ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อทราบองค์ประกอบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล 2) เพื่อทราบผลการยืนยันองค์ประกอบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล ประชากรของการวิจัย คือ โรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ จำนวน 27,040 โรงเรียนกลุ่มตัวอย่างการวิจัย คือ โรงเรียนประถมศึกษา จำนวน 100 โรงเรียน การกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางประมาณการของทาโร ยามาเน่ ใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยการสุ่มแบบแบ่งประเภท ผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้อำนวยการโรงเรียน รองผู้อำนวยการโรงเรียนหรือหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้และครู รวม 300 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง แบบสอบถามความคิดเห็น แบบสอบถามเพื่อยืนยันผลการวิจัย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ มัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัยพบว่า
- 1. ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัลมี 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การสร้างวัฒนธรรมองค์กรทางดิจิทัล 2) การสร้างเครือข่าย 3) การยอมรับการเปลี่ยนแปลง 4) การมีทักษะทางเทคโนโลยี 5) การพัฒนาบุคลากร 6) การมีวิสัยทัศน์ด้านเทคโนโลยี องค์ประกอบสามารถอธิบายร่วมกันได้ ร้อยละ 66.389
- 2. ผลการยืนยันองค์ประกอบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล พบว่า มีความ ถูกต้อง เหมาะสม เป็นไปได้ และเป็นประโยชน์
ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้ คือ ผู้บริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล ต้องพัฒนาภาวะผู้นำ โดยการสร้างวัฒนธรรมองค์กรทางดิจิทัล สร้างเครือข่าย ยอมรับการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ มีทักษะทางเทคโนโลยี พัฒนาบุคลากร มีวิสัยทัศน์ทางเทคโนโลยี พัฒนานวัตกรรมใหม่ ๆ และนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ขับเคลื่อนพัฒนางานของสถานศึกษาให้เป็นองค์กรที่มีคุณภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
จักรกฤษณ์ สิริริน. (2561). ภาวะผู้นำตัวใหม่ : ภาวะผู้นำ ICT. สืบค้นเมื่อ 18 มกราคม 2565, จาก https://www.facebook.com/EdInnoNews/posts/1642173849204991/
จิรพล สังข์โพธิ์, สุวรรณ จันทิวาสารกิจ และ เสาวนีย์ อยู่ดีรัมย์. (2564). ภาวะผู้นำในการบริหารองค์กรยุคดิจิทัล กรณีศึกษา: องค์กรไอทีและองค์กรที่เกี่ยวข้องกับไอทีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยนวัตกรรม, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชีวิน อ่อนละออ, สุชาติ บางวิเศษ, กานนท์ แสนเภา และ สวิตา อ่อนละออ. (2563). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับนักบริหารการศึกษา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 10(1), 108-109.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ และ ศิริญญา ภิญโญ. (2559). ภาวะผู้นำการสร้างองค์ความรู้สำหรับผู้บริหารและครูในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(2), 3-4.
ทิพย์วรรณ สุพิเพชร. (2566). นวัตกรรมการเรียนการสอนเพื่อการศึกษาในอนาคต. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(2), 471–480. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jemri/article/view/259673
ธีระ รุญเจริญ. (2557). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
ปกรณ์ ลี้สกุล. (2561). ภาวะผู้นำในโลกดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2565, จาก https://aommoney.com/leadership-in-digital-era-ภาวะผู้นำในโลกดิจิทัล/
ภคพร เลิกนอก. (2563). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 150-166. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article /view/238743
รุ่งรัตน์ พลชัย. (2563). ภาวะผู้นำกับการบริหารในยุคดิจิทัล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร.วิทยาเขตอีสาน, 1(3) 53-59. สืบค้นจาก http://ojs.mbu.ac.th/index.php/hsjs/article/view/1045
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1) 353-360. สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/umt-poly/article/view/192507
สุกัญญา แช่มช้อย. (2558). ภาวะผู้นำทางเทคโนโลยี: การนำเทคโนโลยีสู่ห้องเรียนและโรงเรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(4), 216-224. สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/43757
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิชัย พันธเสน และคณะ. (2560). การสังเคราะห์งานวิจัยว่าด้วยปัญหาและข้อเสนอแนะในการวางแผนจัดการศึกษาไทย : ประเด็นปัญหาคุณภาพการศึกษา 2535-2558. สืบค้นเมื่อ 25 มกราคม 2565, จาก https://knowledgefarm,tsri.or.th/educational-administration-problem/
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.trueplookpanya.com/knowledge/content/.
Best, J. W., & Kahn, J. V. (2006). Research in Education. (10th ed). Massachusetts: Pearson Education.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1998). A First Course in Factor Analysis. (2nd ed). New York: Psychology Press.
Cortellazzo, L., Bruni, E., & Zampieri, R. (2019). The Role of Leadership in a Digitalized World: A Review. Frontiers in Psychology, 10, 1-21. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.01938
Cronbach, L. J. (1984). Essentials of Psychological Tests. (4th ed). New York: Harper & Row.
Denning, S. (2021). How New Leadership Succeeds in the Digital Age. Retrieved February 18, 2022, from https://www.forbes.com/sites/stevedenning/
Hamill, J. (2019, June 2). From Digital Leadership to Leadership for a Digital Era. Retrieved March 13, 2022, from htts://www.linkedin.com/pulse/from-digital-leadership-era-jim-hamill-dr-.
Likert, R. (1961). The Human Organization. New York: McGraw-Hill.
Yamane, T. (1967). Statistics: An Introduction Analysis. (2nd ed.). New York: Harper & Row.
Young, H. (2020, May 14). 6 Things Education Administrators in the Digital Age Should Have and Apply. Retrieved January 6, 2022, from https://campus.campus-star.com/variety/142966.html.
