การสร้างบทอ่านเชิงวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาทักษะการอ่านของนักศึกษาเวียดนาม

ผู้แต่ง

  • นิธิอร พรอำไพสกุล คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • สุภัค คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ผกาศรี เย็นบุตร คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

DOI:

https://doi.org/10.14456/lar.2022.18

คำสำคัญ:

บทอ่านเชิงวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างบทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามมีวิธีดำเนินการวิจัยโดยสร้างเครื่องมือจำนวน 9 หน่วย ได้แก่ หน่วยที่ 1 สวัสดี หน่วยที่ 2 ตักบาตร หน่วยที่ 3 วัด หน่วยที่ 4 งอบ หน่วยที่ 5 ดินสอพอง หน่วยที่ 6 ยาดมส้มโอมือ หน่วยที่ 7 ดอกมะลิ หน่วยที่ 8 ส้มตำ และหน่วยที่ 9 กล้วยหาย จากนั้นปรับปรุงเครื่องมือตามคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่านแล้วจึงนำเครื่องมือไปทดลองกับกลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาชาวเวียดนาม ระดับปริญญาตรีที่เรียนวิชาเอกไทยศึกษา ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติ ณ นครโฮจิมินห์ (University of Social Sciences and Humanities - Vietnam National University, Ho Chi Minh City) จำนวน 21 คน ผลการวิจัยพบว่า บทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นประกอบด้วยบทอ่านวัฒนธรรม คำศัพท์ และวัฒนธรรมเวียดนาม ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมเวียดนามที่มีความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน โดยใช้ภาษาเวียดนามอธิบายบางส่วน บทอ่านนี้ทำให้นักศึกษาเวียดนามมีความรู้เพิ่มเติมด้านวัฒนธรรมไทย วัฒนธรรมเวียดนาม รู้หลักการอ่านและสามารถทำแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ระหว่างเรียนและหลังเรียน โดยมีค่าประสิทธิภาพ (E1=93.49/E2=85.5) แสดงให้เห็นว่านักศึกษาเวียดนามเข้าใจวัฒนธรรมไทย หลักการอ่านภาษาไทย และได้พัฒนาทักษะการอ่านภาษาไทยของนักศึกษาเวียดนามผ่านบทอ่านที่เป็นความรู้เรื่องวัฒนธรรมของสองประเทศ บทอ่านเชิงวัฒนธรรมไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาเวียดนามนี้จึงสามารถนำไปใช้เป็นสื่อในการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยให้นักศึกษาเวียดนาม และมีความสำคัญในฐานะเป็นเครื่องมือสร้างความเข้าใจเรื่องวัฒนธรรมไทยและวัฒนธรรมเวียดนาม

เอกสารอ้างอิง

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน.วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 7-20.

นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2547). การสอนภาษาและวัฒนธรรมไทยแก่ชาวต่างประเทศ. วารสารวรรณวิทัศน์, 4 (พฤศจิกายน), 268-278.

นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2552). การสอนทักษะฟัง พูด อ่าน และเขียนภาษาไทยแก่ผู้เรียนชาวต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: มิสเตอร์ก๊อปปี้.

นวลทิพย์ เพิ่มเกษร. (2558). รายงานการวิจัยกลวิธีบางประการในการสอนภาษาไทยแก่ชาวต่างประเทศวิเคราะห์จากแบบเรียนภาษาไทยพื้นฐาน 8 เล่ม. วารสารวรรณวิทัศน์, 12(พฤศจิกายน), 113-154.

นัทธี เพชรบุรี และวรรณวิษา ปั้นคุ้ม. (2560). การจัดการเรียนการสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐกัมพูชา. วารสาร มทร. สุวรรณภูมิ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(1), 57-68.

บรรพต ศิริชัย. (2558). ประสบการณ์การสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐประชาชนจีน: มหาวิทยาลัยต้าหลี่ มณฑลยูนนาน. ใน สุภัค มหาวรากร (บ.ก.), การประชุมวิชาการระดับชาติ “ภาษา วรรณคดีไทย และการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ: การเรียนรู้และสร้างสรรค์ จากสังคมไทยสู่สังคมโลก” ครั้งที่ 2. (น. 92-

กรุงเทพมหานคร: สันติศิริการพิมพ์.

ประสาท เนืองเฉลิม. (2556). วิจัยการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พัทธยา จิตต์เมตตา. (2558). การสอนภาษาไทยในสาธารณรัฐเกาหลี: แนวคิดการสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ. ใน สุภัค มหาวรากร (บ.ก.), การประชุมวิชาการระดับชาติ “ภาษา วรรณคดีไทย และการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศ: การเรียนรู้และสร้างสรรค์ จากสังคมไทยสู่สังคมโลก” ครั้งที่ 2. (น. 104-114) กรุงเทพมหานคร: สันติศิริการพิมพ์.

พัสวรรณ ศรีลาน และนิธิอร พรอำไพสกุล. (2562). การพัฒนาชุดการเรียนรู้เกี่ยวกับอารยธรรมไทยโดยใช้บทเพลงเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร เพื่อพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยสำหรับนักศึกษาเวียดนาม. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 21(1), 10-20.

พิสณุ ฟองศรี. (2557). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ด่านสุทธาการพิมพ์.

มีชัย เอี่ยมจินดา. (2550). สถานภาพการสอนภาษาไทยในประเทศสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม. วารสารวิชาการ, 10 (3), 28-32.

มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย. (2542). สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคกลาง เล่ม 1-15. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.

รัชดา ลาภใหญ่. (2559). แนวทางและข้อควรปฏิบัติในการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศให้แก่นักศึกษาจีนอย่างมีประสิทธิผล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 12(21), 37-47.

สุภัทรา อักษรานุเคราะห์. (2532). การสอนทักษะทางภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิรดี ไชยกาล, วรวรรณ เหมชะญาติ, และสร้อยสน สกลรักษ์. (2561). การสอนภาษาไทยเป็นภาษาที่สองสำหรับเด็กชาติพันธุ์เขมรถิ่นไทย. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 14(1), 109-132.

TU, Tran Cam. (2016). Thai teaching technique for Vietnamese students, Hanoi University. Edited by Supak Mahavarakorn. The Proceedings of the 3rd National Academic Conference: The Thai teaching in Asia. Thai and Oriental Language Deparment, Faculty of Humanites, Srinakharinwirot University; Thailand: Santisiri.

Dale, L. Lange, & Paige, R.Michael. (Eds.). (2003). Culture as the core: perspectives on culture in second language learning (3rd ed.). Connecticut: Information Age Publishing Inc.

Duy, Nguyễn Đăng. (1996). Văn hóa tâm linh. In lần thứ 2. Hà Nội: NXB Hà Nội.

Dũng, Trịnh Quang. (2012). Văn minh Trà Việt. Hà Nội: NXB Phụ Nữ.

Vượng, Trần Quốc. (2013). Văn hóa Việt Nam. Hà Nội: NXB Thời Đại.

Cẩm (Chủ biên), Dương Thị. (2017). Văn hóa ẩm thực phố Hiến (Nghiên cứu). Hà Nội: NXB Hội Nhà Văn.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-19

รูปแบบการอ้างอิง

พรอำไพสกุล น. ., สุภัค, & เย็นบุตร ผ. . (2022). การสร้างบทอ่านเชิงวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาทักษะการอ่านของนักศึกษาเวียดนาม. วารสารศิลปศาสตร์วิชาการและวิจัย (ออนไลน์), 17(2), 132–149. https://doi.org/10.14456/lar.2022.18

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย