Enhancing People’s Learning Towards Being a Learning City with City-Level Cooperation Mechanisms Based on Biological Resources and Cultural Identity of Pak Phun Municipality, Nakhon Si Thammarat Province

Main Article Content

Damrongphun Jaihoweeerapong
Surasak Keaw-on
Somrak Rodjareon
Thatcha Sampim

Abstract

The learning of people in Pak Phun Municipality were affected to local development including strength and weakness which were internal factors under required problems by people. The objectives of this research were 1) to develop a mechanism for driving a learning city toward sustainability through the cooperation of knowledge networks in Pak Phun Municipality area,
2) to the local study, lead to local pride and lead to products and services development in Pak Phun Municipality area, and 3) to develop learning areas and a living museum, upgrade quality of life of people in Pak Phun Municipality area concretely. This research was a qualitative research. Informants were administrators, municipal officers, people in the community of Pak Phun, entrepreneurs, service users, academics, representatives from relevant agencies 306 people. This research was studied by data surveys, in-depth interviews, focus group discussions, research seminars covering target groups. Data were taken for qualitative analysis and presented to the public on the idea. The results revealed database of biological resources divided into plants (17 species) and animals (41 families, 49 genera, 51 species). Local Wisdom of utilizations were diverse and upgraded into 2 local products.  Historical capital was created local pride leading to community management through “I-Thao Pak Phun” mechanism of Pak Phun movement. Their movement was acted by community need, rules created together, external agencies promoting plus led to created Living Museum “Umong Kongkang” “Kwam suk chaw leh market” that was grassroots economy and quality of life of the Pak Phun people upgrading. Suggestions: Pak Phun Municipality could be clarified for other areas for policy and city driving endorsement to learning city efficiently and sustainably.

Article Details

How to Cite
Jaihoweeerapong, D., Keaw-on, S., Rodjareon, S., & Sampim, T. (2023). Enhancing People’s Learning Towards Being a Learning City with City-Level Cooperation Mechanisms Based on Biological Resources and Cultural Identity of Pak Phun Municipality, Nakhon Si Thammarat Province. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 6(6), 3029–3044. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/267499
Section
Research Articles

References

ชนันภรณ์ อารีกุล. (2559). ทุนทางสังคมกับการพัฒนาสังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 5(2), 249-261.

ชมพูนุท คงพุนพิน. (2557). การพัฒนาพิพิธภัณฑ์ชีวิตในย่านหน้าทอนเกาะสมุย. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 13(1), 15-29.

ธนัทณัฏฐ์ ฉัตรภัครัตน์, ชุติวัฒน์ สุวัตถิพงศ์ และ วิทูรย์ วงษ์อามาตย์. (2561). การพัฒนารูปแบบแหล่งเรียนรู้ชุมชนอัจฉริยะในศตวรรษที่ 21 เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชน. (รายงานการวิจัย). สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

นิรมล เสรีสกุล และ ธนพร โอวาทวรวรัญญู. (2564). การวิเคราะห์เครือข่ายทางสังคมในการขับเคลื่อนแนวคิดเมืองแห่งการเรียนรู้ของกรุงเทพมหานคร กรณีศึกษาย่านกะดีจีน-คลองสาน. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 20(2), 45-67.

พิมพ์ลิขิต แก้วหานาม และ กตัญญู แก้วหานาม. (2565). ความร่วมมือและการมีส่วนร่วมในฐานะพลเมือง: การสํารวจตัวแสดงทางนโยบายที่หลากหลายในการขับเคลื่อนเมืองแห่งการเรียนรู้. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 15(1), 59-78.

สมเจตน์ ผิวทองงาม, จีรวรรณ ศรีหนูสุด, วนิษา ติคํา, จันจิรา เศรษฐพลอย, อัมพวรรณ หนูพระอินทร์ และ นิทัศน์ ไหมจุ้ย. (2561). พุมเรียง : บริบทชุมชน ฐานเศรษฐกิจ และทุนทางวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(2), 353-375.

สุดา มงคลสิทธิ์. (2561). กลยุทธ์การสร้างเครือข่ายความร่วมมือเพื่อพัฒนาการจัดการศึกษาในโรงเรียนเอกชนจังหวัดชลบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 5843-5859.

เสรี พงศ์พิศ. (2551). คู่มือการทำวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: เจริญวิทยการพิมพ์.

สำนักงานปลัดเทศบาลเมืองปากพูน. (2561). แผนพัฒนาท้องถิ่น 2661 - 2565 เทศบาลเมืองปากพูน. นครศรีธรรมราช: เทศบาลเมืองปากพูน.

อุทิศ ทาหอม. (2564). การพัฒนาชุมชนท้องถิ่นบนฐานวัฒนธรรมเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม. วารสารวิจัยและพัฒนา, 16(2), 55-73.

Craig, A. W. (2017). Policy Collaboration in the United States Congress(Doctoral dissertation for Philosophy in Political Science). Ohio State University.

Riviére, G. H. (1973). Role of Museums of Art and of Human and Social Sciences. Museum International, 25(2), 26-37.

UNESCO Institute for Lifelong Learning. (2020). UNESCO Global Network of Learning Cities: Guiding Documents. Hamburg: UNESCO Institute for Lifelong Learning (UIL).