สารไร้ถ้อยคำในเรื่องสั้นไทย

บทคัดย่อ

      บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาสารไร้ถ้อยคำในภาษาไทย อาทิ การเคลื่อนไหวร่างกาย การแสดงสีหน้า การใช้สายตา ลักษณะกายภาพ เครื่องเสริมแต่ง และปัจจัยสิ่งแวดล้อม ว่ามีลักษณะอย่างไรและทำหน้าที่ประการใดบ้าง โดยอาศัยแนวคิดด้านการสื่อสารและภาษาศาสตร์ ข้อมูลในการศึกษามาจากหนังสือรวมเรื่องสั้นที่ได้รับรางวัลซีไรต์ในช่วงปีพุทธศักราช 2549-2558 โดยมีสมมติฐานว่า เรื่องราวในเรื่องสั้นเปรียบเสมือนเรื่องราวในชีวิตจริง ถ้อยคำในบทสนทนาในเรื่องสั้นเปรียบเสมือนถ้อยคำในภาษาพูด ส่วนคำบรรยายของผู้ประพันธ์จัดเป็นสารไร้ถ้อยคำ ซึ่งสามารถนำมาศึกษาทั้งรูปแบบและหน้าที่ได้ ผลการศึกษาพบว่า สารไร้ถ้อยคำที่ปรากฏทั่วไป เช่น การเคลื่อนไหวร่างกาย ปรลักษณ์ภาษา ลักษณะกายภาพ และปัจจัยสิ่งแวดล้อม สารไร้ถ้อยคำที่ปรากฏส่วนใหญ่ทำหน้าที่ให้ข้อมูลรายละเอียด และแสดงความรู้สึก