การพัฒนาบทเรียนดิจิทัลร่วมกับการจัดการเรียนรู้บนฐานเทคโนโลยี เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อหาประสิทธิภาพของบทเรียนดิจิทัลร่วมกับการจัดการเรียนรู้บนฐานเทคโนโลยีเพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์หลังเรียนระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม และ 3) เพื่อเปรียบเทียบทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์หลังเรียนระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนลาดปลาเค้าพิทยาคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 2 จำนวน 8 ห้องเรียน รวมนักเรียน 225 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนลาดปลาเค้าพิทยาคม  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขต 2  ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 2 ห้องเรียน รวม 70 คน กำหนดให้ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/1  เป็นกลุ่มควบคุม จำนวน 35 คน และผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/2  เป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 35 คน โดยกลุ่มตัวอย่างได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) ที่มีผู้เรียนคละความสามารถและมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนไม่แตกต่างกัน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้รายวิชาการออกแบบกราฟิกด้วยโปรแกรมตกแต่งภาพ 2) บทเรียนดิจิทัลร่วมกับการจัดการเรียนรู้บนฐานเทคโนโลยี เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ และ4) แบบวัดทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์

สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ t-test แบบ Independent Samples ผลการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนดิจิทัลร่วมกับการจัดการเรียนรู้บนฐานเทคโนโลยี เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่พัฒนาขึ้นมีค่าประสิทธิภาพ เท่ากับ 80.60/86.96 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนด 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนที่เรียนด้วยบทเรียนดิจิทัลร่วมกับการจัดการเรียนรู้บนฐานเทคโนโลยี เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ หลังเรียนของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  และ 3) คะแนนทักษะปฏิบัติด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ของผู้เรียนหลังเรียน ของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05