ปัญหาความรับผิดเมาแล้วขับแห่งพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 เปรียบเทียบกับกฎหมายประเทศญี่ปุ่น

บทคัดย่อ

วิจัยปัญหาความรับผิดเมาแล้วขับของประเทศไทยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาที่มาของสภาพปัญหาเกี่ยวกับความรับผิดในการดื่มสุราเมาแล้วขับตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก หลักเกณฑ์ ทฤษฎี และมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับความรับผิดในการดื่มสุราเมาแล้วขับตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43 ซึ่งห้ามมิให้ผู้ขับขี่ขับรถในขณะหย่อนความสามารถในอันที่จะขับขณะเมาสุราหรือของเมาอย่างอื่น ในลักษณะกีดขวางการจราจร โดยประมาทหรือน่าหวาดเสียวอันอาจเกิดอันตรายแกบุคคลหรือทรัพย์สิน ในลักษณะที่ผิดปกติวิสัยของการขับรถตามธรรมดา โดยเปรียบเทียบกฎหมายญี่ปุ่นในการดื่มสุราเมาแล้วขับตามประมวลกฎหมายอาญา ซึ่งเป็นบทลงโทษผู้ดื่มสุราเมาแล้วขับ เพื่อคุ้มครองสิทธิประชาชนในการดำเนินชีวิตประจำวัน งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งศึกษาตามประมวลกฎหมายอาญา ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ตำรา หนังสือ บทความวิชาการกฎหมาย และการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้าน และประชาชนผู้ที่ไม่ดื่มสุราเพื่อเปรียบเทียบกฎหมายญี่ปุ่น ในกรณีดื่มสุราเมาแล้วขับของประเทศไทยในการใช้บังคับกฎหมายตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522  มาตรา 43 ซึ่งกฎหมายแม่บทยังไม่มีการกำหนดโทษผู้ที่ให้ยืมยานพาหนะหรือให้ใช้ยานพาหนะหรือผู้ที่จัดหาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้หรือส่งเสริมให้ผู้ขับขี่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในขณะผู้ขับขี่น่าจะขับขี่ในสภาพที่มีปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกายหรือผู้ขอโดยสารยานพาหนะไหว้วานให้ไปส่งตนเองหรือร่วมนั่งรถไปด้วยนั้น ในกรณีที่รู้ว่าผู้ขับขี่เมาแล้วผู้ขับขี่ ให้ได้รับโทษตามกฎหมาย ข้อเสนอแนะ เห็นควรให้มีการปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 43 โดยการกำหนดให้ผู้ที่ให้ยืมยานพาหนะหรือให้ใช้ยานพาหนะหรือผู้ที่จัดหาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้หรือส่งเสริมให้ผู้ขับขี่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในขณะผู้ขับขี่น่าจะขับขี่ในสภาพที่มีปริมาณแอลกอฮอล์ในร่างกายหรือผู้ขอโดยสารยานพาหนะไหว้วานให้ไปส่งตนเองหรือร่วมนั่งรถไปด้วยนั้น ในกรณีที่รู้ว่าผู้ขับขี่เมาแล้วผู้ขับขี่ ให้ได้รับโทษตามกฎหมาย