An Agricultural Potential Increasing Model According to the Sufficiency Economy Concept Through the Process Design Without Abandon Traditional Farming Practices and Managing Farmer Areas of Sugarcane and Cassava Farmers in Wichian Buri District, Phetchabun Province
Main Article Content
Abstract
This article aims to increase the agricultural potential of sufficiency economy concept through the process design without abandon traditional farming practices and managing farmer areas of sugarcane and cassava farmers in Wichian Buri District. Phetchabun Province. It is a participatory action research which consisting of 300 purposive selected households by interviews and participant observation. Analyzing content in the context of research area and write a descriptive narrative.
The results showed that it’s capable to increase the agricultural potential by “Farmers’ Life-Changing Course” which consists of learning activities: 1) Life cycle in sugarcane and cassava fields, understanding the impact on factors of livelihoods, production and natural dependencies. 2) Understanding the effects of exogenous dependence on livelihoods when life depends on exogenous food. 3) Create food in our home: Capable to utilize of their own home area for planting vegetables. 4) Step into a self-sufficient life: deep understanding of the philosophy of sufficiency economy concept and can be appropriately adapted to livelihoods; and 5) action to create food security by finding and analyzing the current context and problems through a joint process, co-design a problem solving process, co-creation of the change print scene through the creation of model farmers who change lives from the upstream: “planning and assessing opportunities”, the midstream: “reservedly entering into trials”, and downstream: Participate in practice until changes occur on the basis of creating a success model “reducing expenses, generating income”, creating and expanding a network to drive the change of agricultural methods, building an organic farming group, production and use of organic fertilizers group.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Views and opinions appearing in the Journal it is the responsibility of the author of the article, and does not constitute the view and responsibility of the editorial team.
References
คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. (2548). การสร้างขบวนการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
นวลน้อย ตรีรัตน์. (2551). ความมั่นคงทางอาหาร. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2563, จาก http://www.nidambell.net
ประเวศ วะสี. (2545). การพัฒนามนุษย์แนวใหม่เพื่ออนาคตที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
เรวัต ตันตยานนท์. (2558). ผู้ประกอบการธุรกิจนวัตกรรม. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563, จาก https://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/631298
วิทยากร เชียงกูล. (2527). การพัฒนาเศรษฐกิจ สังคมไทย : บทวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ฉับแกระ.
สภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). รายงานประจำปี 2561. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุธานี มะลิพันธ์. (2552). ความมั่นคงทางอาหารของชาวลัวะบ้านป่ากำ อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2544). เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริใต้เบื้องพระยุคลบาท. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: มติชน.
สุวจี กู๊ด และ กฤษณ์ พงศ์พิรุฬห์. (2546). “องค์ความรู้เกีÉยวกับนวัตกรรมสังคมในต่างประเทศ.” ใน สุวิทย์ วิบุลผลประเสริฐ. (บรรณาธิการ). นวัตกรรมสังคม: ทางเลือกเพื่อประเทศไทยรอด. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
สุวิมล สงกลาง และ คณะ. (2561). รูปแบบความเพียงพอของอาหารและการจัดการอาหารปลอดภัยของชุมชนบ้านลาด บ้านท่าเจริญ ตำบลลาดพัฒนา อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
แสวง รัตนมงคลมาศ. (2534). ทฤษฎีสังคมศาสตร. กรุงเทพฯ: ชมรมนักพัฒนา, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
องค์การบริหารส่วนตำบลภูน้ำหยด. (2563). แผนพัฒนาท้องถิ่น พ.ศ. 2561-2565. สืบค้นเมื่อ 26 มิถุนายน 2563, จาก https://www.phunamyod.go.th.