การสร้างบทอ่านเชิงวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาทักษะการอ่านของนักศึกษาเวียดนาม
DOI:
https://doi.org/10.14456/lar.2022.18คำสำคัญ:
บทอ่านเชิงวัฒนธรรมบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างบทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามมีวิธีดำเนินการวิจัยโดยสร้างเครื่องมือจำนวน 9 หน่วย ได้แก่ หน่วยที่ 1 สวัสดี หน่วยที่ 2 ตักบาตร หน่วยที่ 3 วัด หน่วยที่ 4 งอบ หน่วยที่ 5 ดินสอพอง หน่วยที่ 6 ยาดมส้มโอมือ หน่วยที่ 7 ดอกมะลิ หน่วยที่ 8 ส้มตำ และหน่วยที่ 9 กล้วยหาย จากนั้นปรับปรุงเครื่องมือตามคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่านแล้วจึงนำเครื่องมือไปทดลองกับกลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาชาวเวียดนาม ระดับปริญญาตรีที่เรียนวิชาเอกไทยศึกษา ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติ ณ นครโฮจิมินห์ (University of Social Sciences and Humanities - Vietnam National University, Ho Chi Minh City) จำนวน 21 คน ผลการวิจัยพบว่า บทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นประกอบด้วยบทอ่านวัฒนธรรม คำศัพท์ และวัฒนธรรมเวียดนาม ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมเวียดนามที่มีความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน โดยใช้ภาษาเวียดนามอธิบายบางส่วน บทอ่านนี้ทำให้นักศึกษาเวียดนามมีความรู้เพิ่มเติมด้านวัฒนธรรมไทย วัฒนธรรมเวียดนาม รู้หลักการอ่านและสามารถทำแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ระหว่างเรียนและหลังเรียน โดยมีค่าประสิทธิภาพ (E1=93.49/E2=85.5) แสดงให้เห็นว่านักศึกษาเวียดนามเข้าใจวัฒนธรรมไทย หลักการอ่านภาษาไทย และได้พัฒนาทักษะการอ่านภาษาไทยของนักศึกษาเวียดนามผ่านบทอ่านที่เป็นความรู้เรื่องวัฒนธรรมของสองประเทศ บทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามนี้จึงสามารถนำไปใช้เป็นสื่อในการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยให้นักศึกษาเวียดนาม และมีความสำคัญในฐานะเป็นเครื่องมือสร้างความเข้าใจเรื่องวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมเวียดนาม
เอกสารอ้างอิง
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน.วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 7-20.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2547). การสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยแก่ชาวต่างประเทศ. วารสารวรรณวิทัศน์, 4 (พฤศจิกายน), 268-278.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2552). การสอนทักษะฟัง พูด อ่าน และเขียนภาษาไทยแก่ผู้เรียนชาวต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: มิสเตอร์ก๊อปปี้.
นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2558). รายงานการวิจัยกลวิธีบางประการในการสอนภาษาไทยแก่ชาวต่างประเทศวิเคราะห์จากแบบเรียนภาษาไทยพื้นฐาน 8 เล่ม. วารสารวรรณวิทัศน์, 12(พฤศจิกายน), 113-154.
นัทธี เพชรบุรี และวรรณวิษา ปั้นคุ้ม. (2560). การจัดการเรียนการสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐกัมพูชา. วารสาร มทร. สุวรรณภูมิ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(1), 57-68.
บรรพต ศิริชัย. (2558). ประสบการณ์การสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐประชาชนจีน: มหาวิทยาลัยต้าหลี่ มณฑลยูนนาน. ใน สุภัค มหาวรากร (บ.ก.), การประชุมวิชาการระดับชาติ “ภาษา วรรณคดีไทย และการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ: การเรียนรู้และสร้างสรรค์ จากสังคมไทยสู่สังคมโลก” ครั้งที่ 2. (น. 92-
กรุงเทพมหานคร: สันติศิริการพิมพ์.
ประสาท เนืองเฉลิม. (2556). วิจัยการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัทธยา จิตต์เมตตา. (2558). การสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐเกาหลี: แนวคิดการสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ. ใน สุภัค มหาวรากร (บ.ก.), การประชุมวิชาการระดับชาติ “ภาษา วรรณคดีไทย และการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ: การเรียนรู้และสร้างสรรค์ จากสังคมไทยสู่สังคมโลก” ครั้งที่ 2. (น. 104-114) กรุงเทพมหานคร: สันติศิริการพิมพ์.
พัสวรรณ ศรีลาน และนิธิอร พรอำไพสกุล. (2562). การพัฒนาชุดการเรียนรู้เกี่ยวกับอารยธรรมไทยโดยใช้บทเพลงเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร เพื่อพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยสำหรับนักศึกษาเวียดนาม. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 21(1), 10-20.
พิสณุ ฟองศรี. (2557). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.
มีชัย เอี่ยมจินดา. (2550). สถานภาพการสอนภาษาไทยในประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม. วารสารวิชาการ, 10 (3), 28-32.
มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย. (2542). สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคกลาง เล่ม 1-15. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.
รัชดา ลาภใหญ่. (2559). แนวทางและข้อควรปฏิบัติในการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศให้แก่นักศึกษาจีนอย่างมีประสิทธิผล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 12(21), 37-47.
สุภัทรา อักษรานุเคราะห์. (2532). การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อภิรดี ไชยกาล, วรวรรณ เหมชะญาติ, และสร้อยสน สกลรักษ์. (2561). การสอนภาษาไทยเป็นภาษาที่สองสำหรับเด็กชาติพันธุ์เขมรถิ่นไทย. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 14(1), 109-132.
TU, Tran Cam. (2016). Thai teaching technique for Vietnamese students, Hanoi University. Edited by Supak Mahavarakorn. The Proceedings of the 3rd National Academic Conference: The Thai teaching in Asia. Thai and Oriental Language Deparment, Faculty of Humanites, Srinakharinwirot University; Thailand: Santisiri.
Dale, L. Lange, & Paige, R.Michael. (Eds.). (2003). Culture as the core: perspectives on culture in second language learning (3rd ed.). Connecticut: Information Age Publishing Inc.
Duy, Nguyễn Đăng. (1996). Văn hóa tâm linh. In lần thứ 2. Hà Nội: NXB Hà Nội.
Dũng, Trịnh Quang. (2012). Văn minh Trà Việt. Hà Nội: NXB Phụ Nữ.
Vượng, Trần Quốc. (2013). Văn hóa Việt Nam. Hà Nội: NXB Thời Đại.
Cẩm (Chủ biên), Dương Thị. (2017). Văn hóa ẩm thực phố Hiến (Nghiên cứu). Hà Nội: NXB Hội Nhà Văn.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 ศิลปศาสตร์ปริทัศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
