Task-Based Conversation in Thai and Related Socio-Cultural Factors: A Case Study of the Thai Mister O Corpus
Article Sidebar
Published:
Dec 28, 2018
Keywords:
Thai interaction Task-based conversation Socio-cultural factors Emancipatory Pragmatics Conversation Analysis
Main Article Content
Abstract
Task-based interaction or a conversation that occurs when participants are cooperating to accomplish a task has attracted recent scholarly interest. Previous studies suggest that speakers of different languages prefer different strategies in this type of conversational exchange. This paper aims to investigate task-based interaction in Thai and examine the related socio-cultural factors using Conversation Analysis and Emancipatory Pragmatics as analytical frameworks. We selected ten Thai transcriptions from the “Mister O Corpus,” and the data analysis revealed that the participants preferred both direct strategies and hearer-oriented strategies for proposing ideas. In addition, strategies that were repeatedly adopted include the device of other-repetition and co-constructing a storyline. The socio-cultural factors related to the interactional style include interdependent construal of the self and the concept of sanuk. Although the participants were very concerned about task completion, they did not ignore the feelings of the other party, with attempts to manage rapport throughout the interaction. These findings suggest that task-based conversation in Thai is of a duet rather than a duel interactional nature.
Article Details
How to Cite
พานโพธิ์ทอง ณ., & ภักดีผาสุข ศ. (2018). Task-Based Conversation in Thai and Related Socio-Cultural Factors: A Case Study of the Thai Mister O Corpus. Language and Linguistics, 36, 1–30. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/155869
Section
Research Article
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของภาษาและภาษาศาสตร์
References
กรชนก นันทกนก. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างเจ้าหน้าที่รัฐกับชนกลุ่มชาติพันธุ์
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2547). การใช้ภาษาในห้องคุยทางอินเทอร์เน็ต. บทความวิชาการนำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติ
เรื่องภาษา สังคม และการสื่อสาร: วัจนปฏิบัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม และวาทกรรมศึกษา จัดโดยคณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง, และศิริพร ภักดีผาสุข. (2560). การพูดเล่นและการหยอกล้อคู่สนทนา: ลักษณะเด่นของการสนทนาแบบ
เน้นภารกิจในภาษาไทย. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 34(2), 1-40.
ทักษิณา วุฒิเจริญ. (2557). โทรศัพท์แจ้งเหตุฉุกเฉินของกองกำกับการศูนย์รวมข่าวกองบังคับการสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ
กองบัญชาการตำรวจนครบาล (191): การวิเคราะห์บทสนทนาเชิงสถาบัน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
เนื่องน้อย บุณยเนตร, และสุวรรณา สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). (2542). คำ: ร่องรอยความคิด ความเชื่อไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3).
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นริศรา หาสนาม. (2558). ถ้อยคำแสดงการเป็นผู้ฟังของผู้ร่วมสนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันในบทสนทนาภาษาไทย
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นววรรณ พันธุเมธา. (2549). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยาภรณ์ ธนสิทธิสุรโชติ. (2545). กลไกการเปลี่ยนประเด็นในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นิยะดา รสิกวรรณ. (2544). การครอบครองการสนทนาในสถานการณ์การสื่อสารแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2555). ปฏิจจสมุปบาท: ขั้นตอนการรู้แจ้งความจริงของพระพุทธเจ้าและการปรับใช้เพื่อแก้ปัญหาสังคม.
วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 37(3), 148-171.
บุรีรัตน์ รอดทิพย์. (2544). การเปิดการสนทนาทางโทรศัพท์ในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ปิรัญญา วงศ์ขัติย์. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างนักจัดรายการวิทยุคลื่น 94.0 EFM
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
พระวิสัชนา วรปญฺโญ (พงษ์อาดิต). (2559). การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องอิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎของธรรมชาติ.
ธรรมทรรศน์, 16(3), 191-202.
รุจิรา สุวรรณน้อย. (2541). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองในภาษาไทยนครศรีธรรมราช
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
โรจน์ศักดิ์ แสงแก้ว. (2557). การแสดงความสนิทสนมในการสนทนาระหว่างเพื่อนเพศเดียวกัน
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
วัชรพล บุพนิมิตร. (2539). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองของผู้พูดภาษาไทยกรุงเทพฯ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
วิลเลียม เคลาสเนอร์. (2542). สนุก. ใน สุวรรณา สถาอานันท์, และเนื่องน้อย บุณยเนตร (บรรณาธิการ),
คำ: ร่องรอยความคิดความเชื่อไทย. (หน้า 337-354). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีณา วุฒิจำนงค์. (2558). การกล่าวซ้ำคู่สนทนาในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ศิริพร ภักดีผาสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ:
โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ ฝ่ายวิจัย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandhumedha, N. (Ed.). (1998). Thai views of man as a social being. In Traditional
and changing Thai world view. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Chang, C. (2015). Self-construal and Facebook activities: Exploring differences in social interaction orientation.
