A Study of Problems in Thai Speech of Chinese Students, Huachiew Chalermprakiet University
Abstract
This research aims to Study the problems in Thai Speech of Chinese Students;
Bachelor of Arts Program (B.A.) in Communicative Thai as a Second Language program of Huachiew
Chalermprakiet University, and Study solutions to the problems in Thai Speech of Chinese
Students; Bachelor of Arts Program (B.A.) in Communicative Thai as a Second Language program
of Huachiew Chalermprakiet University. This research was a mixed method study. The
sample selected with purposive sampling consisted of 58 Chinese students who registered
for TC 3023 Thai Speech in order to collect information about the problem in Thai Speech
as well as the suggested solutions. Seven teachers in Thai language and culture also provide
information about the solution and how to improve the skills of Thai speech. The statistics
used were the mean, standard deviation, frequency value and percentage.
The results of the assessment of the ability of Thai Speech of Chinese students
in 4 aspects were average between 3.04-3.83, at the moderate-high level. Ranking of the
problem from the highest to the lowest level include content pr oblems, personality
problems, language problems, and presentation problems. Teachers and students have a
consistent consensus that the cause of the problem is a lack of knowledge, lack of language
ability, un-reviewed, lack of preparation, anxiety and lack of experience. The proposed
solution is to create a good Thai language base and how to use nonverbal language,
practice, review and improve before presentation. It is recommended that the curriculum
and universities should support students to participate in both internal and external
competitions to enhance the experience and increase the efficiency of learning for foreign
students.
References
สถาบันชนชาติยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (สาขาวิชาการสอน
ภาษาไทย) เชียงใหม่ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชิตาภา สุขพลำ. (2557) วาทนิพนธ์ (SPEECH COMPOSITION) การเขียนเพื่อพูดในโอกาสต่าง ๆ.
กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (พฤศจิกายน 2551) “ปัญหาการใช้ภาษาไทยของนักศึกษาจีนที่เรียนภาษาไทยใน
ฐานะภาษาต่างประเทศ” วรรณวิทัศน์. 8 (1) หน้า 146-159.
ปริษา ขวัญยืน. (2556) การพัฒนาความสามารถการพูดนำเสนอของนักเรียนระดับประกาศนียบัตร
วิชาชีพชั้นปีที่ 1 โดยใช้ผลการประเมินความสามารถการพูดนำเสนอ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม.
(สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน) ขอนแก่น : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ภาควิชาภาษาไทย. (2559) การแข่งขัน
สุนทรพจน์ภาษาไทยอุดมศึกษา นานาชาติ. เชียงใหม่ : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.
มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม. (2559) โครงการประกวดสุนทรพจน์ 3 ภาษา
ครั้งที่ 5. สมุทรปราการ : ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
ลัดดา แพรภัทรพิศุทธิ์. (2552) การพูด. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
ศนิวาร วุฒฑกุล. (2548) งานวิจัยเรื่อง การแก้ไขปัญหาความวิตกกังวลในการพูดหน้าชั้นเรียนของ
นักศึกษาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร (THA 106). กรุงเทพมหานคร : ศูนย์สนับสนุนและ
พัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต.
สมจิต ชิวปรีชา. (2545) วาทวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2559) โครงการประกวดสุนทรพจน์
นานาชาติ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถเนื่องในโอกาส
พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 84 พรรษา. กรุงเทพมหานคร :
สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในพระราชูปถัมภ์.
อนงค์ รุ่งแจ้ง. (2553) การพูดในที่ชุมนุมชน : เทคนิคและการปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพ.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : เอกซเปอร์เน็ท.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์วิชาการและวิจัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว