ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้นี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย ของนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย และ 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการพัฒนาคุณภาพการบริการเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย รูปแบบการวิจัยเป็นแบบผสานวิธี กลุ่มเป้าหมายที่ในการศึกษา ประกอบด้วย ผู้ประกอบการที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว จำนวน 10 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง และนักท่องเที่ยวที่มาใช้บริการ จำนวน 400 คน โดยการสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบไคสแควร์ ผลการศึกษา พบว่า
- ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย ของนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย ของนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย โดยรวม อยู่ในระดับมากที่สุด (
=4.75, S.D.=0.46) เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน โดยเรียงค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย คือ ค่าครองชีพ (
- ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการพัฒนาคุณภาพการเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการพัฒนาคุณภาพการบริการเพื่อเป็นรางวัลในประเทศไทย ของนักท่องเที่ยวชาวอินเดีย ทั้งหมด 5 ด้าน ประกอบไปด้วย ค่าครองชีพมีความสัมพันธ์กับคุณภาพบริการ ห้องประชุมมีความสัมพันธ์กับคุณภาพบริการ สถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจมีความสัมพันธ์กับคุณภาพบริการ ระบบขนส่งมีความสัมพันธ์กับคุณภาพบริการ ที่พักมีความสัมพันธ์กับคุณภาพบริการ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2555). รายงานสรุปการสำรวจทัศนคติและพฤติกรรมการท่องเที่ยวของชาวไทยในเขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
จิราวดี รัตนไพฑูรย์ชัย. (2557, 26 สิงหาคม). ตลาดนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ: โอกาสใหม่ไทย เติบโตรับ AEC. หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ Section: ASEAN+1, 3(153), 1.
ชฎาภรณ์ แซ่ตั้ง. (2559). ปัจจัยต่อการตัดสินใจใช้บริการท่องเที่ยว ณ อุทยานวิทยาศาสตร์พระจอมเกล้า ณ หว้ากอ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 9(1), 45-52.
ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2559). การวางแผนและพัฒนาตลาดการท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. กรุงเทพฯ: วี อินเตอร์พริ้นท์.
ธรรมพฤฒ แสงประเสริฐ. (2558). ศึกษาคุณภาพการให้บริการที่ส่งผลต่อความเชื่อมั่นของผู้บริโภคกรณีศึกษา: บริษัท เทสติ้ง อินสทรูเมนท์ จำกัด. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2557). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรสแอนด์ ดีไซน์.
ปภัศร ชัยวัฒน์ และคณะ. (2555). การศึกษาคุณภาพการบริการของสถานพยาบาลในระบบประกันสังคม. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
พยอม ธรรมบุตร. (2554). เอกสารประกอบการสอนเรื่องหลักการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ:
สถาบันพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม, มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ.
มยุรีย์ ทองสงฆ์. (2553). สถานการณ์การแข่งขันในปัจจุบันการพัฒนาธุรกิจแนวโน้มธุรกิจและนโยบายพัฒนาการท่องเที่ยวแบบพานักระยะยาว. รายงานการประชุมสัมมนาลองสเตย์โอกาสทองของการท่องเที่ยวไทยภาคเหนือ. เชียงใหม่.
มนัส สุวรรณ. (2555). นิเวศวิทยากับการพัฒนาเศรษฐกิจ. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สมพงษ์ อัศวริยธิปัติ และคณะ. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์กับความผูกพันในธุรกิจบริการของพนักงานกลุ่ม GEN Y ในพื้นที่ภาคตะวันออกและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. สถาบันเทคโนโลยีการบิน. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก.
สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2545). แนวทางการส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวพำนักระยะยาว: กรณีศึกษาเฉพาะนักท่องเที่ยวอายุ 50 ปีขึ้นไปที่เดินทางมาพักผ่อน. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ. (2559). วิชาการจัดประชุมและนิทรรศการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน).
Thailand Convention & Exhibition Bureau. (2016). Introduction to MICE Industry (2nd ed.). Bangkok: Thailand Convention & Exhibition Bureau.
