การจัดการนวัตกรรมกระบวนการของอุตสาหกรรมการผลิตสินค้าที่เกิดจากโรงงานรับจ้างผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ในสภาวะวิกฤติ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการจัดการนวัตกรรมกระบวนการของอุตสาหกรรมการผลิตสินค้าที่เกิดจากโรงงานรับจ้างผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ในสภาวะวิกฤติ โดยการทบทวนวรรณกรรมจากแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง บทความ และงานวิจัยทั้งในและต่างประเทศ ประมวลข้อมูลนำมาวิเคราะห์เนื้อหา และนำสรุปผลการวิเคราะห์ พบว่า การจัดการนวัตกรรมกระบวนการ ประกอบด้วย กระบวนการ นวัตกรรม และสมรรถนะเชิงนวัตกรรม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กฤตภัค ไม้เรียง. (2563). รูปแบบนวัตกรรมบริหารธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(2), 255-268.
นิภาภัทร แสนอุบล. (2562). อิทธิพลของนวัตกรรมการบัญชีและความได้เปรียบเชิงธุรกิจที่มีต่อการตัดสินใจลงทุนของนักลงทุนในบริษัทจดทะเบียนในลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารบริหารศาสตร์, 8(16), 52-70.
ปิยะ ตันติเวชยานนท์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์การแห่งนวัตกรรม กรณีศึกษา: บริษัท ซุปเปอร์ริช อินเตอร์เนชั่นเนล เอ็กซ์เชนจ์ 1965 จำกัด. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 9(2), 102-111.
ศิวะนันท์ ศิวพิทักษ์. (2554). การจัดการนวัตกรรมขององค์กรธุรกิจที่มีผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ภานุวัฒน์ ตริยางกูร. (2561). แนวทางการพัฒนาศักยภาพของแรงงานให้ตอบสนองต่อนโยบายอุตสาหกรรม 4.0(วิทยานิพนธ์). หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 60, วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
สถาบันยานยนต์. (2564). รายงานสภาวะอุตสาหกรรมยานยนต์ 2564. สืบค้นจาก https://data.thaiauto.or.th/images/PDF/AutoStatus/status2104.pdf
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์, เสาวรัจ รัตนคำฟู และ ณัฐสิฏ รักษ์เกียรติวงศ์. (2556). สู่การสร้างนวัตกรรมและการพัฒนาเทคโนโลยีของภาคอุตสาหกรรมการผลิต. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
เสาวณี จันทะพงษ์ และ กัมพล พรพัฒนไพศาลกุล. (2564). การยกระดับทักษะแรงงานไทย: โจทย์ใหญ่ในยุคเทคโนโลยีเปลี่ยนโลก. สืบค้นจาก https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/articles/Pages/Article_20Feb2019.aspx
ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจทีทีบี. (2565). ttb analytics ประเมินปี 2565 รถยนต์นั่งไฟฟ้ากลุ่ม xEV พุ่ง 48%. สืบค้นจาก https://www.ttbbank.com/th/newsroom/detail/xev-2565
Amornvivat, S. (2013). Thailand’s Labor Shortages Underlines Deeper Problems. Retrieved from
https://www.scbeic.com/th/detail/product/753
Audretsch, D.B., & Link, A.N. (2012). Entrepreneurship and Innovation: Public Policy Frameworks. Journal of Technology Transfer, 37(1), 1-17.
Chang, R.D., & Wei, J.T. (2011). Effects of Governance on Investment Decisions and Perceptions of Reporting Credibility: Investment Experience of Taiwanese Individual Investors. Asia Pacific Journal of Management, 28(1), 139-155.
Easton, D. (2022). Systems Theory According to David Easton. Retrieved from https://shorturl.asia/LYC3f.
European Parliamentary Research Service. (2016). Members’ Research Service. Retrieved September 8, 2021, from https://shorturl.asia/JoRNB.
Jaillet, P., Loke, G.G., & Sim, M. (2022). Strategic Workforce Planning under Uncertainty. Operations Research, 70(2), 1042-1065.
Kortana, T. (2012). Innovative Management. Retrieved from https://www.gotoknow.org/posts/506666
Marina, D.P. (2007). The Role of Knowledge Management in Innovation. Journal of Knowledge Management, 11(4), 20-29.
Organisation for Economic Co-Operation and Development (OECD). (2005). Oslo Manual: Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data. Retrieved from https://ec.europa.eu/eurostat/documents/3859598/5889925/OSLO-EN.PDF.pdf/60a5a2f5-577a-4091-9e09-9fa9e741dcf1?t=1414781154000
Ruankaew, K. (2016). 83.5 per cent of the Workforce in Thailand is Unskilled. Retrieved June 19, 2021, from https://www.thailand-business-news.com/asean/52226-83-5-per-cent-workforce-thailand-unskilled
Weerawardena, J., & Coote, L. (2001). An Empirical Investigation into Entrepreneurship and Organizational Innovation-based Competitive Strategy. Journal of Research in Marketing & Entrepreneurship, 3(1), 51-70. DOI:10.1108/14715200180001477