The Principle of Buddhist Administration for New Public Management

Authors

  • ธเนศ เกษศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล
  • พระมหาบุญศรี ญาณวุฑฺโฒ (วงค์แก้ว) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

Keywords:

New Public Management, Bureaucratic Administration, Buddhist Administration

Abstract

  This academic article is the government administration. The concept of new public management is currently used in the management of the public sector. The principle of Buddhist administration is presented as a conceptual framework and applied in new governmental management. Ten Royal Virtues of King, Sappurisa-dhamma and Four Sublime States of Mind are used as a conceptual framework for the management of the new government. The process is more flexible than governmental management in the past when combining with the principle of Buddhism. It is important to have a good approach that makes public management more successful.

References

จันทร์เพ็ญ ขุนพิลึก. (2557). “การปฏิบัติงานตามแนวทางการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีของบุคลากรในสำนักงานที่ดินจังหวัดชลบุรี และสาขา.” วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชนิดา จิตตรุทธะ. (2551). “การจัดการภาครัฐแนวใหม่ประสิทธิภาพหรือความยุติธรรม.” วารสารการจัดการสมัยใหม่ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 6(2): 16-19.

ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2548). การบริหารราชการแนวใหม่บริบทและเทคนิควิธี. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.

ทิพาวดี เมฆสวรรค์. (2540). “การปฏิรูปภาคราชการสู่สภาพที่พึงปรารถนา: ทำอย่างไร ใครรับผิดชอบ.” วารสารข้าราชการ, 42(2): 24-43.

นิทัศน์ พรายแก้ว. (2548). “ความคิดเห็นของหัวหน้าส่วนราชการระดับจังหวัดต่อการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการของจังหวัดราชบุรี.” การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (2560). “การบริหารงานภาครัฐแนวใหม่.” สถาบันพระปกเกล้า (ตุลาคม). เข้าถึงเมื่อ 16 ตุลาคม 2560

พระครูกิตติ สุตาภิราม. (2553). “การบริหารจัดการทุนสงเคราะห์นักเรียนของคณะสงฆ์จังหวัดชลบุรี.” วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต.

พระมหามงคล สารินทร์. (2556). “การบริหารงานตามแนวพุทธรรม.” วารสารบริหารการศึกษา มศว. 10(19). เข้าถึงเมื่อ 15 ตุลาคม 2560

พระมหาสัญญา เชื้อคนหมั้น. (2554). “ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารแนวทศพิธราชธรรมกับการบริหารตามแนวพระพุทธศาสนาของผู้บริหารวิทยาลัยอาชีวศึกษารัฐบาลในเขตกรุงเทพมหานคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญา ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2553). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์.

วรเดช จันทรศร. (2541). ปรัชญาการบริหารภาครัฐ. กรุงเทพฯ: สหายบล็อกและการพิมพ์.

เสนอ อัศวมันตา. (2559). ความรู้เบื้องต้นรัฐประศาสนศาสตร์. นครปฐม: สินทวีกิจพริ้นติ้ง.

อมรรัตน์ หนูสิงห์. (2558). “การศึกษารูปแบบองค์การแห่งการเรียนรู้ ของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.” วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

Huges, Owen. (2003). Public manangement and administration : An action. (3rd ed). New York: Pulgrave Macmillan

Downloads

Published

2019-03-12

How to Cite

เกษศิลป์ ธ., & ญาณวุฑฺโฒ (วงค์แก้ว) พ. (2019). The Principle of Buddhist Administration for New Public Management. Mahamakut Graduate School Journal, 15(2), 133–145. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/mgsj/article/view/177300

Issue

Section

Research Articles