
United Nations, Department of Economic and Social Affairs. (2016). Sustainable Development Goal indicators. Retrieved September 2, 2021, from https://unstats.un.org/sdgs/metadata