Computers in Human Behavior, 53, 91-101.
Cheng, R. W., & Lam, S. (2013). The interaction between social goals and self-construal on achievement
motivation. Contemporary Educational Psychology, 38(2), 136-148.
Fraser, B. (1980). Conversational mitigation. Journal of Pragmatics, 4(4), 341-350.
Fujii, Y. (2012). Differences of situating Self in the place/ba of interaction between the Japanese
and American English speakers. Journal of Pragmatics, 44(5), 636-662.
Fujii, Y., & Kim, M. (2007). What causes differences in the processes of negotiation?: A comparison of story
co-construction by Japanese, Korean, and American pairs. Paper presented at the 10th International
Pragmatics Conference, Goteborg, Sweden.
Goffman, E. (1956). The Presentation of Self in Everyday Life. Edinburgh: University of Edinburgh Social Sciences
Research Centre.
______. (1967). Interaction Ritual: Essays on Face-to-face Behavior. New York: Garden City.
Gendrin, D. M. (2010). Relational Interdependent Self-Construal, Imagined Interactions, and Conversational
Constraints among Vietnamese Americans. Intercultural Communication Studies, XIX(1), 10-28.
Hanks, W. F., Ide, S., & Katagiri, Y. (2009). Towards an emancipator pragmatics. Journal of Pragmatics, 41(1), 1-9.
Hongladarom, K. (2009). Indexicality in Thai and in Tibetan: Implications for a Buddhism grounded approach.
Journal of Pragmatics, 41(1), 47-59.
Jin, S. A., & Park, N. (2009). Parasocial Interaction with My Avatar: Effects of Interdependent Self-Construal and
the Mediating Role of Self-Presence in an Avatar-Based Console Game, Wii. Cyber Psychology &
Behavior, 12(6), 723-727.
Katagiri, Y. (2007). Content-relationship in consensus building dialogues. Toward a parameterization of interaction
styles. Proceedings of the 135th Conference of Linguistic Society of Japan, 330-335.
Kim, M. (2013). Negotiating disagreement in conversation: Interaction between language and culture.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
______. (2014). Why self-deprecating? Achieving ‘oneness’ in conversation. Journal of Pragmatics, 69, 82-98.
Kita, S. (1999). Japanese ideology of conversation and its structural manifestations: A study of aiduchi and head
nods. In Verchueren, J. (Ed.). Selected Papers from the 6th International Pragmatics Conference, Vol 1:
Language and Ideology. International Pragmatics Association.
Kiuchi, A. (2006). Independent and interdependent self-construals: Ramifications for a multicultural society.
Japanese Psychological Research, 48(1), 1–16.
Klausner, W. J. (1987). Reflections on Thai Culture. Bangkok: Suksit Siam.
Kobayashi, K. (2013). How do listeners participate in conversation?: A study of
Backchannels in Japanese and English. Paper presented at the 2013
Mister. O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Komin, S. (1991). Psychology of the Thai People: Values and Behavioral Patterns.
Bangkok: National Institute of Development Administration (NIDA).
Kudo, K. (2013). Topic shifts in Japanese and English conversation. Paper presented at the 2013 Mister O Corpus
Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Lakoff, G. (1972). Hedges: A study in meaning criteria and the logic of fuzzy concepts. Papers presented at the
8th Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society (Chicago Linguistic Society 8). Chicago, Ill.: Chicago
Linguistic Society.
Lee, D., Kim, H. S., & Kim, J. K. (2012). The role of self-construal in consumers’ electronic word of mouth (eWOM)
in social networking sites: A social cognitive approach. Computers in Human Behavior, 28(3), 1054–1062.
Machi, S. (2007). “My/your story” vs. “Our story”: Repetition in English and Japanese conversation
(Master’s Thesis). Japan Women’s University. Japan
Makus, H. R., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation.
Psychological Review, 98(2), 224-253.
