การประยุกต์ภูมิปัญญาการย้อมผ้าด้วยยางไม้สู่แนวคิดหัตถสุนทรียะ
DOI:
https://doi.org/10.14456/lar.2023.12คำสำคัญ:
ประยุกต์ภูมิปัญญา, ยางไม้ , กระบวนการย้อมผ้า, สีธรรมชาติ, หัตถสุนทรียะบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ เป็นการนำภูมิปัญญาของงานย้อมผ้าในรูปแบบงานทำด้วยมือมาประยุกต์ใช้กับวัสดุยางไม้ จากการศึกษาพบว่า ยางไม้เป็นวัสดุที่มีลักษณะเป็นกาวธรรมชาติ มีโครงสร้างพื้นฐานโมเลกุลของคาร์โบไฮเดรตมีคุณสมบัติไม่ละลายน้ำและมีโครงสร้างที่คล้ายคลึงกับคาร์โบไฮเดรตที่ได้จากแป้ง มาผลิตเป็นไบโอพลาสติก (Bioplastic) ที่ใช้ในการเคลือบอาหาร บรรจุภัณฑ์ รวมถึงเสื้อผ้า เป็นต้น ผู้วิจัยเห็นคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกันนี้ จึงนำมาประยุกต์ใช้ด้วยการนำยางไม้มาทดลองสร้างเป็นวัสดุไบโอเรซิ่น (Bioresin) ให้สามารถเคลือบเม็ดสีธรรมชาติเพื่อสามารถยึดเกาะเส้นใยผ้าได้ดียิ่งขึ้น และนำยางไม้คารายากัม (Karaya Gum) ที่มีคุณสมบัติเป็นกรดมาทำหน้าที่เป็น Emulsion (อิมัลชัน) มาใช้สร้างไบโอเรซิ่นและออกแบบกระบวนการย้อมสีผ้าที่ลดปริมาณการใช้น้ำให้น้อยลง ลดปัจจัยการสร้างมลภาวะทางน้ำหลังจากกระบวนการย้อมผ้า นอกจากนี้ผลการวิจัยนี้ พบว่า การประยุกต์ภูมิปัญญากระบวนการย้อมผ้าด้วยยางไม้ก่อให้เกิดแนวคิดในการสร้างสุนทรียศาสตร์แบบหัตถสุนทรียะ (มือ หัวใจ) ที่ สามารถใช้เป็นแนวทางการสร้างสรรค์งานย้อมผ้าที่ทำด้วยมือ โดยมีแนวทาง 3 ประการ ได้แก่ 1) สร้างสรรค์ด้วยการตระหนักถึงสิ่งรอบตัว 2) สร้างสรรค์ด้วยการคิดอย่างมีเหตุผลในสิ่งที่ธรรมชาติเป็นอยู่ 3) สร้างสรรค์ด้วยการพึ่งพาตนเองสู่การค้นหาการรับรู้ในชั่วขณะจิต
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานฝ่ายบริหารการตลาดและรับจ้างผลิตสินค้า (กลุ่มเกียรติ์พสุธาร). (ม.ป.ป.). ค้นคืนจากhttps://www.marketingoemoffice.com/Data_Karaya_Gum.html.
เก่ง กิติเรียงลาภ, บรรณาธิการ. (2564). ANTHROOCENE บทวิพากษ์มนุษย์และวิกฤตสิ่งแวดล้อมในยุคสมัยแห่งทุน กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).
จักร พิชัยศรทัต. (2566). การย้อมผ้าด้วยสีจากธรรมชาติ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สถาบันสรรค์งานศิลป์.
จินตนา บุพบรรพต, สมภพ รัตนประชา, มานพ ผู้พัฒน์, จิณนา เผือกนาง, และ อภิสิทธิ์ ด่านชูธรรม. (2556). การอนุรักษและใชประโยชนไม้วงศยาง. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2543). เงินตราล้านนาและผ้าไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ธีรพล อิ่มใจ. หัวหน้าสาขาเซรามิกส์ (26 ตุลาคม 2565). สัมภาษณ์.
ปรีชา มูลสิน, ทันทิรา พันชารี, และกนกกรณ์ ศิริทิพย์. (2564). การศึกษาการย้อมสีธรรมชาติจากใบยางพารา โดยใช้สารส้ม จุนสี และสนิมเหล็กเป็นสารช่วยติดสี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด: วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 2(1), 35-36.
พระเกษมพันธ์ สุธีโร (ตรงสุรีย์พร). (2561). แนวคิดการยอมรับของมนุษย์ในทัศนะของอัลแบร์ กามูส์. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 13(25), 131-140.
ไพรัตน์ ปุญญาเจริญนนท์, กาญจนา ลือพงษ์, และจำลอง สาริกานนท์. (2557). การพัฒนาการเตรียมสีผงจากการย้อมธรรมชาติ: งานวิจัยคณะสิ่งทอและออกแบบแฟชั่น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
วทัญญ์ บุญสอน. หัวหน้าภาควิชาเทคโนโลยีศิลปอุตสาหกรรม (1 พฤศจิกายน 2565). สัมภาษณ์.
วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2559). พจนานุกรมผ้าและเครื่องถักทอ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: เมืองโบราณ.
วุฒินันท์ คงทัด, จันธิมา มาเจริญ, และวารุณี ธนะแพสย์. (2545). การย้อมผ้าไหมด้วยสีกระเจี๊ยบแดง. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 40. (น. 334-342). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
สุธีรา นิมิตนิวัฒน์. (2562). การรับรู้ความสามารถของตนเองพลังขับเคลื่อนสู่พฤติกรรมสร้างนวัตกรรม. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 14(2), 136-145.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 ศิลปศาสตร์ปริทัศน์

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
