The Sustainable Development of Success for Business Operations of Community Enterprises in Nakhon Pathom Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to study: 1) the level of sustainable success in doing business of community enterprises in Nakhon Pathom Province and the level of causal factors affecting sustainable success; 2) the causal factors influencing sustainable success in business operations of community enterprises in Nakhon Pathom Province; and 3) the guidelines for sustainable success development in business operations of community enterprises in Nakhon Pathom Province. This research was a mixed methods research approach. The instruments for collecting data were questionnaires and interviews. The statistics in the data analysis were descriptive statistics and structural equation model analysis. The research results were found as follows: 1) Entrepreneurial characteristics, participation, transformational leadership, support from government and related agencies, strengths of management and sustainable success in business, all factors have a high level of opinion; 2) The causal factors influencing sustainable success founded that entrepreneurial characteristic directly and indirectly influenced sustainable success. Participation has an indirect influence on sustainable success. Transformational leadership has a direct and indirect influence on sustainable success. Government and related agencies’ support has an indirect influence on sustainable success. The strengths of management have a direct influence on sustainable success. This structural equation model has the R square of sustainable success in doing business in the community enterprises within Nakhon Pathom province, at 76 percent; and 3) Guidelines for developing sustainable success in business. Community enterprise entrepreneurs in Nakhon Pathom province should have entrepreneurial characteristics by emphasizing the participation of community enterprise groups, and also transformational leadership. It should also receive support from the government and related agencies and empower the strengths of management.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2548). วิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กัลป์ยกร ไชยทนุ. (2552). ปัจจัยด้านการบริการที่มีความสัมพันธ์ต่อหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง “อยู่เย็นเป็นสุข” ดีเด่น อำเภอแจ้ห่ม ปี 2550 บ้านแป้นโป่งชัย หมู่ที่ 9 ตำบลบ้านเสา อำเภอแจ้ห่ม จังหวัดลำปาง. ลำปาง: มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2562). การเป็นผู้ประกอบการและการสร้างธุรกิจใหม่. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ชลกนก โฆษิตคณิน, ชนิดาภา ดีสุขอนันต์ และวรเทพ ตรีวิจิตร. (2560). ปัญหา อุปสรรคและแนวทางการพัฒนาการจัดทำบัญชีวิสาหกิจชุมชน จังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 10(3), 2138-2151.
ดุษฎี นาคเรือง สุธิดา วัฒนยืนยง, และนุชนภา เลขาวิจิตร์. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานขอวิสาหกิจชุมชนจังหวัดยะลา. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 9(17), 69–77.
ทักษญา สง่าโยธิน. (2560). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12(2), 11–25.
นิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์ รังสรรค์ สิงหเลิศ และสมสงวน ปัสสาโก. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของธุรกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยมหาสารคาม; ว.มรม., 4(2), 103-111.
ปณิตา แจ้ดนาลาว และธรินี มณีศร. (2563). รูปแบบการจัดการโซ่อุปทานวิสาหกิจชุมชนกลุ่มสินค้าเกษตรอย่างยั่งยืน. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 14(1), 133-145.
ประกิต ทองแท่งไทย และศุภวัฒนากร วงศ์ธนวสุ. (2557). ความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชนกล่มปลูกพริกซุปเปอร์ฮอท ตำบลนาฝาย อำเภอภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 8, 1592-1599.
ประพันธ์พงษ์ ชิณพงษ์. (2562). รูปแบบศักยภาพวิสาหกิจชุมชนที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(2), 83-100.
พีระศักดิ์ วรฉัตร. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเข้มแข็งในการบริหาร วิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสุรินทร์. วารสารการเมือง การบริหารและกฎหมาย, 10(2), 285–310.
ไพบูลย์ พันธุวงศ์ และคณะ. (2559). ความเข้มแข็งของวิสาหกิจชุมชนตำบลสะลวง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 11(2), 190–202.
รุสลี นุห์, ธวัช นุ้ยผอมและอริศ หัสมา. (2563). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลการดําเนินงานทางธุรกิจของวิสาหกิจชุมชนฮาลาลใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารบริหารธุรกิจ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 43(168), 58-82.
วิสิทธิ์ ยิ้มแย้ม และอุษณากร ทาวะรมย์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเข้มแข็งของชุมชนหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงต้นแบบ อำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการศิลปะศาสตร์ประยุกต์, 11(1), 39 – 50.
ศิริภรณ์ พงศ์ลี้, สริณโญ สอดสี และเกตุวดี สมบูรณ์ทวี. (2560). แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนและช่องทางการตลาดมะเขือเทศราชินีกรณีศึกษา กลุ่มวิสาหกิจชุมชน ตำบลดอนตูม อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม, เอกสารประกอบการประชุมวิชาการระดับชาตินเรศวรวิจัย ครั้งที่ 13 มหาวิทยาลัยนเรศวร, 8, 1117-1124.
สมเกียรติ สุทธินรากร. (2560). การพัฒนาโมเดลนวัตกรรมการบริหารจัดการที่ส่งผลต่อการสร้างสรรค์มูลค่าของผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเกษตรจังหวัดนครปฐม. (2562). รายชื่อผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนจังหวัดนครปฐม. เอกสารอัดสำเนา.
สำนักส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2563). ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (GDP MSME) ในไตรมาส 2/2563. สืบค้นเมื่อ 6 ธันวาคม 2563, จาก https://www.smartsme.co.th/
องค์การบริหารส่วนจังหวัดนครปฐม. (2559). แผนพัฒนาท้องถิ่น. สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2564, จาก https://www.nkppao.go.th/
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Thousand Oaks: Sage.
Bygrave, W., & Zacharakis, A. (2008). Entrepreneurship. New York: John Wiley & Sons.
Cohen, J.M., & Uphoff, N.T. (1980). Participations place in rural development: Seeking clarity through specificity. New York: World Developments.
Dess, G. G., Lumpkin, G.T., & Taylor, M. L. (2005). Strategic management: Creating competitive advantage (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
Diamantopoulous, A., & Siguaw, A.D. (2000). Introducing LISREL: A guide for the uninitiated. London: Sage Publications.
Erdfelder, E., Faul, F., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavioral Research Method, 39, 175-191.
Faruk, M., Hassan, N., & Islam, N. (2016). Factors Influencing the Development of Social Entrepreneurship in Bangladesh. SSRN. Retrieved from https://ssrn.com/abstract=2856210 or http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2856210
Frey, E. G., et al. (2019). Competitiveness, certification, and support of timber harvest by community forest enterprises in Mexico. Forest Policy and Economics, 107, 1-11.
Hodgetts, R. M., & Kuratko, D. F. (1995). Effective Small Business Management. (5th ed). Fort Worth: Dryden.
Intanon, R., Sumkaew, N., & Wattana, C. (2019). Factors Influencing the Success of Small and Medium Scale Manufacturing Enterprises. Open Journal of Social Sciences, 7, 335-345. DOI: 10.4236/jss.2019.73028.
Kaplan, R. S., & Norton, D.P. (1996). The balanced scorecard. Boston: Harvard Business School.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. (3rd ed.). New York: The Guilford Press.
Putti, J. M. (1987). Work values and organizational commitment: A study in the Asian context. Human Relations, 4(2), 275-288.