Mayouf, A. M., & Katagiri, Y. (2009). Silence is a sign of agreement: A study of consensus Building behaviors in
Arabic task-oriented dialogues. Paper presented at the 11th International Pragmatics Conference, Melbourne,
Australia.
______. (2011). Interactional functions of discourse modality In Libyan Arabic: Marking of the social status
of the interactants. Paper presented at the 12th International Pragmatics Conference, Manchester, U.K.
Moerman, M. (1988). Talking Culture: Ethnography and Conversation Analysis. Philadelphia: University of
Pennsylvania Press.
Moscovitch, D. A., Hofmann, S. G., & Litz, B. T. (2005). The impact of self-construals on social anxiety:
A gender-specific interaction. Personality and Individual Differences, 38(3), 659–672.
Moses, J. F., Dwyer, P. C., Fuglestad, P., Kim, J., Maki, A., Snyder, M., & Terveen, L. (2018). Encouraging online
engagement: The role of interdependent self-construal and social motives in fostering online participation.
Personality and Individual Differences, 133, 47-55.
Mulder, N. (1996). Inside Thai Society: Interpretations of Everyday Life. Amsterdam: Pepin Press.
Panyametheekul, S., & Herring, S. C. (2007). Gender and turn allocation in a Thai chat room. In Danet, B.,
& Herring, S.C. (Eds.). The Multilingual Internet:
Language, Culture, and Communication Online. New York: Oxford University Press.
Phillips, H. (1965). Thai Peasant Personality: The Patterning of Interpersonal Behavior in the Village of Bang Chan.
Berkeley: University of California Press.
Sacks, H., Schegloff, E. A., & Jefferson, G. (1974). A simplest systematic for the organization of turn-taking for
conversation. Language, 50(4), 696-735.
Schiffrin, D. (1987). Discourse Markers. Cambridge: Cambridge University Press.
Tannen, D. (1989). Talking Voices: Repetition, Dialogue, and Imagery in Conversational Discourse. New York:
Cambridge University Press.
______. (1990). You Just Don’t Understand: Women and Men in Conversation. London: Virago.
Ueno, K. (2013). Social indexicality of question-asking in teacher-student Japanese conversation.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Vongvipanond, P. (1994). Linguistic Perspectives of Thai Culture. Paper Presented at a Workshop of Teachers
of Social Science, The University of New Orleans. Retrieved from: https://thaiarc.tu.ac.th
/thai/peansiri.htm#mpr.
Wannaruk, A. (1997). Back-channel behavior in Thai and American casual telephone conversation
(Doctoral Dissertation). University of Illinois at Urbana-Champaign. Illinois.
Weisz, J. R. (1993). Culture and the development of child psychopathology: Lessons from Thailand. In D.
Cicchetti (Ed.), Rochester Symposium on Developmental Psychopathology (Vol. 1). pp. 89-117.
Cambridge: Cambridge University Press.
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2547). การใช้ภาษาในห้องคุยทางอินเทอร์เน็ต. บทความวิชาการนำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติ
เรื่องภาษา สังคม และการสื่อสาร: วัจนปฏิบัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม และวาทกรรมศึกษา จัดโดยคณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง, และศิริพร ภักดีผาสุข. (2560). การพูดเล่นและการหยอกล้อคู่สนทนา: ลักษณะเด่นของการสนทนาแบบ
เน้นภารกิจในภาษาไทย. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 34(2), 1-40.
ทักษิณา วุฒิเจริญ. (2557). โทรศัพท์แจ้งเหตุฉุกเฉินของกองกำกับการศูนย์รวมข่าวกองบังคับการสายตรวจและปฏิบัติการพิเศษ
กองบัญชาการตำรวจนครบาล (191): การวิเคราะห์บทสนทนาเชิงสถาบัน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
เนื่องน้อย บุณยเนตร, และสุวรรณา สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). (2542). คำ: ร่องรอยความคิด ความเชื่อไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3).
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นริศรา หาสนาม. (2558). ถ้อยคำแสดงการเป็นผู้ฟังของผู้ร่วมสนทนาที่มีสถานภาพเท่ากันในบทสนทนาภาษาไทย
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นววรรณ พันธุเมธา. (2549). ไวยากรณ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยาภรณ์ ธนสิทธิสุรโชติ. (2545). กลไกการเปลี่ยนประเด็นในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นิยะดา รสิกวรรณ. (2544). การครอบครองการสนทนาในสถานการณ์การสื่อสารแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
บรรจบ บรรณรุจิ. (2555). ปฏิจจสมุปบาท: ขั้นตอนการรู้แจ้งความจริงของพระพุทธเจ้าและการปรับใช้เพื่อแก้ปัญหาสังคม.
วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 37(3), 148-171.
บุรีรัตน์ รอดทิพย์. (2544). การเปิดการสนทนาทางโทรศัพท์ในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ปิรัญญา วงศ์ขัติย์. (2555). การวิเคราะห์โครงสร้างบทสนทนาระหว่างนักจัดรายการวิทยุคลื่น 94.0 EFM
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
พระวิสัชนา วรปญฺโญ (พงษ์อาดิต). (2559). การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องอิทัปปัจจยตาในฐานะที่เป็นกฎของธรรมชาติ.
ธรรมทรรศน์, 16(3), 191-202.
รุจิรา สุวรรณน้อย. (2541). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองในภาษาไทยนครศรีธรรมราช
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
โรจน์ศักดิ์ แสงแก้ว. (2557). การแสดงความสนิทสนมในการสนทนาระหว่างเพื่อนเพศเดียวกัน
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
วัชรพล บุพนิมิตร. (2539). ดัชนีปริจเฉทในบทสนทนาแบบกันเองของผู้พูดภาษาไทยกรุงเทพฯ
(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
วิลเลียม เคลาสเนอร์. (2542). สนุก. ใน สุวรรณา สถาอานันท์, และเนื่องน้อย บุณยเนตร (บรรณาธิการ),
คำ: ร่องรอยความคิดความเชื่อไทย. (หน้า 337-354). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีณา วุฒิจำนงค์. (2558). การกล่าวซ้ำคู่สนทนาในการสนทนาภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ศิริพร ภักดีผาสุข. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ:
โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ ฝ่ายวิจัย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bandhumedha, N. (Ed.). (1998). Thai views of man as a social being. In Traditional
and changing Thai world view. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Chang, C. (2015). Self-construal and Facebook activities: Exploring differences in social interaction orientation.
Computers in Human Behavior, 53, 91-101.
Cheng, R. W., & Lam, S. (2013). The interaction between social goals and self-construal on achievement
motivation. Contemporary Educational Psychology, 38(2), 136-148.
Fraser, B. (1980). Conversational mitigation. Journal of Pragmatics, 4(4), 341-350.
Fujii, Y. (2012). Differences of situating Self in the place/ba of interaction between the Japanese
and American English speakers. Journal of Pragmatics, 44(5), 636-662.
Fujii, Y., & Kim, M. (2007). What causes differences in the processes of negotiation?: A comparison of story
co-construction by Japanese, Korean, and American pairs. Paper presented at the 10th International
Pragmatics Conference, Goteborg, Sweden.
Goffman, E. (1956). The Presentation of Self in Everyday Life. Edinburgh: University of Edinburgh Social Sciences
Research Centre.
______. (1967). Interaction Ritual: Essays on Face-to-face Behavior. New York: Garden City.
Gendrin, D. M. (2010). Relational Interdependent Self-Construal, Imagined Interactions, and Conversational
Constraints among Vietnamese Americans. Intercultural Communication Studies, XIX(1), 10-28.
Hanks, W. F., Ide, S., & Katagiri, Y. (2009). Towards an emancipator pragmatics. Journal of Pragmatics, 41(1), 1-9.
Hongladarom, K. (2009). Indexicality in Thai and in Tibetan: Implications for a Buddhism grounded approach.
Journal of Pragmatics, 41(1), 47-59.
Jin, S. A., & Park, N. (2009). Parasocial Interaction with My Avatar: Effects of Interdependent Self-Construal and
the Mediating Role of Self-Presence in an Avatar-Based Console Game, Wii. Cyber Psychology &
Behavior, 12(6), 723-727.
Katagiri, Y. (2007). Content-relationship in consensus building dialogues. Toward a parameterization of interaction
styles. Proceedings of the 135th Conference of Linguistic Society of Japan, 330-335.
Kim, M. (2013). Negotiating disagreement in conversation: Interaction between language and culture.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
______. (2014). Why self-deprecating? Achieving ‘oneness’ in conversation. Journal of Pragmatics, 69, 82-98.
Kita, S. (1999). Japanese ideology of conversation and its structural manifestations: A study of aiduchi and head
nods. In Verchueren, J. (Ed.). Selected Papers from the 6th International Pragmatics Conference, Vol 1:
Language and Ideology. International Pragmatics Association.
