ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพนักงานในบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่ง

Main Article Content

กรกนก ธนตฤณชาติ
ชวนชื่น อัคคะวณิชชา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการรับรู้ปัญหา การตระหนักถึงผลที่ตามมา การมีความรับผิดชอบ บรรทัดฐานส่วนบุคคลและพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม 2) อิทธิพลของการรับรู้ปัญหา การตระหนักถึงผลที่ตามมา การมีความรับผิดชอบที่มีผลต่อบรรทัดฐานส่วนบุคคล และ 3) อิทธิพลของบรรทัดฐานส่วนบุคคลที่มีผลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เก็บรวบรวมข้อมูลจากพนักงานบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรี จำนวน 300 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบโควตา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สันและการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ


ผลการวิจัยพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุไม่เกิน 30 ปี การศึกษาระดับต่ำกว่าปริญญาตรี รายได้ต่อเดือนไม่เกิน 15,000 บาท ผลการวิเคราะห์ข้อมูลระดับความคิดเห็นของผู้ตอบแบบสอบถามพบว่า การรับรู้ปัญหา การตระหนักถึงผลที่ตามมาอยู่ในระดับมาก ส่วนความรับผิดชอบ บรรทัดฐานส่วนบุคคล และพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อยู่ในระดับมากที่สุด ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่าการรับรู้ปัญหา การมีความรับผิดชอบ มีอิทธิพลเชิงบวกต่อบรรทัดฐานส่วนบุคคล และบรรทัดฐานส่วนบุคคล มีอิทธิพลเชิงบวกต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ในขณะที่การตระหนักถึงผลที่ตามมามีอิทธิพลเชิงลบต่อบรรทัดฐานส่วนบุคคลอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ข้อค้นพบจากงานวิจัยนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในส่วนขององค์กรที่เกี่ยวข้องอีกด้วยเพื่อให้บุคลากรในองค์กรมีพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมากขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธนตฤณชาติ ก., & อัคคะวณิชชา ช. (2022). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพนักงานในบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่ง. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 5(3), 1238–1251. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jmhs1_s/article/view/259306
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

นภวรรณ ฐานะกาญจน์พงษ์เขียว. (2561). พฤติกรรมการรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมของผู้มาเยือนอุทยานแห่งชาติปางสีดา. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(1), 1707-1720.

นุจรี ป้องแก้ว. (2559). การเปรียบเทียบค่านิยม ความเชื่อ บรรทัดฐานและพฤติกรรมการออกแบบโดยคำนึงถึงความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของผู้ออกแบบในอุตสาหกรรมก่อสร้างไทย. วารสารวิศวสารลาดกระบัง, 33(4), 67-73.

บุษกร คำโฮม. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมโครงการอุตสาหกรรมสีเขียวของผู้ประกอบการในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5(1), 92-104.

เบญจวรรณ บุณยรัตน์. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ของประชาชนชายแดนไทย-ลาว. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 7(2), 1-9.

พรนภา บุญรอด. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดเผยข้อมูลความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม สังคม และการกำกับดูแล กับประสิทธิภาพการดำเนินงาน กลุ่มทรัพยากรและสินค้าอุตสาหกรรม. วารสารสหวิทยาการวิจัย, 8(1), 49-60.

ภาวิณี กาญจนาภา. (2562). อิทธิพลของทัศนคติที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ, 12(2), 58-74.

ราตรี ภารา. (2559). ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.

วิลินธร ชูโต และ ชิษณุพงศ์ ประทุม. (2558). การรับรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายต่อปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมและการจัดการ. วารสารวิจัยสหวิทยาการไทย, 10(3), 52-59.

ศักดิ์ศรี สืบสิงห์, นิธินาถ อุดมสันต์ และ สุภิมล บุญพอก. (2562). การศึกษาพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเพื่อลดภาวะโลกร้อนของประชาชนใน ตำบลท่าม่วง อำเภอเสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 5(2), 193-203.

สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดราชบุรี. (2564). รายงานประจำปี 2564. ราชบุรี: สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดราชบุรี.

เอกลักษณ์ ธนเจริญพิศาล. (2555). ความตระหนักและการยอมรับการนำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม (ISO 14001) มาใช้ในองค์การภาครัฐ: ศึกษากรณีสํานักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. วารสารสมาคมนักวิจัย, 17(1), 42-54.

Chiu, Y-T. H., Lee, W-I., & Chen, T-H., (2014). Environmentally responsible behavior in ecotourism: Antecedents and implications. Tourism Management, 40(1), 321–329. DOI: 10.1016/j.tourman.2013.06.013

Kenter, J.O., Hyde, T., Christie, M., & Fazey, L. (2011). The importance of deliberation in valuing ecosystem services in developing countries—Evidence from the Solomon Islands. Global Environmental Change, 21(2), 505-521. https://doi.org/10.1016/j.gloenvcha.2011.01.001