กสิณ 10 กับการบรรลุธรรมในคัมภีร์วิสุทธิมรรค

Main Article Content

พระพงศ์สิทธิ์ โพธิ์เพชรเล็บ
วิโรจน์ คุ้มครอง

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษากสิณ 10 ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค 2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์กสิณ 10 กับการบรรลุธรรมในคัมภีร์วิสุทธิมรรค เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาข้อมูลจากคัมภีร์พุทธศาสนาเถรวาท และเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง สรุปวิเคราะห์ เรียบเรียง บรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ส่วนกสิณ 10 กับการบรรลุธรรมในคัมภีร์วิสุทธิมรรค พบว่า การเพ่งปฐวีกสิณ เป็นต้น ใช้เป็นอารมณ์ของสมถกรรมฐานก่อนพัฒนาเข้าสู่วิปัสสนาเพื่อบรรลุธรรม โดยการเพ่งดินที่มีสัณฐานกลมประมาณ 1 คืบ 4 นิ้ว เป็นดินที่พระโยคีบุคคลต้องเพ่งทั่วไปพร้อมกัน มิใช่เพ่งเฉพาะเพียงส่วนใดส่วนหนึ่ง ความคิดที่สร้างขึ้นโดยอาศัยปฐวีนิมิตเป็นอารมณ์เรียกว่า ปฐวีกสิณ คือ ทำฌาน 4 และ ฌาน 5 ในปฐวีกสิณให้บังเกิดแล้วเพ่งมองเพื่อทำจิตให้เป็นสมาธิ ปฐวีกสิณสามารถใช้เป็นบาทฐานในการเข้าสู่วิปัสสนาได้เรียกว่าการเจริญวิปัสสนาแบบสมถยานิก คือวิธีการฝึกจิตด้วยการเจริญสมถกรรมฐานก่อนแล้วเจริญวิปัสสนาต่อเนื่องภายหลัง เป็นแบบวิธีการฝึกฝนพัฒนาจิตเพื่อความหลุดพ้นตามแนวทางแห่งเจโตวิมุตติ ซึ่งจะส่งผลให้ผู้ฝึกปฏิบัติบรรลุธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์แบบอุภโตภาควิมุตติ เป็นต้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โพธิ์เพชรเล็บ พ., & คุ้มครอง ว. (2022). กสิณ 10 กับการบรรลุธรรมในคัมภีร์วิสุทธิมรรค. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(2), 517–527. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/256928
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จรูญ วรรณกสิณานนท์. (2545). การเพ่งกสิณ: วิธีฝึกปฏิบัติกรรมฐานที่จิตเป็นสมาธิเร็ว. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: พุทธลีลา.

จรูญ วรรณกสิณานนท์. (2550). กสิณกรรมฐานที่ทรงพลัง. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: พุทธลีลา.

บุณย์ นิลเกษ. (2542). คัมภีร์วิสุทธิมรรค สำหรับประชาชน. กรุงเทพฯ: ชมรมชีวานุภาพ.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 27). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพี วชิรญาณมหาเถระ. (2535). สมาธิในพระพุทธศาสนา (สมถกรรมฐาน). (ชูศักดิ์ ทิพย์เกสร, แปล). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพุทธโฆสเถระ. (2548). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. (สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ), แปล). (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.

พระมหากิตติณัฏฐ์ สุกิตฺติเมธี. (2564). การวิเคราะห์แนวทางงดเว้นจากความเสื่อมในปราภวสูตร. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 84-95.

พระมหานพดล นวตลปญฺโญ, พระครูสุธีคัมภีรญาณ (ประมวล) และ พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ. (2564). รูปแบบการปฏิบัติธุดงควัตรของพระสงฆ์ในลุ่มแม่น้ำโขง (ไทย-ลาว). วารสารศิลปการจัดการ, 5(2), 325-339.

พระสมชาย บัวแก้ว, พระมหาบุญศรี วงค์แก้ว และ สุเชาวน์ พลอยชุม. (2564). อภิสมาจาร: กระบวนการพัฒนาบุคลิกภาพตามแนวพระพุทธศาสนา. วารสารศิลปการจัดการ, 5(3), 895-907.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2552). อรรถกถาภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อุไรพร ประชาบุตร และ วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2564). ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอานาปานสติกับไตรลักษณ์ ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 7(2), 1-12.

Damnoen, P. S. (2021). The Development of Student Characteristics in According to the Nawaluk Framework of the Buddhist integration of Buddhapanya Sri Thawarawadee Buddhist College. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(2), 126-135.

Phumphongkhochasorn, P., Damnoen, P. S., Suwannaprateep, T., & Phoomparmarn, U. (2021). National Educational Standards and the Improvement of Thai Education System with World Class. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(1), 75-86.

Tan, C. C., & Damnoen, P. S. (2020). Buddhist Noble Eightfold Path Approach in the Study of Consumer and Organizational Behaviors. Journal of MCU Peace Studies, 8(1), 1–20.