Kiuchi, A. (2006). Independent and interdependent self-construals: Ramifications for a multicultural society.
Japanese Psychological Research, 48(1), 1–16.
Klausner, W. J. (1987). Reflections on Thai Culture. Bangkok: Suksit Siam.
Kobayashi, K. (2013). How do listeners participate in conversation?: A study of
Backchannels in Japanese and English. Paper presented at the 2013
Mister. O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Komin, S. (1991). Psychology of the Thai People: Values and Behavioral Patterns.
Bangkok: National Institute of Development Administration (NIDA).
Kudo, K. (2013). Topic shifts in Japanese and English conversation. Paper presented at the 2013 Mister O Corpus
Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Lakoff, G. (1972). Hedges: A study in meaning criteria and the logic of fuzzy concepts. Papers presented at the
8th Regional Meeting of the Chicago Linguistic Society (Chicago Linguistic Society 8). Chicago, Ill.: Chicago
Linguistic Society.
Lee, D., Kim, H. S., & Kim, J. K. (2012). The role of self-construal in consumers’ electronic word of mouth (eWOM)
in social networking sites: A social cognitive approach. Computers in Human Behavior, 28(3), 1054–1062.
Machi, S. (2007). “My/your story” vs. “Our story”: Repetition in English and Japanese conversation
(Master’s Thesis). Japan Women’s University. Japan
Makus, H. R., & Kitayama, S. (1991). Culture and the self: Implications for cognition, emotion, and motivation.
Psychological Review, 98(2), 224-253.
Mayouf, A. M., & Katagiri, Y. (2009). Silence is a sign of agreement: A study of consensus Building behaviors in
Arabic task-oriented dialogues. Paper presented at the 11th International Pragmatics Conference, Melbourne,
Australia.
______. (2011). Interactional functions of discourse modality In Libyan Arabic: Marking of the social status
of the interactants. Paper presented at the 12th International Pragmatics Conference, Manchester, U.K.
Moerman, M. (1988). Talking Culture: Ethnography and Conversation Analysis. Philadelphia: University of
Pennsylvania Press.
Moscovitch, D. A., Hofmann, S. G., & Litz, B. T. (2005). The impact of self-construals on social anxiety:
A gender-specific interaction. Personality and Individual Differences, 38(3), 659–672.
Moses, J. F., Dwyer, P. C., Fuglestad, P., Kim, J., Maki, A., Snyder, M., & Terveen, L. (2018). Encouraging online
engagement: The role of interdependent self-construal and social motives in fostering online participation.
Personality and Individual Differences, 133, 47-55.
Mulder, N. (1996). Inside Thai Society: Interpretations of Everyday Life. Amsterdam: Pepin Press.
Panyametheekul, S., & Herring, S. C. (2007). Gender and turn allocation in a Thai chat room. In Danet, B.,
& Herring, S.C. (Eds.). The Multilingual Internet:
Language, Culture, and Communication Online. New York: Oxford University Press.
Phillips, H. (1965). Thai Peasant Personality: The Patterning of Interpersonal Behavior in the Village of Bang Chan.
Berkeley: University of California Press.
Sacks, H., Schegloff, E. A., & Jefferson, G. (1974). A simplest systematic for the organization of turn-taking for
conversation. Language, 50(4), 696-735.
Schiffrin, D. (1987). Discourse Markers. Cambridge: Cambridge University Press.
Tannen, D. (1989). Talking Voices: Repetition, Dialogue, and Imagery in Conversational Discourse. New York:
Cambridge University Press.
______. (1990). You Just Don’t Understand: Women and Men in Conversation. London: Virago.
Ueno, K. (2013). Social indexicality of question-asking in teacher-student Japanese conversation.
Paper presented at the 2013 Mister O Corpus Workshop, Japan Women’s University, Tokyo, Japan.
Vongvipanond, P. (1994). Linguistic Perspectives of Thai Culture. Paper Presented at a Workshop of Teachers
of Social Science, The University of New Orleans. Retrieved from: https://thaiarc.tu.ac.th
/thai/peansiri.htm#mpr.
Wannaruk, A. (1997). Back-channel behavior in Thai and American casual telephone conversation
(Doctoral Dissertation). University of Illinois at Urbana-Champaign. Illinois.
Weisz, J. R. (1993). Culture and the development of child psychopathology: Lessons from Thailand. In D.
Cicchetti (Ed.), Rochester Symposium on Developmental Psychopathology (Vol. 1). pp. 89-117.
Cambridge: Cambridge University Press.