การศึกษาปัญหาการกล่าวสุนทรพจน์ภาษาไทยของนักศึกษาจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการกล่าวสุนทรพจน์ภาษาไทยของนักศึกษาจีน
หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต (ศศ.บ.) สาขาวิชาการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง มหาวิทยาลัยหัวเฉียว
เฉลิมพระเกียรติ และเพื่อหาแนวทางแก้ไขปัญหาการกล่าวสุนทรพจน์ภาษาไทยของนักศึกษาจีน หลักสูตร
ศิลปศาสตรบัณฑิต (ศศ.บ.) สาขาวิชาการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง มหาวิทยาลัยหัวเฉียว
เฉลมิ พระเกียรติ ใช้วิธีวิจัยแบบผสมวิธีโดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ได้แก่ นักศึกษาจีนที่ลงทะเบียน
รายวิชา TC3023 การกล่าวสุนทรพจน์ จำนวน 58 คน เพื่อเก็บข้อมูลปัญหาการกล่าวสุนทรพจน์
ภาษาไทยและข้อคิดเห็นเกี่ยวกับแนวทางแก้ไขปัญหา และอาจารย์ประจำสาขาวิชาภาษาและวัฒนธรรม
ไทย จำนวน 7 คน เพื่อเก็บข้อมูลเกี่ยวกับแนวทางแก้ไขปัญหาและพัฒนาทักษะการกล่าวสุนทรพจน์ภาษา
ไทย โดยใช้ค่าสถิติ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความถี่ และค่าร้อยละ นำมาแปลผลข้อมูล
ผลการประเมินวัดระดับความสามารถในการกล่าวสุนทรพจน์ภาษาไทยของนักศึกษาจีน
ทั้ง 4 ด้าน มีค่าเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 3.04-3.83 อยู่ในเกณฑ์ปานกลาง-ดี ซึ่งสามารถเรียงลำดับปัญหาที่พบ
จากมากไปน้อย ได้แก่ ปัญหาด้านเนื้อหา ปัญหาด้านบุคลิกภาพ ปัญหาด้านการใช้ภาษา และปัญหาด้าน
การนำเสนอ ตามลำดับ ทั้งนี้อาจารย์และนักศึกษาจีนมีความเห็นสอดคล้องกันว่าสาเหตุของปัญหา
เกิดมาจากการขาดความรู้ความเข้าใจ ขาดความสามารถทางภาษา ไม่ตรวจทานแก้ไข ขาดการเตรียม
ความพร้อม ความวิตกกังวล และขาดประสบการณ์ โดยเสนอแนวทางแก้ไขว่าควรสร้างพื้นฐานภาษาไทย
ให้แข็งแรง อีกทั้งควรเรียนรู้หลักการใช้ภาษาและวิธีใช้อวัจนภาษาที่ถูกต้องเหมาะสม ฝึกฝนจนชำนาญ
และทบทวนแก้ไขทุกครั้งก่อนนำเสนอ โดยมีข้อเสนอแนะว่าหลักสูตรและมหาวิทยาลัยควรสนับสนุนและ
ส่งเสริมการส่งนักศึกษาเข้าร่วมแข่งขันทั้งภายในและภายนอกสถาบัน เพื่อเสริมสร้างประสบการณ์และ
เพิ่มประสิทธิภาพการเรียนรู้ให้แก่นักศึกษาชาวต่างชาติ
เอกสารอ้างอิง
สถาบันชนชาติยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (สาขาวิชาการสอน
ภาษาไทย) เชียงใหม่ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชิตาภา สุขพลำ. (2557) วาทนิพนธ์ (SPEECH COMPOSITION) การเขียนเพื่อพูดในโอกาสต่าง ๆ.
กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (พฤศจิกายน 2551) “ปัญหาการใช้ภาษาไทยของนักศึกษาจีนที่เรียนภาษาไทยใน
ฐานะภาษาต่างประเทศ” วรรณวิทัศน์. 8 (1) หน้า 146-159.
ปริษา ขวัญยืน. (2556) การพัฒนาความสามารถการพูดนำเสนอของนักเรียนระดับประกาศนียบัตร
วิชาชีพชั้นปีที่ 1 โดยใช้ผลการประเมินความสามารถการพูดนำเสนอ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม.
(สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน) ขอนแก่น : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ภาควิชาภาษาไทย. (2559) การแข่งขัน
สุนทรพจน์ภาษาไทยอุดมศึกษา นานาชาติ. เชียงใหม่ : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.
มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม. (2559) โครงการประกวดสุนทรพจน์ 3 ภาษา
ครั้งที่ 5. สมุทรปราการ : ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
ลัดดา แพรภัทรพิศุทธิ์. (2552) การพูด. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
ศนิวาร วุฒฑกุล. (2548) งานวิจัยเรื่อง การแก้ไขปัญหาความวิตกกังวลในการพูดหน้าชั้นเรียนของ
นักศึกษาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร (THA 106). กรุงเทพมหานคร : ศูนย์สนับสนุนและ
พัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต.
สมจิต ชิวปรีชา. (2545) วาทวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2559) โครงการประกวดสุนทรพจน์
นานาชาติ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถเนื่องในโอกาส
พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 84 พรรษา. กรุงเทพมหานคร :
สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในพระราชูปถัมภ์.
อนงค์ รุ่งแจ้ง. (2553) การพูดในที่ชุมนุมชน : เทคนิคและการปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพ.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : เอกซเปอร์เน็ท.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
