A Study of Impacts of Marine Tourism according to the Components of Sustainable Tourism in Koh Larn Area, Bang Lamung District, Chonburi province
Keywords:
Tourism Impact, Sustainable Tourism, Marine Tourism, Tourism Impact, Sustainable Tourism, Marine TourismAbstract
This research aims to study the impact of marine tourism as a component of sustainable tourism “Case Study of Koh Larn, Bang Lamung District, Chonburi Province”. It is a qualitative research using in-depth interview tools from relevant governmental information providers, entrepreneurs, villagers and tourists within Koh Larn. The method used was to select a specific group of 40 people. Content analysis was used to summarize the research with descriptive methods. The study found that, in terms of economy, the increase in number of tourists resulted in the tourism business to expand including in employment, income generation, and careers for people in the community. Moreover, whenever income increases, the cost of living also increases. In social aspects, tourism consists of various activities giving the villagers more choices in their careers. Aside from the traditional fishing industry, careers turned to tourism services causing less villagers to participate in public benefit activities. In addition, there were frequent accidents on Koh Larn since most of the routes are steep slopes. Culturally, there were relatively few changes because the villagers on Koh Larn wore the same style of clothes, their way of living and worshiping sacred objects or religious sites were the same as before. Environmentally, as the number of tourists had increased, marine activities also increased. This results in coral deterioration and leaving Koh Larn to face the problem of garbage overflowing the island due to ineffective waste management. However, in the future, a waste disposal center project will be implemented. This will be done by burning waste to reduce the amount of waste on Koh Larn. The results from the study acquired through agencies in the area of tourist attractions, from all four aspects, can be adapted for the province's tourism development plan in the future.
References
โชติกา ลอยทวินันท์, ภาสิณี วรชนะนันท์, ประเดิม อุทยานมณ์. (2558). ผลกระทบจากการท่องเที่ยวต่อคุณภาพน้ำบริเวณระบบนิเวศเกาะเต่า. การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “สร้างสรรค์และพัฒนา เพื่อก้าวหน้าสู่ประชาคมอาเซียน” ครั้งที่ 2. วิทยาลัยนครราชสีมา, นครราชสีมา.
นิศา ชัชกุล. (2555). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: วี.พริ้นท์.
รวินันทน์ โพธะ, แสงสรรค์ ภูมิสถาน และ นันทชัย พงศ์พัฒนานุรักษ์ (2558). การรับรู้ผลกระทบทางการท่องเที่ยวของผู้มาเยือน ตำบลไทยสามัคคี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ราเมศร์ พรหมชาติ, รุ่งรัตน์ หัตถกรรม และ ปรีชา ปาโนรัมย์. (2550). การบริหารจัดการโฮมสเตย์มาตรฐานไทย ตามเส้นทางอารยธรรมขอม. วารสารวิจัยและพัฒนา, 2(1), 15–34.
วรรณวิมล ภู่นาค. (2558). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนกรณีศึกษา ตลาดน้ำอัมพวา. ค้นคืนจาก https://journal.oas.psu.ac.th/index.php/asj/article/view/117.
วิชิต เรืองแป้น. (2558). นิเวศวิทยาการเพาะเลี้ยงชายฝั่ง. กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์.
วิไลลักษณ์ รัตนเพียรธัมมะ. (2546). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนศึกษากรณี ตลาดน้ำอัมพวา อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกริก.
ศรันยา พรมจิโน. (2558). ผลกระทบของการท่องเที่ยวที่มีต่อชุมชนในอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์. (2563). พลิกโฉมรองรับแผน EEC - ชู5ยุทธศาสตร์-เพิ่มท่าเรือ. ค้นคืนจาก https://www.reic.or.th/News/RealEstate/442346.
สำนักงานพัฒนาการท่องเที่ยว. (2558). สถิตินักท่องเที่ยวพัทยา. ค้นคืนจาก https://tourismatbuu.wordpress.com.
Cooper, F. J., et al. (2012). Tourism: Principles and Practice. (3rd ed.). Harlow: Pearson Education.
Sheikh, A. (2010). Impact of Tourism in Cox’s Bazar, Bangladesh. (Master in Public Policy and Governance Program). Department of General and Continuing Education North South University, Bangladesh.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์วิชาการและวิจัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว