การบริหารจัดการสู่องค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การจัดการความรู้ บรรยากาศองค์การและองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 2) วิเคราะห์ปัจจัยด้านภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การจัดการความรู้ และบรรยากาศองค์การ ที่ส่งผลต่อองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 และ 3) นำเสนอแนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการสู่องค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้บริหาร ครู บุคลากรทางการศึกษา จำนวน 377 คน โดยการเลือกสุ่มแบบหลายขั้นตอน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ถดถอยพหุคูณแบบสเต็ปไวซ์
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารด้านภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การจัดการความรู้ บรรยากาศองค์การ และองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 อยู่ในระดับที่สูงมาก 2) ปัจจัยภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง ด้านการจัดการความรู้ บรรยากาศองค์การ และองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 มีปัจจัย 31 ตัวจาก 65 ตัว ส่งผลต่อองค์กรนวัตกรรม โดยตัวแปรดังกล่าวสามารถทำนายตัวแปรตาม ได้ร้อยละ 93.20 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) แนวทางการบริหารจัดการสู่องค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 18 มี 6 แนวทาง ดังนี้ (1) พัฒนาศักยภาพผู้บริหาร (2) พัฒนาการดำเนินงานของโรงเรียน (3) พัฒนาการใช้สื่อ เทคโนโลยีของครู (4) ส่งเสริมการประชาสัมพันธ์และเผยแพร่ข้อมูลข่าวสาร (5) ส่งเสริมการเรียนรู้และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ (6) นำความรู้มาพัฒนาวิชาชีพและชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2553 (ฉบับที่ 3). กรุงเทพฯ: สยามสปอรต์ ซินดิเคท.
จักรพันธ์ พันธ์หินกอง และ ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2562). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 39(5), 128-14.
เจนนารา สิทธิเหรียญชัย. (2541). บรรยากาศองค์การกับความผูกพันในงานของอาจารย์พยาบาลวิทยาลัยพยาบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณิชาณัช เกศมุกดา และ ประไพศรี สุทัศน์ ณ อยุธยา. (2018). การเพิ่มสมรรถนะองค์กรการผลิตโดยการสร้างองค์กรนวัตกรรมผ่านการจัดการความรู้. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 15(2), 91-100. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/stou-sms-pr/article/view/116311
ตรี ภูวิโคตรธนกุล, วัลลภา อารีรัตน์ และ ประกฤติยา ทักษิโณ (2562). โมเดลภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้ตามแนวสะเต็มศึกษา: โมเดลแข่งขันภาวะ. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 15(2), 70-84. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMKKU/article/view/215463
นพพร ล่ำสัน. (2558). ภาวะผู้นำและสมรรถนะผู้บริหารที่ส่งผลต่อความเป็นเลิศของสถานศึกษา(วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาองค์การ), มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา.
มณีนุช ทรวงสุรัตนกุล. (2559). อิทธิพลของผู้บริหารระดับกลางในการพัฒนาองค์กรให้เป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม กรณีศึกษา: บริษัท ทรู คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน). Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts), 9(1), 283-297. สืบค้นจาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/52792
วัฒนชัย ศิริญาณ, วิทยา เจริญศิริ และ สัญญา เคณาภูมิ. (2560). องค์กรแห่งนวัตกรรม: ทางเลือกใหม่สาหรับการพัฒนาในศตวรรษที่ 21. อินฟอร์เมชั่น, 24(2), 72-80. สืบค้นจาก https://infojournal.kku.ac.th/index.php/information/article/view/75
ศุภชัย ศรีสุชาติ. (2563). พัฒนา SKILL เดิม เพิ่มเติม SKILL ใหม่ ฝ่ามรสุมเศรษฐกิจแหวกคลื่น DISRUPTION. สืบค้นจาก https://tu.ac.th/thammasat-expert-talk-re-skill-up-skill-digital-disruption
สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์. (2553). รูปแบบการพัฒนาความสามารถในการจัดการความรู้ของผู้ประกอบการที่มีนวัตกรรมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุพงษ์ ชุมแวงวาปี, สุเมธ งามกนก และ สมพงษ์ ปั้นหุ่น. (2561). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งนวัตกรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(3), 207-219.
อรุณี ไพศาลพานิชชย์กุล. (2560). องค์การนวัตกรรม: มโนทัศน์ และตัวแบบเชิงทฤษฎี. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 57(3), 158-187. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/
NDJ/article/view/104672
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving Organizational Effectiveness Through
Transformational Leadership. London: Sage.
Christiansen, J. A. (2000). Building The Innovative Organization: Management Systems That
Encourage Innovation. Hampshire: Macmillan Press.
Dayan, R., & Evans, S. (2006). KM your way to CMMI. Journal of Knowledge Management,
(1), 69-80. https://doi.org/10.1108/13673270610650111
Freeze, R. D., & Kulkarni, U. (2007). Knowledge Management Capability: Defining Knowledge
Assets. Journal of Knowledge Management, 11(6), 94–109. https://doi.org/10.1108/136732
Holloway, J. B. (2012). Leadership Behavior and Organizational Climate. Emerging Leadership
Journeys, 5(1), 9- 35.
Kinichi, A., & Williams, B. (2009). Management. New York: McGraw-Hill.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Senge, P. et al. (1994). The Fifth Discipline Field Book Strategies and Tools for Building a Learning Organization. New York: Currency Doubleday.
